"Diğer çocuklar için buradayım.
Buradayım çünkü umursuyorum.
Buradayım çünkü bu ölen insanların çoğu çocuk!
Yoksulların hemen yanımızda olduğunun farkına varmalıyız, onları görmezden geldiğimizin...
Bu ölümlerin önlenebilir olduğunu anlamalıyız.
Üçüncü dünya ülkelerindeki insanların da tıpkı bizim gibi düşündüğünü, güldüğünü ve ağladığını anlamalıyız.
Onların bizim rüyalarımızı, bizim onların rüyalarını gördüğümüzü,
Onların biz, bizim onlar olduğumuzu...
Benim hayalim 2000 yılında açlığı sona erdirmek!
Benim hayalim yoksullara bir şans vermek!
Benim hayalim her gün 40.000 kişinin hayatını kaybetmesini engellemek!
Geleceğe bakar ve orada parlayan ışığı görürsek benim hayalim gerçek olacak.
Açlığı görmezden gelirsek bu ışık sönecek.
Hepimiz birlikte çalışır ve destek verirsek bu ışık büyüyecek ve yarınlar için umut olacak."
***
Yahudi bir anne babanın kucağında gözlerini açıyorsun. Refah içinde çocukluğunu yaşarken, daha ilkokulu bile bitirmemişken Yahudilerin kontrolündeki iletişim tekellerinden sızabilen haberlerden duyduklarından anlıyorsun ki dünya hiç de senin yaşadığın mutlu dünya değil. Kıt kanaat edindiğin bilgilerden öğreniyorsun; dünya o kadar aç ki, 40.000 kilometrelik çevresindeki her bir dönüşünde hepi topu 1 günün 24 saatinde açlıktan ölen 40.000 çocuğu yutuyor ama doymak bilmiyor. Ertesi gün bir tur daha attığında kendi yörüngesinde, şafakla birlikte bir 40.000 çocuk daha toprağın derinliklerine düşüyor. 10 yaşında bile değilken daha, avuç içi kadar kalbine sığmayan kocaman vicdanının avazı çıktığı kadar haykırıyorsun mezuniyet töreninde bembeyaz elbiseler içinden.
O gün birkaç öğretmen, veli ve öğrencinin gülümseyerek, hayranlıkla ama bir o kadar da umarsızca dinledikleri o feryadını, 2003 yılının soğuk bir 16 Mart´ında 23 yaşında Filistin´in Refah´ında, başında Filistin poşusuyla İsrail buldozerinin altında can verdiğinde duyurabildin; lakin sen yoktun artık...
Senin o çığlığın dalga dalga, ekran ekran, meydan meydan yayıldı tüm dünyaya; her şafakta 7 milyar ?insan´ duydu, ?neredesin adalet?, ?hani nerede eşitlik?, ?öldün mü merhamet?, ? vicdan, vicdan, vicdan? haykırışını. Sağır sultanlar, zalim krallar, gaddar diktatörler, finans babaları, medya patronları, birleşmiş milletler, adalet divanı, vatikan, unicef, fao, insan hakları, holywood, yeşilçam duymadı belki ama dünyanın her karışından milyarlarca insan kulak kabarttı bu çocuğun ağlamasına.
Evet Raşel, konuşmuyordun sen o mezuniyet gününde; 13 yıl sonra mazlum Müslüman Filistinli kardeşlerinle kol kola direnirken İsrail işgal ve zulmüne, Siyonist dindaşlarının buldozeri altında can verecek Raşel´e ağlıyordun belki de?
O törende, ne güzel bir evlat yetiştirdikleri için tebrik yağmuruna tutulan annen, baban; evlerinin yarısı yıkılmış Filistinlilerin evinde bir battaniyenin altında Amin´le kucak kucağa yatacağını, uzaktan yazdığın mektuplarda, belki de dönmeyebileceğini o gün nereden bilebilirdi.
Raşelimiz! Amerikan vatandaşı olmanın özgüveniyle, birkaç aktivist arkadaşıyla Filistin´e giden kızlarının nasıl olsa geri döneceğinden emin olan annen baban sembolik olarak açtıkları 1 dolarlık tazminat davasının (*) bile İsrail mahkemelerinden yüzlerine gerisin geri fırlatıldığında neler hissetti biliyor musun? İsrail´in uluslararası saygınlığını koruma içgüdüsüyle kendi vatandaşının hakkını korumayan Amerika´nın, kendi çıkarı için tüm dünyayı ateşe verebilecek Siyonist uşağı kovboylar tarafından yönetildiğini anladıklarında sen çoktan Cennet´e uçmuştun yavrumuz?
