1971 yılında Adana İmam Hatip okulunda okuyorum. Henüz bıyığı terlememiş delikanlıyım. O günlerde devlet erkanında ve ülkenin beyaz vatandaşlarında İmam Hatiplere karşı ciddi rahatsızlıklar var. O tarihlerde dünya iki kutupludur. Türkiye ‘hür’ dünyanın payına düşmüş ülkelerdendir. Diğer kutup ise Sovyet Rusya (SSCB) tekelinde yürüyen, Komünist kutuptur. Bir de fazla etkisi olmayan, etkisiz eleman hükmünde olan, bağlantısızlar diye bilinen, dünya siyasetinde söz sahibi olmaya çalışan, başını Hindistan'ın çektiği ucube devletler var. 'Hür' dünyanın koruma kalkanı NATO diye bir güvenlik kuruluşu var. İşbu NATO, 'hür' dünyada bazen 'hür' dünya lehine, Komünist dünya aleyhine operasyonlar yapar. İşte, bu ortamda 12 Mart 1971'de ülkemizde NATO adına darbe yapılır.
12 Mart 1971 tarihinde TSK'nin Genelkurmay Başkanı Memduh Tağmaç, Kara Kuvvetleri Komutanı Faruk Gürler, Deniz Kuvvetleri komutanı Celal Eyiceoğlu ve Hava Kuvvetleri komutanı Muhsin Batur'un imzasıyla Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay'a darbe gibi bir muhtıra vererek hükûmeti istifaya zorlarlar.
T.C. tarihinde meydana gelen dördüncü; başarılı olmuş ikinci ve emir-komuta zinciri içerisinde yapılmış ilk askeri darbe eylemidir. Bu dönemde darbeciler ve onun sivil uzantıları İmam Hatipleri kapatmaya teşebbüs ederler ve orta kısmını kapatmayı başarırlar. Tıpkı 28 Şubat darbesi sonrasında kapatıldığı gibi.
Bu ve buna benzer darbelerin bir daha yaşanmaması, yürütmenin elinin güçlenmesi, ülkeyi seçilmişlerin ve halka hesap verecek olanların yönetmesi için vesayet sistemini ebedi istirahatgahına referandumla uğurlamıştık.
