Edebi eserdeki bilgi özeldir, elmas kıymetindedir. Şiirdeki bilginin “nesnel tanıklığı” vardır. Her türlü yancılıktan arınmış bir bilinçle var olanı, insana ve insanın evrensel değerlerine zarar veren durumları biz sanat eserindeki özel bilgiyle görebilir ve engelleyebiliriz.
Sanat kötülüğe duvardır. Her nesil kendi zaman dilimi içinde bu duvara bir taş koymakla yükümlüdür. Bunu siyaset için yapmaz, çıkar için yapmaz, ideoloji için yapmaz. Bunu insanı, insanî değerlerin içinde kalarak yaşatabilmek için yapar.
Şiiri propaganda aracına dönüştürmeden dönemine tanıklık edebilen şairin zaman karşısındaki yenilmezliği, kovulan ve övülen şairin her şeye rağmen toplum hayatında değerini ve konumunu koruması, şiirin kendine has yarattığı evren ve özgür alan sayesinde mümkün olur. Şiir özgürlüğü için bencil olmak zorundadır.