Nihayet geçtik denizi elhamdülillah
Eski bir şarkının nağmelerinde biriken hüzün
Çıkıverdi ortaya ben tarassut edeyim derken
Eski konağın yıpranmış mağrur duruşunu
Temaşaya dalmışken geçmiş günler meseli
Demek ki insan var oluyor böylece doğrusu.
Nurettin Durman, yazar, şair, deneme ve öykü yazarı. Kalemi sağlam ve güçlü bir yazar. Yayınlanmış kitap sayısı otuz ikiyi aşkın. Şair, ilk şiir kitabını 1964 yılında yayınlamış. O yıllarda başlayan şiir serüvenine bakınca, şairin yıllarca süren bir birikime sahip olduğu, alanında usta olduğu gözlerden kaçmıyor. Nurettin Durman´ın kalemi kadar hayata karşı duruşu da çok güçlü. Hayatı belli bir dönem zorluklar içinde geçse de şair, sanki bütün bunları bir lütufmuş gibi görüp dimdik bir duruş ile karşımıza çıkıyor. Bunu bizzat yazılarında da görmek mümkün.
Nurettin Durman, edebiyatı; yaşamının parçasında sürekli yanında gezdirdiği bir çocuk gibi, koca yürekli bir adam. Yazdığı günlükler ve denemeler de yazarın hem psikolojik hem de dönemin ruhunu çok iyi yansıtan adeta kalem varsa, yazmak varsa, şiir varsa biz daima buradayız dedirten yazılar. Yazmak, damarda durmayan bir kan gibi fışkırıyor hayatın içinden. Öyleyse Nurettin Durman için de şu güzellemeyi yapabiliriz; yazmak onun için adeta damarında durmayan bir kan gibi.
Nurettin Durman´ın son şiir kitabı Çıra Edebiyat yayınlarından çıktı. ?Kim Bilir Belki´*şiir kitabı yakın zamanda okuyucuları ile buluştu. Şiirleri, hayatın içinden, sakin ve bir o kadar anlaşılmaya müsait. Yeri geliyor nereye gittiğimizi, hangi şiirin içinde kaybolduğumuzu kestiremesek de şairin şiirlerini okurken elekten geçiyoruz, silkeleniyoruz ve kendimize geliyoruz.
Yazar-Şair Nurettin Durman, 1945 yılında Bingöl´ün Dikme (Kür) köyünde gözlerini açtı dünyaya. Bu dünyadaki serüveni Nurettin Durman´ı İstanbul´a kadar taşıdı. Üsküdar-Beylerbeyini adeta mesken edinen şairimiz için Üsküdar´ın hep özel başka bir anlamı var. Üsküdar´a olan sevgisini şiirlerinde ve yazılarında sıkça dile getiren Nurettin Durman için Üsküdar;
Mavi sular ortasında kalınca
her gün beş vakit ezanlarla birlikte
ilahi bir nida olarak kız kulesinde
açık anlaşılır bir okşayış içinde
daralmıyor artık yüreği
rüzgârın esmesi
denizin dalgalanması
geçip gidiyor savurarak saçlarını
Üsküdar işveli bir sevgili gibi
bağlıyor kendine insanı
insan ki şaşmaktadır
şaşarak yaşamaktadır
Serbest şiirindeki ustalığı kadar hece şiirlerinde de ustalığını da görebiliyoruz Durman´ın. Bu arayışlardan yola çıkacak olursak şair önce kendini sonra kendi içinden hayatı arama ve anlamlandırma çabasına girişiyor. Şaire göre hayat kendi sözcükleri ile:
?İşte böyledir dünya, kim öle kim kala/ Hey gidi Nurettin Durman değil mi ama?? diyerek kalbindeki dünyayı hem küçültüyor hem de yaşama ve hayata tutunma çabasına kelimeleri sığdırıyor.
Nurettin Durman çok okuyan ve okuduğu ile amel eden, sadece okumakla da kalmayıp aynı zamanda üretken bir yazar. Onun yazma serüveni içindeki sancı ile beraber ağrılarını da dindiren bir süreç. Bu ağrılar biz şiirlerini okuyan okuyucuları için gönül yarasında açan bir gül kadar ferahlatıyor insanın içini. Kim bilir biz Nurettin Durman´ın hangi şiir içinde güller açıyoruz. Kim bilir biz hangi şiir içinde hayatımızın çıkmazlarından sıyrılıp derin bir nefes alıyoruz. Kim bilir?
????????????????????????????????????-
*Kim Bilir Belki, Nurettin Durman, Çıra Edebiyat, Nisan 2019
Kaynak: Özgün İrade Dergisi, 2019n Ağustsos 184. Sayı