Türkiye bir kırık kalpler ülkesidir. Hemen her dönemde mağdur üretmeyi başaran bir siyaset iklimi üzerinden solcular, sağcılar, aleviler, sünniler, laikler vs. vs. vs. toplumun farklı kesimleri hakim zihniyetin zararını görürler.
Hakim zihniyet değişir ama mağdur üretme kapasitesi değişmez.
Çünkü bizde sistem sorunu vardır ve hukuk da dahil olmak üzere her kurum ve organ az veya çok siyasete göre şekillendirilir.
Bizde “bürokratik oligarşi”den söz edilir ama kanaatimce bizde bürokrasi bile yoktur. Eğer bizde bürokrasi olmuş olsaydı hukukun iktidarlara göre değişmesi diye bir sorundan söz etmiyor olacaktık.
Bizde “sistem sorunu” vardır ve halkın veya siyasetçilerin kurumlardan şikayeti kendi siyaset anlayışlarına veya dünya görüşlerine göre işlememesi kaynaklıdır.
O halde önce sistem sorunu üzerine düşünmemiz ve tartışmamız gerekmektedir. İnsanlar devletin kendi kalıplarına göre eğilip bükülmesini istemektedir. Devletin bir kurallar bütünü içerisinde hareket etmesi üzerine kesin bir mutabakat sağlanamamıştır. Her dönemde bunun tokadını birileri yer bir sonraki dönem o tokadın acısını başkalarına tokat atarak çıkartır. Devlet, elde edilmesi gereken bir güç olarak her türlü hile ile devşirilir. Sorun bu anlamda insan ve cemiyet sorunudur da.
İnsanı ve cemiyeti kurallara riayetkar kılacak olan ilk husus ise sistemdir. Herkes için eşit ve adil işleyen bir sistem. İnsanlar vicdanlarını aldatabilirler, ahlak anlayışları çerçevesinde sınırları farklı farklı olabilir ama müeeyyideler içeren ve herkes için objektif kurallar içeren bir sistemin aldatılma imkanı azdır.
Sistem sorununu düşünmek ve bu sorun üzerine projeler üretmek zorundayız. Toplumsal mutabakatı daha fazla yara bere almadan sağlamak zorundayız. Ki bu ülke kırık kalpler ülkesi olmaya devam etmesin.
ORTAK İYİ