Hayat, kendimizi bildiğimiz an ile başlar sorumluluk. Bilme ve anlama ve bu hâl üzere yaşama. Bu, insanın ilk dönemi ve aşaması, olması gereken.
İnsanın yol tercihleri var. Bu da iradi bir durum. Seçenekli ve kişilere bırakılmış.
İnsan ve inanma, insan ve bağlanma, sevgi ile var olma. Yol istikameti, hayat izleği, düşünce dünyası. Bunlar insan kişiliğinin en önemli özellikleri. Olması gerekir.
Neredeyiz ve ne konumdayız?
Müslüman aydın , Müslüman yönetici, siyasetçi, sorumluluk sahibi her kim ise her adım ve davranışı giderek önem kazanır. Günübirlik, çıkarcı, baştan savma davranışların ve eylemlerin sonuçları ağır ve kalıcı olur.
Müslüman sanatçı hayatın en ince ve en duyarlı konumunda. İncelikler ve güzellikler bu anlamda hayatın özünü belirler. Kitleler de buna göre şekillenir.
Bugün için insanların yol çatalları o kadar çok ve o kadar yanıltıcı ve hatta o kadar çekici ki. İnsanlık özellikle de Müslümanlar şaşkın. Sezgi ve irade sahibi, öngörülü kimseler yol ve hayat seçiminde titizdirler. Yollarını öyle ya da böyle bulurlar ve yönlerini asla değiştirmezler.
Sorumluluk hak sahibi olma alanı değil. Hakkı gözetme, adaleti hakkıyla dağıtma, hakkını yerine getirme alanı. Sorumluluk yükümlenen veya üzerine sorumluluk verilen, görevlendirilen kişi, kim olursa olsun konumu, ona üstünlük sağlamaz. Üstünlük güç sahibi olma, bunu insanlar üzerinde bir araç olarak kullanma çıkarcılık ve bencillik olur. Bu alan veya durum o kimse despot olsun, insanları ezsin, istediği gibi çekip çevirsin diye değil. Bu anlamda daha duyarlı ve daha titiz olmak ile yükümlülük gerektirir. Kitleler, toplum ve halk sürü değil. Bir varlık ve gerçeklik. İnsan, kâinatta en değerli olanı. Onların içinde sadece bir insan teki. Onların önünde ama onların içinden biri. Sorumluluk yükümlenen vebal ve hak da üstleniyor. Sadece kendisinin değil; önünde, yanında içinde bulunduğu toplumun sorumlusu. Yitirilen her hak, zulüm gören her kimsenin ağır yükünü de üzerinde taşır. Eğer hakkını yerine getiriyor ise onun ecri ve kazanımları çok daha fazla olur. Bu ağır yükün bir bedeli ve karışlığıdır. Değil ise o ağırlık asla taşınamaz.
Sorumluluk onu fazladan hak sahibi kılmaz. Hakları insanların üzerinde baskı kurmayı, aşağılamayı, zulmetmeyi gerektirmez.
Sorumluluk, çıkar sağlama bunu kendi beni için devşirme alanı olamaz. Bu, her katmandaki insan için geçerlidir.
Sorumluluk da bir lütuf ve hak. Bu, herkese verilmez. Hakkını yerine getiren adil kimse hem bugün hem de yarın için bir hayatın içinde olacak. Bunun olumlu ya da olumsuz karşılığını elbette alacak.
Bir toplumu yönetenin sorumluluğu ve yükü çok ağır, büyük. İnsanların refahının, huzurunun, mutluluğunun, zulmün ve ahının hesabı da ondan sorulur. Ahı alınan insanların ahından kurtulmak o kadar zor olur ki. Çünkü bu kul yani insan hakkıdır. Kendini bilenlerin bu ağır sorumluluklardan neden kaçtığı, sakındığı bundan.
Sanatçı; şair, düşünür, kalem sahibi her kimse, kendini hak sahibi göremez. Toplumun üzerinde de olamaz. O alan kibir ve gurur alanı değil. Tevazu, incelik ve ağırbaşlılık gerektirir.
Kalemin yükü ağırdır. Ondan kâğıda, bir nesneye düşen ve kalıcı olan şeyler onun sorumluluk defteridir. Onda hem sevabı hem günahları durur. Çünkü onlar eyleme geçmiş davranışlarıdır, düşünceleridir.
Kalemin ve sözün yükünün kutluluğu büyük anlamlar içerir. Kimi zaman insanlık için öldürücü bir zehir, kimi zaman da diriltici bir ruh taşır. Bize düşen insanın ahını almadan bu dünyadan öteye göçmek.
