Sosyal medya günümüz insanının ve döneminin aynası. Oraya bakılınca neyin ne olduğu görülür. Sağlıklı bir düşünüş ortamı yok. Sıradan, basit, anlamsız çıkışlar. İnsanlar ancak buralarda veya başka ortamlarda varlıklarını ancak böyle gösterebiliyorlar. Etkisiz. Ayrıca artık hiçbir karşılığı olmayan kritik dönemlerde birbirinin benzeri sonuçsuz çıkışlar yaşanageliyor. Hep aynı dil, üslup ve yaklaşım.
Müslüman entelektüeller, düşünme alanlarını çoktan terk etti. İktidarın olanaklarından yararlanma adına hakikat çizgisini bıraktılar. Dalgalara kapıldılar ya da duygu dalgaları oluşturdular. Onlar günlük ve geçici olanı tercih ettiler. Bu durumda toplumun sağlıklı düşünen kanalları tıkandı. Aydınlar yol gösterici olmaktan çok yolun duygusal alanlarına kapıldılar. Bu da insanların genel anlamdatercih yapmasını tıkadı seçeneksiz bıraktı. Çıkar ve duygunun baskınlığı içinde yittiler. Böyle bir durumda en kritik dönemlerde sağlıklı düşünüş ortamı oluşmadı. Savrulma bir bütün.
İktidar kendini ayakta tutmanın bir yolunu bulmuş, başlangıçtan beri. Öfke, nefret, ötekileştirme ile kendi kampını güçlü kılma ve ayakta tutma yöntemi. Bu da ciddi anlamda kabul görüyor. Öyle ki karşı taraftakiler cephede ölse bile onlar asla şehit konumunda değildirler. Çünkü onlar vatan hainidirler. Nedeni bağlı bulundukları siyasal çevre ile ilgili. Kendileri gibi düşünmeyen herkes ötekidir. Onların asla doğruları yoktur.
Böyle bir durumda ülkenin içinde bulunduğu kritik dönemde bir bütünlükten söz edilemez. Nefret ve öfke ile öteye itilenler kendilerini hangi konumda görecekler, kendilerini nereye ait hissedecekler? Üstelik onların olumlu önerilerinin de bir karşılığı ve değeri olmuyor.
Ülke bütünlüğü sağlanmadan dış güçlere karşı nasıl güçlü olunabilir ki? Milletimizin kritik zamanlardaki birliktelikleri ve coşkuları anılmaya değer. Tarihin her döneminde bu, böyledir.
Duygusal bir milletiz. Her an ve durumu istediğimiz zaman bir aşka dönüştürebiliyoruz. Aşırılıkları olsa da bu böyledir. Bundan vazgeçilemiyor hiçbir zaman. Soğukkanlılığı bilemiyoruz. Yapımızdan mıdır, müslüman milletinin aşırı teslimiyet ve bağlılığından mıdır? Yabancı düşünüşlüler ya da zihniyetler de Müslümanların bu yönünü istedikleri gibi kendilerine dönüştürebiliyorlar. Liberalizmin, sekularizmin ve hatta kapitalizmin Müslümanlar tarafından bu kadar içselleştirilmesi başka nasıl izah edilebilir? Sosyalizme bağlılık da böyle, hiç birinde farklı olmuyor. Âdeta cihat ruhuyla bulunulan düşünceye bağlanılıyor ve ondan vazgeçilemiyor.
Müslümanların düşünce kanallarının ya da kaynaklarının önünün tıkanması, üstünün örtülmesi başka nasıl izah olunabilir?
Müslüman aydın tez üretmek zorunda. Karşı düşüncelere tepki vermek bir çözüm değil. Sorular ve sorunlar var, bunlara karşılı verecek, çözüm üretecek girişimler olmayınca çabaların hiçbir anlamı olmaz.
Slogan üretmek reklâmcıların işi. Onlar kolaycılıktan yana. Pratiktirler, günübirliktirler, çıkarcıdırlar ve anlık düşünürler. Gelecek duygusu onlar için hiç de önemli değil. Nasılsa yeni bir dönemde yeni koşullara göre yeni sloganlar üretilebilir.
Toplumumuz çıkmazı daracık çemberin içine sıkışması. Hemen her dönem aynısını yinelemesi. Yeni bir şey ortaya koyamaması. Sorunlar dönemsel olarak geçince eski yerine geçmesi kaçınılmaz oluyor. Değişen hiçbir şey olmuyor. Müslümanların asıl sorunu da bu.
