Rasulüllah (sav)'in Uyarısı
Rasulüllah (sav), şu hadisi ile yalana dair tehlikeyi açıkça ifade etmiştir:
“Sizi yalan söylemekten menederim; çünkü yalan söylemek günaha, günah da cehenneme götürür. Kişi yalan söyleye söyleye nihayet Allah katında kezzâb diye yazılır” (Buhârî, “Edeb”, 69).
Yalan, gerçeğe aykırı haber veya bilgidir. Gerek lisan ile gerekse hal ile oluşan yalan, hakikate ihanettir.
Kur'an-ı Kerim'de birçok surede yalana, yalancıya ve yalanların sonuçlarına dikkat çekilir. Yalan, doğrunun kadim düşmanı, şeytanın en büyük hilesidir.
Şeytan, ilk yalanı yeminle başlatmış ve insanı aldatmıştır:
“Şeytan, Allah’ın affına güvendirerek sizi kandırmasın!” (Lokmân, 31/33).
Yalan, insanlığın bütün yürüyüşünü ifsat eden bir duygudur. Panzehiri ‘doğruluk’tur. Rasulüllah (sav), şu sözleriyle yalanın sonunu haber verir:
“Yalandan sakının, çünkü yalanla günah yan yanadır ve ikisi de insanı cehenneme götürür” (Müsülim, “Birr”, 103-105).
İnsan Neden Yalana Kayar?
İnsan, menfaatine düşkün, hırslı ve aceleci bir varlıktır. Vahiy ile terbiye edilmemiş bu duygular, yalanı insana yakın eder. Yalan, doğruluğun kıymetini bilmeyenlerin seçtiği bir yoldur.
Yalan, helali harama, rahmeti azaba çevirir. Maddi ve manevi kazancını yalanla, kulluğunu riyayla şekillendiren kaybeder. Rasulüllah (sav), yalancının durumu hakkında şöyle buyurmuştur:“Aldatan bizden değildir” (Müsülim, “İman”).
Her yalan, başka bir yalanı mecbur kılar. Yalansız sözü olmayan, aldatmayı kazanç gören her irade, aldanmıştır. Yalana yaslanan, ateşe yaslanmıştır.
Yalanın Tahribatları
Mü'min ve Yalan
İnsanın sözü ve işi, özünün aynasıdır. İman eden her mü'min, yalana hayatında yer vermez. Yalanı yoldaş edinen, şeytanı rehber edinmiştir.
Yalanın en büyükleri vahye atılan iftiralardır. Vahiy yokmuş gibi davranmak, hakikati görmezden gelmek küfrün karanlığına razı olmaktır. Mü'min, Allah'a verdiği sözden denendiğini unutmamalıdır.
“Andolsun ki, biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah, doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır” (Ankebut, 29/2).
Amel defterleri, yaşanan hayatın günlüğüdür. Kim ister hayat günlüğünün yalanlarla istilaya uğramış olmasını? Şeytanın bineği olmuş iradeler, yalan ve hilenin acı sonunu mutlaka tadarlar:“O gün yalanlayanların vay haline!” (Mürselat, 77/19).