Bu gün Allah için ne yaptın?
Bir zamanlar ben çocukken salonumuzda bu sualin yazılı olduğu bir tablo vardı. Salon dediysem kullanım anlamında, yoksa koltuk filan döşeli değildi. Demir bir divan ve eskinin meşhur kütüphaneli çek-yat´ı vardı. Bir de masa, sandalye ve minderler. Boyuna çizgili koyu renkli perdeler çekilip, divan benim ve kardeşim için yatağa dönüşünce, prize takılı kırmızı ampul gece lambası olarak aydınlatırdı gözümü diktiğim tabloyu.
Her gece uyuyana kadar cevaplar arardım, "Bu gün Allah için ne yaptım?". Uzunca zamandır sormadığım bu suali ve çocukluğumdaki bütün o sahneyi bana hatırlatan iki çift terlik oldu. Atmaktansa, tamir etmeyi ve dönüştürmeyi tercih etmek ve yenisini almaktan çok daha mutlu olmak bu durumdan Allah için olunca bambaşka bir güzellik oluyor.
"Allahım, senin arzının halifesi olarak bu dünyayı çöplük haline getirmekten imtina duymanın, her bir nimeti emanetin olarak kabul edip, bu canı taşıyan ten/beden de dahil israf etmeden, yaradılış amacına ve miadına uygun sarf edip, "hızla ye, iç, tüket, at ve yenisi al mottosu"yla kapitalizmin sermayedarlarına köleleştirmediğim, ruhumla haddince üretimin kısmen de muhafaza etmek olduğunu bilerek tedavülde kalmasına emek verdiğim terlikleri ibadet ve hüsn-ü amel kabul buyur.." demek, düşünmek, yaşamak abesle iştigal midir?
"Bugün Allah için terlik yamadım." Çok mu tuhaf bir iddia olur? Hatta gelişigüzel değil de Es-Sânî olanın halifesi olarak biraz da estetik kaygısı gütmek delilik olarak mı yorumlanır? El işlerken göz ve akıl bunlarla meşgul olmuşsa, iş dünyevî midir, uhrevî midir?
Kulluk ve ibadet part-time ve dünya işlerinden kopuk ritüel ve sembollerle dünyevî olandan ayrı olan mıdır, yoksa dünyevî olan her şey full-time oksijen ve hidrojen gibi eş-anlı ve eş-güdümlü hareket ettiğinde mi rahmet olur, yeşertir, hayat verir kupkuru arza ve insanlığın vicdanına?
İyiyim, hem de gayet iyi :) merak etmeyin. Sadece akıllılıkla delilik arasındaki sıratta cambazlık yapıyorum, düşmemek için elimdeki itikadi denge çubuğuyla...
HATİCE GÖKÇE