Sen uçtun ve tüm ezberler bozuldu. Din algımız değişti; iman nedir, mümin kimdir, kafir kim, birbirine karıştı. Yüzyılların kelam bilginlerinin tartışmaları çöp oldu zihnimizde; imanın şartlarını, kaderi kazayı sorgulatır oldun. Reenkarnasyon acaba gerçek mi düşünmeye başlattın gencecik beyinlere. İnsan olmak Allah vergisi mi yoksa eğitimle öğretimle kazanılan kesbi bir çabanın ürünü mü? Kabil´in suçu kimde? Adem mi yetiştiremedi çocuğunu bihakkın yoksa Allah Habil´in bedenine vicdanı koyarken, Kabil´e kötü ruh mu düştü? Mutezile alimleri boşa mı kafa patlattı, yanlış mı düşündüler, ?İnsan tüm yaptıklarının sorumlusudur? derken? Cebriyye haklı mıydı yoksa ?Allah bizim kaderimizi belirlemiştir? derken? Nuh oğluna söz geçirememiş, Lut karısına laf anlatamamışsa hesabı kim ödeyecek?
Hani herkes yaptığından sorumluydu? Ancak kendi çalışmasının karşılığını alırdı her insan madem, hamileyken annesinin yediği haram lokma neden doğacak çocuğun hırsız olmasının nedenlerinden biri o zaman?.. Neden, aşermiş annenin komşu evde gizlice limona batırdığı iğne deliğinden emdiği bir damlacık ekşi su, doğacak çocuğu cehennem odunu yapıyor ya da nehirde tesadüfen akmakta olan sudaki sahipsiz elmayı ısırınca bunun sahibine (helalleşme adına) 10 yıl hizmetçilik yapan Ebu Hanife´nin babasının adamlık mirası bu çocuğu İmam-ı Azam yapmaya yetiyor?
İran´da İslam Cumhuriyeti okullarında, Suud´un Şeriat(!) sınırları içinde doğup büyüyen çocuklar ateist, ahlaksız, sapık olabiliyorken; Yahudi bir ailenin kucağında dünyaya gözlerini açan, Hristiyan okullarda Teslis okuyan elin gavurunun çocuğunun cenazesi Gazze´de nasıl tekbirlerle defnedilebiliyor?
O kadar Kur´an kursu, dünya kadar imam hatip eğitimi, hafızlık, vaazlar, sohbetler ve sonrasında bu kadar soyguncunun, dolandırıcının, gaspçının, katilin yetiştiği ülkede nasıl bir din eğitiminin verildiğini sorgulamadan edemiyor insan. Taklit ve ezber yapmaktan aklının ve vicdanının sesine kulak veremeyen robotlar mı yetiştiriyoruz yoksa diye sorgulatıyor senin o duruşun?
Raşel!
Sen o poşuyu bağladın ya başına; kafamızı karıştırdın, allak bullak ettin aklımızı.
Gözümüzün önünden geçiyor tarih, nice kahramanlar akıyor bir bir, kadınıyla erkeğiyle?
Diyorum, Raşel!
Hangi kahramanın reenkarnasyonundansın sen?..
Bebeğini hiddetli kalabalığın önüne atarken tüm cesaretiyle; ?İşte bebek, ona sorun babasının kim olduğunu? diyen Meryem cesareti geliyor aklıma ilk olarak. Dünyanın öte ucunda, tanımadığı başka ırkın, başka dinin insanları için mücadele eden Raşel söz konusu olunca...
Sonra Fatıma geliyor gözümün önüne, Kabe´de bir yandan babasının üstüne atılmış pislikleri temizlerken diğer yandan Ebu Cehillere meydan okuyan o cılız kız çocuğu bedeniyle? Acaba diyorum Fatıma, Raşel´in bedeninde yeniden mi doğdu bu çağın zalimlerine haykırmak için?.. Yok diyor içimdeki ses; Fatıma, biricik babası için göze alıyordu dayağı, şiddeti, ölümü. Sahabenin bile ?Anam babam sana feda olsun? dediği babacığı Allah Resulü için...
Uhud´da erkekler çil yavrusu gibi dağılmışken ölüm korkusuyla, kılıcını çekip müşrik ordusuna, Peygamberin önünde kendini siper eden Nüseybe Hatun geliyor aklıma. Bir avuç İslam ordusu yenilirse, İslam´ın da, Resulullah´ın da, Medine´deki her bir şeylerinin yok olacağının bilinciyle sallıyordu kılıcını ölümüne...
