Ali Haydar Haksal yazdı;
Kritik zamanlarda karanlık eller hareketleniyor. Müslümanlar için iç açıcı olmayan bu durumlar Müslümanlardan kaynaklı değil. Müslümanların duygularını istismar eden güçler zamanı ve sırası gelince devreye giriyor.
Emperyalizmin özellikle Müslümanların yaşadığı coğrafyadaki zulümleri, katliamları, sömürüleri bunaltıyor. Bunun sonucu olarak da mazlum insanların tepkileri büyüyor. Onların bu duyarlıklarını, acılarını istismar eden güçler devreye giriyor. Alışık olunan bu durumdan bir türlü sağlıklı bir sonuç alınamıyor. Çünkü karmaşa içinde karmaşalar oluyor.
Terör örgütlerinin nöbetleri duyarlı zamanlarda daha çok beliriyor. Yakın zamanda Suriye’deki katliamların, vahşiliklerin adeta bir film gösterisine dönüştüğü, uzun bir zaman dünya kamusunu meşgul ettiğini ve yönlendirdiğin gördük ve yaşadık.
Afganistan’da emperyalizmin hesabı neydi, niçin çekildi bunun nedenlerini yeterince bilmiyoruz. Bilgi akışı sağlıklı olmadığından yanıltıyor. Emperyalizm Afganistan’dan çekildi, bir sürü sorulara neden oldu ve karşılıkları alınamıyor. Bir süre de alınamayacak. Çünkü bir karmaşa başladı.
Bu gibi zamanlarda Müslümanların olumsuzlanmasına neden olan ve olabilecek her davranış ve durum ustalıkla sergileniyor. Bir senaryonun yeni ve olası versiyonları ile yüzleşilecek. Emperyalizm henüz Afganistan’dan çekilmişken yeni bir karmaşa başladı. Saldırılarda iki yüz kişiye yakın insan öldü, bir o kadarı da yaralı. Bu saldırılar neden yapıldı? Saldırıların özelde Afganistanlılar için ne getirisi olacak, olacak mı? Bu saldırıların amacı emperyalizmin kalıcılığını ve haklılığı meşru kılma amacını mı taşıyor?
Müslümanlar açısından ise dünya kamusunun gözünde Müslümanların vahşetleri, acımasızlıkları, ölümcül tutumları belleklerde bir kez daha yer edecek. Emperyalizm yeniden ve daha acımasız bu gibi yerlere yerleşme meşruiyetini ve geçerliliğini haklı gösterecek yeni ve daha acımasız işgallerde mi bulunacak?
Dünyadaki düşünce boşluğu, ideolojilerin çıkmazları ve inandırıcılıklarını yitirmeleri Müslümanlar açısından bir fırsat. Müslümanların savaşmaya, kan dökmeye ihtiyacı yok. İnsan gönlünü kazanacak olan bu boşluğu dolduracak hem düşünsel hem de kültürel varlıklarını göstermeleri. Bir de kişilikleriyle insanlığa örnek olabilecek yaşama tarz ve tutumlarını göstermeleri. İslâm zulüm ve işkence, kan dökme aracı değildir. İnsanlığın kurtuluş yoludur. Peygamberler savaşan kimseler olmadı onlar sadece tebliğde bulundu, anlattı ve yaşayarak örnek oldu. Zulme uğrayanlar da onlar oldu.
Peygamberlerin varisleri ve izleyicileri olan Müslümanlar da onlar gibi yaşar ve onlar gibi olurlarsa sünnetlerini yaşamış olurlar. Yoksa zalimlerin tutumlarıyla benzer olurlar, onlardan hiçbir farkları olmaz. İslâm medeniyeti ve inancı insanın kurtuluşu, iyiliği ve güzellikleri için var. Tebliğden amaç da budur.
Müslümanların içinde, onlarmış gibi olan karanlık eller var. Bunlar en kritik zamanlarda hortlarlar, ortalığı bulandırırlar, İslâm ve Müslümanlar hakkında ne kadar olumsuz izlenim var ise bırakırlar, ortalığı karartırlar. Bu güçlerin Müslümanlara hiçbir zaman bir hayrı olmaz, sadece şer tohumlarını serperler, ne kadar olumsuzluk kanaati ve izlenimi var ise bırakırlar.
Müslümanların düşünce boşlukları, daha çok slogana ve öfkeye dayalı tutumları bu karanlık ellerin ortalığı bulandırmalarına hem fırsat veriyor hem de neden oluyor. Bu kirli, kanlı eller de onların üzerine kalıyor.
Direniş insanın kendisinde başlar. Kendisinin bertaraf olması Müslümanlar için bir kazanım olmaz. Elbette karanlığa karşı direnecek, savunma hakkını kullanacak, gücünü o zaman gösterecek. Emperyallerin ve karanlık ellerin hem oyuncağı hem de aleti olmayacak. Müslüman’ca yaşama, Müslüman’ca var olma, örnek olma yükümlülüğü var. Zalimlere değil kendine benzeyerek olabilir ancak.
