ABD’nin küçücük Sandy Hook ilçesinde bundan 7 yıl kadar önce genç bir adam, anaokulundaki 20 bebeği katletmişti.
ABD’de sıkça rastlanan sivil katliamların en iğrenci sanırım buydu. Üniversiteleri, AVM’leri, işyerlerini basan sıradan insanların yaptığı katliamlar ne kadar ağır olsa da, bunların arasında ana okulu basıp bebe öldürmek gibisi olmadı.
ABD’de rahatlıkla küçük çaplı bir müfrezeye yetecek kadar cephaneyi yüklenip, ana okulundan üniversiteye kadar insan öldüren bu mahluklar, ülkedeki kişisel silahlanma sisteminden de fazlasıyla istifade ediyor.
ABD anayasası her vatandaşa silah taşıma ve bu silahla kendini nefsi müdafaa imkanı veriyor. Bu yasal koruma zırhı içinde kendini korumanın bir aracı olan silah taşıma hürriyeti, ABD’yi bakkaldan helva alır gibi, silah alınabilir ülke yapıyor.
Helvayı da çok yerseniz uzun vadede şeker hastası olabilirsiniz. Ancak ABD’nin silah dükkanlarından aldığınız silahlarla kendinizi de başkalarını da kısa yoldan yok edebilirsiniz.
ABD’de silahın kolay ulaşılabilir olmasının katliamları kolaylaştırdığı iddiası yaygın biçimde kabul görüyor. Silah satışlarının kısıtlanması önemli bir seçim tartışması olarak gündeme geliyor.
Demokratlar geleneksel olarak silah karşıtı, Cumhuriyetçiler ise yanlısı olarak görülüyor. Buna karşın Demokrat ve silah yanlısı olanlar da var.
Kısaca silah kontrolü olarak bilinen tartışmada herkes baktığı bardağın dolu ve boş olmasına göre pozisyon alıyor. Kontrolden yana olanlar silah suçu teşvik eder derken, kontrole karşı olanlar silah suçluya çekinme duygusu verir diye kendilerini ifade ediyor.
Sonuçta 20 yaşından küçük bir gencin silaha bu kadar kolay ulaşması, katliamın en azından görünen bir amili olarak insanları ‘silahı yasaklarsak katliamı da yasaklarız’ düşüncesine sevk ediyor.
Bir kreşteki çocukları otomatik tüfekle yok etmek gibi, ekstrem bir şeytani düşünceyi kafasına koyan bir gencin, kolayca silaha kavuşmasını engellemek her şeye karşın doğru stratejidir.
ABD’de silah satışını zorlaştırmak cinayetleri azaltacaktır. Buna kuşku yok.
Peki ülkemizde son günlere damga vuran siyanür intiharlarını önlemek için, siyanür satışını yasaklamak çare olur mu?
Kesinlikle olur.
Bundan sonra bu ülkede siyanür satışını zorlaştırırsanız, kimse kolayca siyanüre ulaşamayacak, intihar etmek isteyenler bu maddeyi bulamayacakları için siyanürle intihardan vazgeçecektir.
Peki intihara karar vermiş bir kişi siyanür bulamazsa ne yapacak? ‘Siyanür bulamadım o zaman siyanürle intihar etmeyeyim’ diyen kişi kendini yok etmek için alternatif bir yöntem bulmakta zorlanacak mı sizce?
Genel olarak aile reisinin karanlık bir evreye girdiği ve çoluğu çocuğu da beraberinde öte dünyaya götürdüğü düşünüldüğü için, bu zehrin ulaşılabilirliğine müdahale edildiğini anlayacak ferasetimiz var. Siyanürü yasaklamak intihar düşüncesini beynine kazımış bireyin yanında diğer aile bireylerini de götürmemesi için bir çözüm olarak düşünülüyor.
AKP’nin pragmatik uygulayıcıları siyanürün tedavülden kaldırılmasının siyanürle intiharları engelleyeceğine kani olmuşlar belli ki. İntihar eğilimli kişinin zihninden bu hastalıklı düşünceyi silmek zaman alıcı bir çaba gerektirir. Bunun yerine elinden siyanürü alıp en azından aile bireylerini ve kendini kolayca imha etmesinin önüne geçilmek isteniyor.
Hatta aile bireylerini kolayca öldüremeyecek olan aile bireyinin kendisini farklı bir metodla ve tekil olarak yok etmesinin kötünün iyisi olacağı anlaşılıyor.
Aslında ailenin hiçbir bireyinin intihar etmesini engellemek için alınacak ilave önlemler olabilir:
İnsanın kendini öldürmek için kullanabileceği tüm edevatın satışına ve ulaşımına tahdit getirilebilir.
Ayrıca evlerin 1. katından yukarısında oturmak için psikologdan “intihar etmez” raporu alınabilir.
Tarihte geriye gittiğimizde Nazilerin gaz odasında siyanür kullandıklarını düşünürsek, ‘siyanür olmasaydı Naziler Yahudileri öldüremezdi’ dememiz gerekirdi.
AKP’nin intiharları önlemek için; ülkenin farklı demografik kesimlerinden insanların, benzer tepkiler göstermesinin altındaki sebebi merak etmediği aşikar.
Ya da bir çok batılı ülkede olan intihar önleme hatlarını kurmak gibi çözümleri de pek ciddiye almadığı görülüyor.
İnsanları intihar aşamasına getiren çaresizliğin arka planını sorgulamayan, bu zamana kadar cinnet getiren kocanın ailesini katlettiği onlarca hadiseye gösterilmeyen ilgi siyanürlü intiharlardan esirgenmiyor. İntiharın sebebi siyanürmüş gibi bir kabullenme söz konusu.
Kendi toplumuna yabancılaşmış ve onun sorunlarını algılama konusunda kafası karışık bir iktidardan, daha iyisini beklemezdik zaten.