Ülkesi işgale uğradığında, babaları, kocaları, oğulları bir bir toprağın altına giren Anadolu kadınlarını düşünüyorum, tek tek. Belinde mavzeri, elinde baltası nacağıyla yedi düvelle göğüs göğse çarpışan analarımız, nenelerimiz, bacılarımız?
Doğru söyle Raşel!
Zemheride cepheye yetiştirmeye çalıştığı top mermisini, soğuktan donmasın diye bebeğinin battaniyesiyle saran taze dul gelin Şerife Bacı mısın sen??
Osmanlı Rus savaşında Aziziye´de destan yazan Nene Hatun´u düşünüyor insan. Ermeni çetelerinin baskınıyla Aziziye Tabyası işgal edildiğinde, kocası cephede çarpışan bir yıllık gelindi daha. Ağabeyi bir gün önce cepheden yaralı olarak gelmiş ve kollarında can vermişti. Üç aylık bebeğini emzirmiş, "Seni bana Allah verdi. Ben de O´na emânet ediyorum" diyerek vedalaştıktan sonra, birkaç saat önce ölen ağabeyinin kasaturasını alarak sokağa fırlayan Nene Hatun yeniden mi doğmuştu dünyaya Raşel adıyla??
Annesi veremden öldüğü için asker olan babasının yanında büyüyen, daha 9 yaşındayken cepheyle tanışan, 12 yaşına kadar tam üç sene müddetle cephelerde bilfiil babasının yanında savaşan Nezahat Onbaşı olmayasın sen Raşel??
Daha 10 yaşındayken kürsülerden zulmü haykıran sen ey Raşel, İstanbul işgal altındayken meydanlarda avaz avaz halkı uyandırmaya çalışan Halide Onbaşı mısın yoksa??
Gözümüzün nuru Raşel!
Anne babasının ?kızım gitme? şeklinde yalvarışlarını dinlemeden mücadeleye katılıp bir erkek gibi yıllarca parkasını sırtından çıkarmayan ve çoğu insanın Halim Çavuş sandığı Halime Çavuş? ?Sen üşüyor musun böyle?? diye sorulduğunda ?100 bin kişi kurtulacak. Ben öleceğim de ne olacak?? diyebilen bir askere benzetsek yine de gücenir miydin, kendi ülkesi için çarpışan bir kızla seni bir tuttuğumuz için??
Gönüllü katıldığı orduda, görevi cephe gerisinde kundakçılık ve keşif yapmakla sınırlıyken, Fransızlara karşı yapılan bir hücum sırasında Türk askerlerinde yorgunluk ve korku sebepleriyle bir duraksama olunca, ?Ben kadın olduğum halde ayakta duruyorum da, siz erkek olarak yerlerde sürünmekten utanmıyor musunuz?? diyen ve ateş hattında kalan iki arkadaşını korumak için ileriye atıldığında şehit olan Tayyar Rahmiye´ye ne kadar da benziyorsun Raşel?
Çanakkale´de ölen kocasından kalan tek hatıra elmas küpelerini bozdurup kendine bir tüfek alıp arkadaşlarını da örgütleyerek vatan savunmasına katılan Çete Ayşe´nin bakışı var senin gözlerinde desem?
Daha bir yıllık evli iken eşinin yanında Milli Mücadele´ye katılan, Yunanlıların baskınında geri çekilen silah arkadaşlarına cesaret vermek için hızla öne atılınca başından vurularak şehit olan Gördesli Makbule olmayasın sakın?
Kurtuluş Savaşı sonrasında Kastamonu´daki kadınları toplamış, asker için çorap, fanila ördürüp cepheye göndermişti. Kastamonu´ya geldiğinde askerler, hepsini yolda karşılayıp doyuracak kadar da varlıklıydı. Cumhuriyetin ilk yıllarında kendisine milletvekilliği teklif edilmiş; "Hafız olduğum için başımı açmam, başımı açamayacağım için de Milletvekili olamam" diyerek kabul etmeyen Hafız Selman Hanım´ın menfaat karşısında sarsılmayan inancını görünce, ideallerin uğruna aileni yurdunu terk eden Raşel, seni hatırlıyor insan...
Yoksa; kara kuru cılız bir kızken, erkek elbiselerle kendini kamufle ederek cephe cephe çarpışan Kara Fatma mı kalktı da yattığı yerden, 21. yüzyılın işgalcilerine karşı Raşel kimliğine bürünüp ikinci kez mi aldattı herkesi? Beş on kadını örgütleyip Milli Mücadele´de şehir şehir koşturan Fatma, neden küresel emperyalizme karşı barış gönüllüsü olarak çıplak elleriyle buldozerin önüne dikilmesindi?..
