Bu söz, doksanlı yıllarda okuduğum ve bir çok gence okumasını tavsiye ettiğim Mihail Nuayme’nin “kendini arayan adam; arkaşın günlüğü” kitabında geçer. Yaşanan olayları anlamak için harika bir betimleme: Allah ders verir.
Üzerinde yaşadığımız topraklarda meydana gelen “zelzele”nin sebep olduğu yıkımlar, acılar dolayısıyla Mihail’in bu güzel betimlemesini yeniden hatırladım. Sonra da nefsime- kendime- sordum: Sen ne ders aldın, kendine çıkardığın ders nedir?
İlk ve en önce böyle inandığım için şunu söylüyorum: Kâinatta hiç ama hiçbir şey Allah’ın izni ve iradesi olmadan gerçekleşemez; var olamaz, yok olamaz. Ancak bu ifade, olan biten her şeyi Allah’ın yaptığı anlamına gelmez. Allah yaratır; biz insanlar da yaratımda bulunuruz. Biz insanların yaratımı Allah’ın yaratmasına uyumlu, mütetabık ise bundan hayır, güzellik yani amel-i salih zahir olur; aksi durumunda ise şer, acı, kötülük yani amel-i fesad meydana gelir. Her bir insan yaşadıklarını buna göre değerlendirmeli; düşündüklerim Allah’ın yaratmasına uyumlu mu değil mi? Bir başka ifadeyle Allah ile birlikte mi yürüyorum; yoksa aksi bir yöne mi gidiyorum?
Olan bitenden aldığım derse gelince: Nefsime- kendime- söz verdim ki şu ana kadar yapıp ettiklerim bir tarafa- tevbe- Allah’ın yaratmasına aykırı, uyumsuz ve aksi olabilecek hiçbir şey yapmamaya gayret edeceğim.
Allah’ın yaratmasına aykırı, uyumsuz ve aksi yaratımlarda- işlerde- bulunan hiçbir kimseyle yan yana bulunmamaya, aynı kadrajda yer almamaya; bulunma durumunda olduğumda ise işleye geldikleri günahlarını, suçlarını ifşa edip yüzlerine vuracağım; sonra da onlardan şeytandan kaçar gibi uzaklaşacağım.
Zalimlerle, günahkârlarla aynı ortamda bulunmak kadar hatta bundan da daha şedit olan; onlarla kimi işlerde ortaklık yaparsam, davalarına destek verirsem, onlarla aynı kulvarlarda yürürsem, onların mahallelerinde mevzi alırsam; zenginlerin ve muktedirlerin sofralarına oturur isem ayb olsun bana, yüzüm kararsın!
Müslümanlığında samimi, dürüst olanları kardeş edinmek, hayırda onlarla birlikte olmak, yardım dip paylaşmak da en temel ilkem olsun. Olur ya unutursam, gevşersem, sendeler de duraksarsam, israfa, şöhrete, gösterişe, makama meyledersem yuh olsun bana, tanıyanlar, bilenler de yuh desin!
İki günüm bir ise ziyanda olayım; her gün daha ileri bir adım atmaz isem, her an ve her yerde daha doğru, daha güzel, daha iyi bir işe koşuşturmaz isem yüzsüz, onursuz olayım!
Hasılı; insan kalmaya devam etmez isem; Allah’a verdiğim sözde durmaz, O’nun ahdine vefa göstermez ise eyl olsun bana!
Bu da bana ders olsun!
