Yandaş söylemin en büyük açmazlarından birini “karşı fikre” olan tahammülsüzlükleri oluşturuyor.
Yandaş söylem sadece kendi fikrinin doğru olduğu iddiasını dilinden hiç düşürmüyor.
Hep kendi fikrinin doğru olduğunu iddia ediyor.
Karşı fikirleri ise bazen hainlikle, bazen de düşmanlıkla damgalıyor.
Biz de kendimizi onlar gibi düşünmeye zorluyoruz.
Hep yandaş söylemin doğruları söylediğini karşı fikirlerin ise hep yalan yanlış şeyler olduğunu varsayıyoruz.
Tamam, onlar gibi düşünmesine düşüneceğiz de şu tarihi FETÖ yanılgılarını ne yapmamız gerek?
Bir zamanlar FETÖ yapılanmasına toz kondurmayanlar yandaş söylem sahipleri değil miydi?
Diyelim ki insanoğlu hatadan uzak değildir.
Yandaş söylem sahipleri de bu nedenle böyle bir hataya imza atmış olsunlar.
Peki, Ahmet Davutoğlu yanılmasını ne yapacağız?
Bugün yerden yere vurdukları Ahmet Davutoğlu’nu bir zamanlar kim baş tacı ediyordu?
Elbette yandaş söylem sahipleri Ahmet Davutoğlu’nu yere göğe sığdıramıyorlardı.
FETÖ yanılgısından sonra bir de Ahmet Davutoğlu yanılgısı ile karşımızda arz-ı endam ediyorlar.
Ama yanılgılarının ardı arkası kesilmiyor.
Abdullah Gül bir başka yanılgıları!
Ali Babacan deseniz o da öyle büyük yanılgılardan biri!
Bu yanılgılarına sahip çıkarlarken karşı fikir sahipleri onların aleyhine bir şey söyledikleri zaman yandaş söylem sahipleri yine mangalda kül bırakmıyor ve veryansın çatıyorlardı.
Dün savunageldiklerine bugün dönüp bakasıları yok!
Onları defterden silmiş gibiler!
Hâl böyle olunca bugün savunmakta oldukları şeyleri de yarın tu kaka ilan edip etmeyeceklerinden emin olamıyoruz.
Ve o zaman hep kendilerinin doğru söyledikleri iddiasına bir anlam vermekte zorlanıyoruz.
Aslında yandaş söylem sahiplerinin de bu hataların farkına varıp ona göre yeni bir politika geliştirmeleri gerek.
Ama onlar hatayı kendilerine hiç yakıştırmıyorlar ki!
Hata yapmayı hep karşı fikir sahiplerine bırakıyorlar.
Ama kendileri de devamlı hataya düşmekten paçalarını bir türlü kurtaramıyorlar.
