Rummânî birçok ilim dalında eser vermiş velüd bir müelliftir. Onun dilbilim, nahiv, şiir, fıkıh, tefsir, kelâm gibi temel alanlar ve bunlara bağlı alt dallara ait yaklaşık yüz eseri bulunmaktadır. 4/10. yüzyılın önde gelen nahivcilerinden biri olan Rummânî aynı zamanda belagat ilmi tarihinin dikkat çekici simaları arasında yer alır.
Elimizdeki risale Kur’ân’ın diğer söz ve metinlere üstünlüğü (i’câz) konusunda günümüze ulaşan ilk eser olma özelliği taşır. Kur’an’ın sahip olduğu üstünlüğü yedi noktaya dayandıran Rummânî eserin büyük bir bölümünü belagat türleriyle ilgili analizlere ayırır. Amacı belâgat türleri hususunda Kur’ân ayetlerinin taşıdığı dilsel değeri göstermeye çalışmaktır. Nitekim o belâgatı üç tabakaya ayırmış ve bu tabakaların en üstüne Kur’ân’ı yerleştirmiştir.
Yazıldığı dönemin eserleriyle karşılaştırıldığında belli oranda tasnif düzenine sahip olduğu görülen bu risale küçük hacmine rağmen belâgat ilmi ve Kur’an yorumuyla ilgilenen kimseler için kıymetli fikirler barındırmaktadır.
