Sosyal medyada dolaşırken bir fotoğraf gördüm beni derinden etkiledi.
Çöp bidonunun yanında yaşlı bir adamın oldukça eskimiş kıyafetleri ve bastonu vardı. Atılmıştı yani muhtemelen yaşlı adam vefat etmişti ve en yakınları kıyafetleri yıkayıp ütüleyip onun hayrına bir ihtiyaç sahibine vereceğine...
Yani genede insaflı davranıp çöp bidonuna değilde yanına koymuşlar belki ihtiyacı olan biri alır diye...
Hızlıca aklımdan türlü düşünceler geçti. "Belki de koronadan vefat etmiştir o yüzden kıyafetlere dokunamamışlardır. Veya kimsesizdi. Veya, veya, veya...
Ne me lazım deyip gitmeli miyim?
Ne yapabilirim ki? Niye bu öfkem, anlamsız kederim niye, kime...
Ben bu yaşlı adamı tanımıyorum ki.
Galiba sonumun sonumuzun böyle olmasından korktum. Oysa önemi olmamalı gidenler için önemli olmamalı bu durum, çünkü gittiği yerden arkasında bıraktığı dünyadan haberdar olmayacak. Asıl kalanlar için ağıt yakmalı ne de güzel ağırlamışlar giden misafirlerini ardında tek hatırasını bile bırakmamışlar. Ne de basitmiş yaşamak denilen yalan!!!
Yaşadın yaşamadın hiç belli değil. İzlerin kalmamış adeta dokunmamışsın hiç bir yere sevdiğinin veya sevenlerinin yanağına bir buse kondurmamış gibisin dilinmişsin işte izin kalmamış dokunduğum tozlu raflarda.
"Hey hat ki hey hat ölmüşüm ama ağlayanım yok." Ne derin bir söz ne acı bir kimsesizlik.
Ben yine bir resimde kayboldum. Beni kendime getirebilecek tek söz "iyimisin"
İyiyim diyebilmeyi veya gerçekten iyiyim demeyi ne çok isterdim.
Vel hasılı sonumuz böyle olmamalı...
Ölmeden evvel öteki aleme ne gönderebiliriz onu düşünelim. Keşke bizim de arkamızdan dünyalık olarak bu amcanınki gibi bir baston birkaç eski elbise kalsa da çöpe atsalar. Ne insanlar var nice servetlerin üzerinde oturur da bir lokma bir fakire vermez... Ölüp gider taptığı malından bir toplu iğne bile götüremez. Uğursuz mal mirasçıların kavga sebebi olur malesef...
Akıllı insan malını, beden gücünü, bilgisini, tebessümünü, tatlı dilini paylaşan ve her iyiliğe koşan ve hep çıkacağı uzun yola hazırlık yapandır...
Ey insan! Şu kıymet verdiğin dünya ve içindekiler için değil Allah'ın rızasının olduğu yerlerde vakitini, ömrünü harca ki mesrur olasın unutulsan da gam yemeyesin...
