Dün CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu partisinin cumhurbaşkanı adayını "eski bir öğretmen yeni bir siyasetçi" diyerek kürsüye çağırınca bir anlığına duraksadım.
Kimin isminin okunacağını biliyorduk. Evet, bu isim eski bir öğretmendi de... Ancak "yeni bir siyasetçi" değildi. Hatta Kılıçdaroğlu memurken o CHP´de Yalova milletvekiliydi.
Acaba Kemal Bey gönül almak için, İyi Parti´ye gönderdiği vekillerden birininadını mı söyleyecek derken bir sürpriz olmadığını anladık:
"Gel bakalım Sayın Muharrem İnce!" "Gel bakalım" emrini "Sayın"la aynı cümle içinde aynı kişi için kullanmak kuşkusuz ki nezaket hatası değil.
Zaten Kılıçdaroğlu gibi, "sayın"ı diline sakız etmiş bürokrasiden gelen bir isim de kolay kolay böyle bir hataya düşmez.
Evet, Kemal Bey aslında bilinçaltının mesajını açık ediyor, taltif ettiği "astına" aba altından sopa gösteriyor.
Çünkü İnce kendisinin yapamadığına cesaret edebilmiş bir siyasi.
Ve onun bu cüreti kuvvetle muhtemel ki, 8 yılda 7 seçim kaybettiği halde CHP koltuğuna yapışan genel başkanın sonu olacak.
"Kılıçdaroğlu İnce´nin başarmasından niye korksun ki, CHP´nin adayınınCumhurbaşkanı seçileceğine inansa kendisi aday olurdu" demeyin...
Çok partili hayata geçildiğinden beri CHP´de liderlik yarışının belirleyicisikaybetmektir...
Çok kaybeden, inatla kaybeden hep daha çok seçilir, hep inatla seçilir CHP genel başkanlığına...
Hatırlasanıza, Baykal´ın kaset komplosuyla devrildiği günlerde yerine hazırlanan Kılıçdaroğlu´nun gayrı resmi cv´sini:
"İlk ciddi yenilgisini, 2009 belediye seçimlerinde İstanbul´u kaybederekyaşayan ve göz dolduran Kılıçdaroğlu..."
Dolayısıyla İnce´nin adaylığına, Kemal Bey içten içe, Özgür Özel´in dediği gibi "çıldırmasın" da ne yapsın?
Ama kendisine naçizane tavsiyem kızgınlığını fazla belli etmesin. Zira şık bir tavır değil, yalandan da olsa cesaretinden ve iddiasından ötürü daha samimi övmeli İnce´yi.
Muharrem Bey´e de adaylığında başarılar dilerim.
O da umarım, daha çok, zafere ulaşmış muhafazakâr siyasilerin okuduğu meşhur Sezai Karakoç şiirini diğer CHP´li siyasiler gibi üzerine alınmayı bırakır artık.
Tamam, Karakoç "yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır" diyor ama...
O mısralar, İnce´nin dediği "Yenmişse seni, her seçimde yenmişse, çıkmışsın yenmişse yenmiş de yenmişse" durumlarından bahsetmiyor.