Raşel, diyor insan, ?bu kahramanlardan birinin reenkarnesi olamaz mı? Yok, diyor ?vicdan?ın sesi olamaz... Kendisi uğruna vuruşanla başkası adına can veren aynı kişi olamaz.
Zencilerle köpeklerin sokulmadığı lokantaların Amerikasında zenciliğini gizleyemeyen melez bir kadınsınız. Bilmem kaç yüz yıl önce dedeleriniz, neneleriniz Afrika sahillerinde vahşi hayvanlar gibi avlanıp boyunlarında zincirlerle getirilmişler. Horlanmış, aşağılanmış, sığırlar gibi damgalanmışlar. Beyaz efendilerin tecavüzüne uğrayan zepzenci kadınların soyu zamanla ?pis zenci? olmuş, otobüste bir beyaz ayaktaysa ona yer vermesi gerektiği inancı bilinç altına işlemiş bir Rosa Parks´ınız. Atalarınızdan miras aldığınız yüzyılların birikmiş öfkenizle ?Artık yeter. Hayır kalkmıyorum. Ben de bir insanım? deme suçu işliyor ve tutuklanıyorsunuz. Bu başkaldırıyla tarihin tekerine bir çomak da siz sokuyor ve köleliğin son bulmasına öncülük ediyorsunuz?
Raşel, sana ?Rosa Parks? diye hitap etsek, ?vicdan? ile ?öfke?yi ayrıştıramayacak kadar duyarsız olduğumuzu düşünüp bize gücenir misin yoksa?..
Lübnan işgalinde Amerikan, Fransız, İsrail hedeflerini canları pahasına havaya uçuran gizemli kahramanlarla aynı kandan geliyorsunuz belli? Rabia´da al kanlara bulanan Esma ile akrabalığınız vardır kesin? Ama onlar ülkeleri adına ayağa kalkmış kendi halkından binlercesinden biriydi sadece?
Ya sen Raşel,
Milyarlarca suskun insan adına haykırdın daha 10 yaşında bir masumken. Ve 23´ünde kanınla suladın yeryüzünün kalbi olan toprakları. Kansız dünyaya yeniden pompalanacak Raşel´in kanı. Vicdansız dünyaya bir günlük de olsa ?Vicdan?ı hediye ettin ya şehadetinle?
"İyi" biliriz?
Keşke hakkımız olsaydı da helal edebilseydik?
NOT:
Milli Mücadele´de adı geçen kahraman kadınlarımızla ilgili bölüm için aşağıdaki siteden ilham aldık.
https://onedio.com/haber/kurtulus-savasinda-vatani-icin-mucadele-eden-kadinlarimiz--359269
İLAN:
Kendi adıma, gecikmiş olan cenaze namazını tek başıma da olsam, 16 Mart 2018´de İstanbul Fatih Camii´nin musalla taşında öğle namazını müteakiben gıyabında ?ER KİŞİ NİYETİNE? kılacağımı şimdiden ilan ediyorum. Vecelle senaükeli sübhaneke duasını okurum, salli barik okurum. Ama hocalarım kusura bakmasın, cenaze duası yerine Fatiha´yı değil Rabbena duasını okuyacağım?(İNŞAALLAH)
TEKLİF:
İstanbul Büyükşehir Belediyesi´ne; Şehit Raşel için bir ?Makam Mezarı? yapılmasını teklif ediyorum. Nasıl ki birçok peygamberin, velinin, şehidin, sahabenin değişik yerlerde ?Makam? mezarları türbeleri varsa Raşel´imize de sembolik bir mezar yapılsa diyorum.
Eğer yetkililer bu teklifimi ciddiye almazlarsa Sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan´a bizzat bu teklifimi iletme çabası içinde olacağım. Talimat verdiğinde nasıl olsa yapılır diye düşünüyorum.
Artık bizim de evladımız olan Raşel´in, anne-babasına hala Türk vatandaşlığı verilip verilmediğini merak ediyorum?
*Corrie´nin ailesi İsrail´e karşı 1 dolarlık bir tazminat talebinde bulundu ve sadece Corrie için ve savunduğu Filistin davası için adalet istediklerini göstermek istedi. Ancak 2012´nin Ağustos ayında İsrail mahkemesi davayı reddetti ve İsrail´in 2003´teki askeri soruşturmasını onaylayarak İsrail Hükümeti´nin Rachel Corrie´nin ölümünden sorumlu olmadığına karar verdi.