Bolu beyi, Köroğlu’nun atını çaldırtmış ama kırat, Bolu beyinin altında aynı hızda gitmezmiş.
“At, binicisine göre kişner” demişler.
Neşet Ertaş’ın bağlaması da, mızrabı da duruyor; ama aynı bağlamadan onun çıkardığı ses çıkmıyor.
Teller bile çalıcısına göre ses çıkarırmış.
Fotoğraf sanatçısı İzzet Kehribar’ın çektiği çam sakızının fotoğrafını, onun makinasıyla, onun çam sakızı damlasını, onun çektiği açıdan bir başkası çekse fotoğraf ayrı çıkıyor.
Daha anlaşılır olması için, beş arkadaşa:“Rabbinizin mağfiretine ve sakınanlar için hazırlanan, genişliği gökler ve yer kadar olan cennete koşuşun.” (Al-i Imran süresi, ayet 3/133, Hadid 57/21)
Ayet-i kerimesini okuyun ve o beş kişiye, beş kâğıt ve kalem verin ve “Anladığınızı yazın” deyin.
Beşini de okuduğunuzda, konu aynı olsa da anlatım farkı olur.
Veya bir gül goncasını gösterin ve o beş kişiye “Gülü tarif edin” deyin.
Beş ayrı gül çıkar.
Güle hasret yaşayan, gül dalında bile hasreti artan, sevdiğine yaklaştıkça aradaki mesafenin daha da uzadığını hisseden bülbül, bir nağmesinde bin türlü olumlu sinyal saçarken ve bir nağmesini bir daha tekrarlamayan bülbüle, bu ötüşün sebebi nedir diye sorabilsek belki de bize “Ben Leyla’yı değil, Mevla’yı zikrediyorum, Mevla’m da bana, seccadem olarak gülü seriverdi. Siz kendinize göre beni yorumluyorsunuz. Ben Mevla’ma teşekkür ediyorum” diyebilir.
Siz de başka düşünebilirsiniz.
Ayrı veya aykırı düşmeyiz.
Güle bakan biri ressamsa, onun bakışı ayrıdır, gülyağı ticareti yapan tüccardansa, onun bakışı başkadır.
Bir harabede bulunan işlemeli taşı arkeolog görünce o taşın çamurunu temizlerken demir fırçayla değil, ipek gibi fırçalarla temizlerken, aynı taşı gören yapı ustası, koyacağı köşeye uydurmak için sağından solundan kırmayı ustalık olarak görür.
Kainatı/evreni yarattığı günden beri parmak çizgilerimiz gibi, hiçbir karıncanın yanışını yaratmayan, her biri ayrı olan unique/eşsiz, benzersiz yaratan bir Rabbimiz var.
Biz, bize benzer gibi olsak da her hücremiz, her çizgimiz ayrıdır.
Onun için kimseyle kendimizi kıyaslamayalım.
Köroğlu gibi ata binemeyiz. Bu bizim eksiğimiz değildir.
Köroğlu’nun atının aynısını bulmak mümkin değildir.
Biz bu çağda zalimin zulmüne son vermek için çalışırken sahip olduğumuz kalemden, kelamdan, bisikletten uçağa kadar her birini imkânlarımız içinde kullanmakla görevliyiz.
Ve bunu da yarattığı her şeyi eşsiz, benzersiz yaratan Allah celle celalühü gücümüz oranında tabiat ayetlerinden ve Kur’an ayetlerinden hareketle Sevgili Peygamberimizin açıkladığı şekilde tanımak ve onun istediği şekilde kulluk görevimizi yapabilmek için ilim gerekir.
İlim, ibadetimizin kalite ayarıdır.
Rabbimiz buyurur:
“…Kullarından ancak âlimler, Allah’tan korkar. Şüphesiz Allah her şeye gücü yetendir, bağışlayandır.” (Fatır süresi, ayet 35/28)
Size, dünyada hiçbir devlet, hiçbir zengin, hiçbir ilim adamı Allah’ın size verdiği ciğerin aynısını veremez.
O ciğere uygun havayı devamlı 24 saat verdiği halde size bu dünyada fatura kesip para istemeyen Allah gibisi yerde ve gökte yoktur. O havanın içine binlerce gıdayı görünmez şekilde bize lütfeden Rabbimizin güzel isimleri ve sıfatları hakkında bilgisi olan, ve O’nun yarattığı yeryüzü ve gökyüzünde bize göre sayısız varlıklar yaratan Allah celle celalüh ve onun yarattıkları hakkında bilgisi olanların Allah’tan korkmaları sevginin ve saygını bütün hücrelerini sarmasından kaynaklanır.
En çok sevdiğiniz insanı gözünüzün önüne getiriniz ve onun yanına nasıl vardığınızı gözden geçiriniz ve sonra sizin o sevdiğiniz var ya, işte onu da O yaratmıştır.
Ona göre bu dünya tarlasında diken değil, gül dikin.
Allah’tan sakınmanın ölçüsü, onun koyduğu hududu/sınırları aşmamaktır.
O’nun yarattığını kullanırken, haram mı, helal mi ona bakılacak.
O’nun kelamını anlamada, O’nun, tebliğ/ulaştırma, tebyin/açıklama ve temsil/örnek olma yetkisiyle görevlendirdiği elçisi Muhammed aleyhisselamın anlamasına ve uygulamasına aykırı olmamasına dikkat edeceğiz.
Rabbimiz yardımcımız olsun.