17.10.2018 Çarşamba
Güzel sözlü bir ortamda insan huzur bulur. Güzel olan insana ferahlık verir.
Hayatın karmaşasında, günün siyasal dili, gerilimi, öfkesi, nefreti, insana alan bırakmıyor. Güzel sözlülerin bu ortamda kendilerine yer bulmaları zaten olası değil. Güzel söz sahiplerinin yeri bu ortam da değil. Güzel sözü olanlar; nerede, neyi, nasıl ve kiminle konuşacak ve buluşacaklar? Karşılığı bulunmayan, söylenenlerin yerini bulamayacağı bir ortamda iseniz? Sorular öncelikle kendimize. İnsan, erdemleri, faziletleri, güzellikleri ve çirkinlikleri barındırır. Karşıtlarını da.
İnsan karşılık bulabileceği ve anlaşabileceği bir dil sahibinin arayışında. Artık yaş farklılıklarının bir anlamı olmuyor bazen. İnsanın içini dökebileceği, derdini anlatabileceği, sığınabileceği bir dost arayışında. Dost veya insan. Bilişim çağında, dijital alanda, insanlara boca edilen bilgiler veya kendisinin içinde bulunduğu bir ortamda sürekli gezindiği alanda bir biçimde her hangi bir konuda bilgi sahibi olabiliyor. Kısa, öz ama yüzeysel bir bilgidir bunlar. İnsan alabildiğine hemen her konuda kulaktan dolma, gözden öylesine bilgilenme gibi bir durum ile iç içe. Bunların hemen hiç birinin derinliğinin olması önemli olmuyor. Kendinize muhatap edindiğiniz biriyle konuşurken karşınızdakinin konum ve durumunu bilemeyebilirsiniz. Bazen de bile bile bir tuzağa razı olursunuz. Çünkü sizin konuşmaya gereksiniminiz olduğu kadar karşınızdakinin de bir o kadar vardır. Böyle olmasa zaten konuşma ortamı doğmuyor.
Ortamı kaplayan çok gürültülü bir ses bulunuyor. Siyasanın kirli ve karışık ve dengesiz diliyle iç içe bulunuyorsunuz. İnsanların kendisiyle bu kadar çelişebileceği bir başka dönem olmadı şu zamana kadar. Dün söylenenlerin tutarsızlığı, dengesizliği bilindiği halde ona inanma ve onunla yaşama alışkanlığı birden bozulabiliyor. O karmaşık, çelişkili durum yerini bir başkasına bırakabiliyor. Dün söylenenlerin doğruluğu, iyiliği, güzelliği ya da yanlışlığı o zaman tartışılmadığı gibi yenisinin de sonucunun aynı olacağı kesin.
İnsanın en dengesiz ortamı mı desek? İnsanı kendi kendisiyle çelişebilir duruma düşüren bu dilin ve ortamın bir tartıya konulamaması başlı başına bir sorun. Sorunların kendisi zaten bir sorun olarak ortada duruyorken yenileriyle karmaşık hale gelinmesi elbette ki kaçınılmaz oluyor. Hayat güzellikler üzerine kurgulanmadığından, insanlar hilelerini, oyunlarını farklı olarak gösterebiliyorlar.
Karışık, buruşuk bir düzen var. Elbette kendine göre düzensizlik de bir düzen. Ve sonuçta bu haliyle varlığını sürdürebiliyor. İnsanların bu karmaşada düzene veya düzensizliklere ayak uydurması o kadar da zor olmuyor. Yalanın, hilenin meşruiyet veya geçerlilik kazandığı bir ortam. Bugünün insanın böylesi bir dili var. Yabancılığın ruhumuza bu kadar egemen ve musallat olduğu bir dönemde başka bir dilden söz edilemez. Güzel sözler güzel insanlarda karşılık bulur. İyi ve güzel olanların kimden doğduğu, ortaya çıktığı önemli değil. Önemli olan güzelliklerin var olması. Söyleyenin kendisi başlı başına bir sorun olarak görülebiliyor. Samimi ve dürüst olanların her hâl ve davranışları, sözleri, eylemleri kendisi için bir göstergedir. Güven vericidir. Samimiyet her şeyden önce davranış güzelliğinin kendisidir.
Derdimizi anlatmaya çalışırken bin dereden su taşımaya çabalıyoruz. Bin dere mi kaldı bin derelerin güzel suyu mu kaldı? İşte bir soru. Doğada var olan Allah´ın yarattığı ve insana sunduklarına bile insanların yapıp ettiklerinden ötürü güven kalmadı. Söz ve davranışlar kirlenmişse, samimiyet kirlere bulanmışsa, güven duygusu yitmişse güzelliklere ve iyiliklere olan güven azalıyor demektir. Neyin iyi ve güzel olduğu anlaşılamıyor, seçilemiyor. Biz gene de iyi ve güzel olanın peşindeyiz. Bizi taşıyabilecek çileli güzelliklere zor da olsa razıyız.
