Olumlu anı çalışmasında beni şaşırtan şeylerden biri de ?iyilik etmenin? de güçlü bir anı olarak kaydedilmesi. Doğrusu araştırma olmasaydı sadece kendimize yapılan iyiliklerin olumlu hatırlanacağına dair farkındalığım vardı. İyilik etmenin ruh halimizi kısa süreli iyi geldiğini biliyorduk ama kalıcı güçlü anılara döndüğünü fark etmek en azından benim için yeni bir şey. Bugün size iyilik etmek ve iyilik görmenin olumlu anılar dönmesi ile ilgili örnekler vereceğim. 

Çocuğun başkasına yardım etmesi anıları

?7-8 yaşlarındaydım, sokakta arkadaşlarımla oyun oynuyordum. Tahtadan arabasıyla demir toplayan yaşlı bir amcayı gördüm.  Araba bayağı demir doluydu ve yokuşa doğru sürmekte zorlanıyordu. Onunla birlikte arabayı ittim. Bana çok dua etmişti. O sahne aklıma çakılı kaldı.  Yardıma ihtiyacı olan birini görünce o an aklıma gelir.?

?IHH ya üye olmuştum. İhtiyaç sahiplerine yardım yapılıyordu. Bende bu yapılan yardımlara gönüllü olarak katılıyordum. Yaptığımız yardımlarla o ay altı aileye yardım ulaştırmayı başardık. Bu çalışmalardan dolayı IHH bana ?örnek öğrenci belgesi? verdi. Çok mutlu olmuştum.?

?İlkokul İkinci sınıftaydım. Otobüs durağına gittiğimiz yolda bir cami inşaatının bağış kutusu vardı. Anneme ?elimdeki parayı atıyım mı?? diye sormuştum.  Annem de sadaka konusundan kısaca bahsetmişti ve ben de elimdeki bozuk parayı o kutuya atmıştım. Ardından otobüse binince şoföre paramızı uzattım ve benim ücretimi almayıp ?bu sende kalsın kendine dondurma alırsın? demişti. Olayların bu kadar art arda olması beni çok etkilemişti.?

?İlkokul 1. sınıfa Eylül 1999 yılında başladım. 17 Ağustos depreminin üzerinden sadece bir ay geçmişti. Sınıfa girdiğimde herkesin üzerinde önlükleri çantaları varken Ayşe adında bir kızın önlüksüz olduğunu fark ettim. Neden önlük giymediğini sorduğumda, depremde evlerinin yıkıldığını, babasını kaybettiğini söylemişti. Eve gelip anneme anlattım. Ertesi gün okul çıkışında annemle birlikte Ayşe´ye önlük ve çanta almıştık. Aldıklarımızı gördüğünde Ayşe´nin yüzündeki o mutluluğu hiçbir zaman unutmadım. O günden sonra Ayşe´yle dostluğumuz başladı.?

?Evim ile okulum arasında epey bir mesafe vardı. Ramazan´da akşam ezanı serviste okunurdu. Bir gün okulumun yakınlarından sıcak bir pide almıştım ve servise binmiştim. O pidenin kokusu öyle güzel yayılmıştı ki, herkese oruçlarını açmaları için dağıttım. Bunu babama anlattığımda babam bunu her gün yapmam gerektiğini söyledi. Ben de her gün pide alıp servistekilerle bölüştüm. Hala pide kokusu duyduğumda o günlerim aklıma gelir.? 

Çocuğun iyilik görme anıları

?Ben 5-6 yaşlarındayken yaz akşamüstlerinde mahallenin bütün çocuklarıyla sokağa inip akşam ezanına kadar oyun oynardık. Yoldan da karpuzcu geçerdi ve yan komşumuz o karpuzcudan karpuz alıp hepimize birer dilim ikram ederdi. Kaldırıma oturup yediğim o karpuzları hiç unutamıyorum.?

?Bayramda feribotla şehirlerarası yol gidiyorduk. Gemi kantininden alacaklarıma bayram harçlığım yetmemişti. Elim boş geri döndükten bir süre sonra kantindeki görevli bir el işaretiyle beni geri çağırdı: ?5 liralık istediğin şeyi alabilirsin, başka bir abi ödedi hesabını? dedi. Hiç unutmadığım bir anıdır.?

?Ben köyde büyüdüm. Dere kenarına oyun oynamaya giderdik. Dere kenarına gittiğimizde bir teyze dere kenarında yufka açıyordu. Teyze de bize ikram etmişti. Biz de bütün gün oyun oynamışız, açız. Beş arkadaş sıcak sıcak yufkaları yedik. Teyzenin yufkalarını çok fazla yediğimiz için teyzeye yufkaları satmayı teklif ettik. Kabul edince yufkaları satıp parasını götürmüştük. Yediğimiz yemek aklımdan hiç çıkmaz.?