Dün Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Mart ayı işsizlik verilerini açıkladı.
Bir önceki yıl Mart ayında %14,1 olan işsizlik oranı bu yıl %13,2'ye geriledi. İşsiz sayısı da 4 milyon 544 bin kişiden 3 milyon 971 bin kişiye düştü.
Gayet güzel veriler.
Bildiğiniz gibi sn Cumhurbaşkanı Erdoğan önce TÜİK başkanını görevden aldı, ardından ise 10 bölge müdürünü.
***
Kağıt üzerinde durum düzeltme işini gayet iyi becerdiğimizi söylemek isterim. Hesap yöntemi değişiklikleri her nedense hep daha iyi göstermeye başlıyor.
Mesela 2006 yılı GSYH'sı 400 milyar dolardan bir hesap değişimi ile 526,4 milyar dolara yükselivermişti. Dikkat ederseniz aynı yılın gelirini sadece hesap değişimi ile 126,4 milyar dolar artırmıştık.
Yetmedi tabii...
2006 yılında hesap değişimi ile 126,4 milyar dolar olan GSYH'yı bir kez daha kağıt üzerinde değiştirdik. Bu sefer 2015 yılı geliri 719,6 milyar dolardan 861,9 milyar dolara artırıldı. 2015 yılında bir kez daha GSYH'ya kağıt üzerinde 142,3 milyar dolar ekledik.
AK Parti döneminde iki GSYH revizyonu ile ülke gelirimiz kağıt üzerinde 268 milyar 640 milyon dolar artırılmış oldu.
Bu ne anlama geliyor?
Aslında gelirimiz veya refahımız aynı. Sadece bunun parasal değerini yeniden hesapladık. Vatandaşa hesap revizyonu sonucu "Aaaa gelirimiz aslında daha yüksekmiş" diyerek kimse para vermedi. Tersine kağıt üzerinde hesap değişimi ile artan gelire bakıp, bir güzel yeni vergiler getirildi.
Gelir sanaldı ama vergileri gerçek oldu.
***
İşsizlik (İşgücü) verilerinin de hesaplama yöntemini değiştirdik. Mesela 3 ay iş arama süresini 1 aya indirdik.
Bakın ne oldu?
2013 yılında eski seriye göre 2 milyon 747 bin olan işsiz sayısı ve %9,7 olan işsizlik oranı, yeni seride bir güzel aşağı indi.
Aynı yıl, yani 2013 yılı işsiz sayısı yeni seride 2 milyon 445 bine düşerken, işsizlik oranı da %9,0'e inmiş oldu.
Bir kağıt bir kalem ile her şey meğerse ne kadar güzel olabiliyormuş.
***
Gelelim son işsizlik verisine...
15+ yaş üstü çalışabilir nüfus Mart 2019'a göre son 1 yılda 1 milyon 039 bin kişi artıyor. Normal olarak bu nüfusun yaklaşık yüzde 53'ü çalışmak isterdi. Yani işgücü piyasasına geliyordu. Kalanlar ise ev hanımı, öğrenci gibi çalışmak istemeyenlerden oluşurdu.
Gerçi ülkemizde işgücüne katılma oranı dediğimiz bu oran oldukça düşüktür. Gelişmiş ülkelerde çalışma çağında olan nüfus çok daha yüksek oranda işgücüne katılmaktadır.
Çalışabilir nüfus 1 milyon 039 bin kişi artıyor ama işgücü nüfusu ilginç şekilde 2 milyon 235 bin kişi azalıyor. Oysa 1 milyon 039 bin kişinin yaklaşık 550 bini işgücüne katılarak işgücü sayısını artırması gerekirdi.
Geçen yıl 32 milyon 339 bin olan işgücü sayısına +550 bin yeni nüfusu eklememiz ve sayının 32 milyon 889 bine çıkması beklenirdi. Ama işgücü meğerse 30 milyon 104 bin kişiye düşmüş.
Eğer eskisi gibi işgücüne katılım devam etseydi işsizlik oranı ne olacaktı? İşte asıl soru burası...
İşgücü 32 milyon 889 bine çıkacak, çalışan sayısı da 1 milyon 662 bin düştüğü için işsiz sayısı tam 6 milyon 756 bin olacaktı. Ama TÜİK verileri işgücüne katılımı düşürdüğü için işsiz sayısı 3 milyon 971 bin ve işsizlik oranını da %13,2 açıkladı.
Oysa insanlar umutlarını kaybetmese ve evlerine kapanmasa, ülkemizde gerçek işsizlik rakamının tam %20,5 olarak karşımıza çıkacağını bilmeliyiz.
İşsiz sayısını ve işsizlik oranını düşük gösterince insanlar iş mi buldu?
Hayır; tam tersine işsizlikten daha kötü bir durumda evlerine kapandılar. İş bulma ümitlerini bile kaybettiler.
Sizce hangisi daha kötü?
İŞSİZLİK NOTLARI
(Mart 2019-Mart 2020)
-Toplam çalışan sayısı 1 milyon 662 bin (%5,98) azalırken bu sayı kadınlarda 804 bin ile yarısı olurken kadın çalışanlara oranı %9,01 ila erkeklerden daha yüksek oldu. Oransal olarak kadınlar krizde daha fazla iş kaybettiler.
-Lise ve lise altı eğitimlilerde 2 milyon 061 bin kişi işini kaybederken, üniversite mezunlarında 399 bin kişi iş buldu.
Not: Az eğitim, çok işsizlik ve yüksek siyasi bağlılık ne ifade ediyordu?