Kardeşlerin birbirlerini ne kadar sevdikleri, nereye kadar sevdikleri benim için hep merak konusu olmuştur.
Tanışma fırsatı bulduğum, tanışıklığı biraz daha derinleştirdiğim kişilerin kardeşleriyle olan ilişkisi dikkatimi çekmiştir.
Öyle ya, “müminler birbirlerinin kardeşidir” ilkesine inanan ve sıkça dile getiren Müslümanlar olarak bu işe evimizden, yuvamızdan başlamamız gerekmez mi?
Hem mümin hem de aynı anadan babadan dünyaya gelen kişilerin birbirleriyle olan ilişkileri içtimai hayatın en önemli konusudur.
Maalesef bu konuda iyi bir imtihan verdiğimizi söylemek çok zordur.
Dünkü yazımda belirttiğim gibi gerek insanların arasını bulmak için çağrıldığımız, gerek çağrılmadan şahit olduğumuz kırgınlıkların, küskünlüklerin hatta düşmanlık düzeyine varan kavgaların öz kardeşler arasında cereyan ediyor olması İslam toplumunun büyük bir yarasıdır.
Kardeşler arasındaki kavgaların, küskünlüklerin ve soğukluğun temelinde genellikle aynı hastalığın yattığına şahit oluyoruz; Dünya Sevgisi.
Dikkat ederseniz istisnasız bütün çocukların birbirlerini çokça sevdikleri yıllar vardır, birlikte oynarlar, birbirlerinden ayrılamazlar.
Söz konusu dönem çocukların dünya malı dediğimiz gerçekle henüz tanışmadıkları dönemdir. Her ne kadar meyvesinden sebzesinden yeseler de dönüm nedir, hektar nedir, metrekare nedir bilmezler, arsa nedir, arazi nedir bilmezler, yaşadıkları evi sevseler de kat nedir, tapu, miras nedir bilmezler.
Ne zaman ki bunlara akılları ermeye başlar işte o zaman evdeki kardeşleri gözlerine bu defa değişik görünmeye başlar. Artık onlar babalarının annelerinin mallarının bir kısmını bölüp alacak olan kişilerdir.
İsterseniz bu şekilde dünya sevgisinin aralarını bozduğu kardeşleri çevrenizde şöyle bir görmeye çalışın. İnanmıyorsanız mahkemelere gidin ve görün.
Sakın bunu kaçınılmaz olarak herkesin başına gelen bir durum olarak görmeyin. Kapitalist dünyanın tornasından geçenlerin yakalandığı bu illetten kurtuluş yok sanmayın. Vardır hem de çok basittir; dünya sevgisini kalbimizden söküp atacağız vesselam. Söküp atamadığımız zaman halimiz pek yamandır. Çünkü Nebevi uyarıya göre; “Dünya sevgisi bütün hataların başıdır.
Aynı annenin ve babanın çocukları olarak bir yuva içinde kardeşliği gerçekleştiremeyenlerin daha büyük çaptaki İslam Kardeşliğini gerçekleştirme imkanları hiç mi hiç yoktur.