Saha içi ve saha dışındaki taşkınlıkları ile defaatlen medyada haber olan Emre, bugünde takımdaş futbolcuların annelerine uygun olmayan sözler sarf ettiği iddia edildi. Bu sinkaflı küfürleri ve sözleri sarf etti mi etmedi mi henüz net bir beyan yok. Fakat mesele şu; Belözoğlu’nun bu sözleri sarf edip etmediğine şaşırmıyorum. Sorunda burada zaten. Ülkede her iş kaba kuvvet ve küfürle çözüldüğünden, herkes kendi adaletine güvenir olduğundan, ne normal hayatta ne de saha içinde fair play beklemek ütopya gibi gelmeye başladı...
Hiç kimsenin bir başkasına ne sinkaflı konuşma lüksü ne de küfür etme hakkı yoktur. Ortadaki bir kusur ya da hata, kulübün yönetim organlarımca disiplin ile terbiye edilir. Fakat gelin görün ki; bu isim neredeyse ömrü boyunca futbol oynamış, tıfıl denecek yaştaki futbolcuların babası yaşında ya da hepsinden büyük bir abi konumunda olmasını beklerken, her gün başka bir harala gürele pozisyonunda karşımıza çıkıyor. Bu isimleri takımdan koparacak cesareti bulamayan yöneticiler de bu tipteki futbolcuların, maalesef oyuncağı haline geliyor. Emre’nin bu kabadayı tavırları diğer futbolcuların da kimyasını bozmaya neden oluyor. Hatırlayınız; dünya starı olmasını beklediğimiz Arda Turan silahla hastane, Beşiktaşlı Gökhan Töre de silahla idman basmıştı. Arda’nın hastane girişimden sonra Galatasaray’da oynayacak olması da, disiplinin ne derece eksik bir argüman olduğunun ifşası bakımından manidar.
Dünya markası haline gelmiş Fatih Terim’in damatları ile beraber, işyerini baskınını ve sonrasındaki kavgayı izlemiştik hep beraber. Hasan Şaş’ın kabadayılıkları da dün gibi aklımızda. Örnekleri çoğaltmak mümkün. Bu kabadayı bozmaları hem Türk spor ve futbolunu hem de güzide kulüplerimizi yaptıkları terbiyesizce hareket ve sözlerle futbolu ve sporu itici hale getiriyorlar...
Bu terbiye özürlü maganda kişilikli sporcular da ne mahkemelerde ne de disiplin kurullarınca cezalandırılmadığı için, daha da bileylenip daha da kabalaşıyor ve kendinden sonra gelecek nesle de çok güzel örnek oluyorlar!
Bu isimlerin aile hayatında, arkadaş ortamında farklı davranmaları normaldir. Lakin Tv ekranlarından ülkenin geneline yansıtılan, spor severlerin gözünde çizilen karakterler maatteessüf çok kötüdür.
Ülkenin öteleştirmelerden kaynaklı agresif insanları günbegün artar oldu. Artık sokağa çıktığınızda bu tip durumlarla karşılaşmanız normaldir. Trafikte, normal hayatta, sokakta, haksız olduğunu kabul etmemek için tartışan delikanlılar çoğaldı ve ortalığa saçılmış gibiler.
Nerde Lefter’ler, Baba Hakkı’lar, Can Bartu’lar, Süleyman Seba’lar diyesi geliyor insanın. Kaliteli isimler bir bir gittiler... Ayna karşısında kendiyle kavga eden sporculara kaldık.
Her şeyin eskisini arar olduk. Zamanın, eşyanın, tabiatın, insanın, insanî değerlerin... Acaba üzerinde yaşadığımız dünya özellikle bu coğrafya hiç bu kadar kirlilik yaşadı mı? Zannetmiyorum her şeyimiz kirli.
Ben bir sporsever veya futbolsever olarak; teknik ekibi ya da sporcusu kabadayılardan oluşan, herkesin üstüne yürüyen ne takımın taraftarı ne de bir izleyen olmak istemiyorum. Fair play destekçisi bir çok insanın böyle bir hissiyatta olduğunu düşünüyorum. Başarısızlık ve istikrarsızlık bu tip hadiselerle karşılaşıldığında radikal karar alabilmekten geçer.
Peygamberimizde “ahlakı tamamlamlamak üzere geldim” derken, Atatürk’ün de “ben sporcunun zeki çevik ve ahlaklısını severim” sözünü hatırda tutmak gerek.
Türk futboluna ve futbolcusuna yakışacak hareketlerde bulunulmadığı sürece, Türkiye futbol liglerinin düzeyi ve kalitesi artmayacaktır. Bu tip hamleler hareketler disipline edilmediği sürece, artan kalite değil maganda kültürü olacaktır.
Veysi Dündar
