İrfan ehlini anlamak. Ne demişler irfan ehli. İnsan demiş kamil demiş ve insan-ı kamil demiş ilk olarak İbn-i Arabi. Muhyiddin İbni Arbiy-i Sadreddin el Konevi’nin şerhinden okuruz. Koneviyi de Celaleddin-i Rumi’den. Rumi Şeb-i arus demiş yani düğün gecesi, vuslat gecesi, hasret gecesi demiş sekarat-ı mevt için, ölüm için. Bu kadar ürkütücü bir olay ancak bu kadar güzel bir lisan-ı hal ile yaşanabilirdi, anlatılabilirdi. Ve daha nice güzelleme.
İrfan ehli Şebb-i arusu tadmış biz şeb-i arızayı yaşıyoruz
Onlar fezada mevlayı ararken biz çöllerde Leylayı
Onlar tekkelerde aşka dalarken biz meyhaneleri meşk eyledik
Onlar Şems dedi biz aklımızda malayani şemalar kurduk
Onalar haşyetle seyri süluke dalarken biz haşin seyri sefaya daldık
Onlar fena fillah olurken biz fena finefs olduk
Onlar fani dünya için hiç demiş biz darı bekayı hiç bildik
Onlar mecazen mey demiş biz rakı şerapla kafayı bozduk
Onların bağrıları ney gibi inlerken tutuşurken bizim kalplerimiz kaskatı taş
Onlar Allah’ın bendesiyiz kölesiyiz derken biz kula kul olduk
Onlar sonsuz âlemi zerresiyle küresiyle pervane gibi dönüp deveran ederken. Bizler tek ayak üzre merdane gibi dolanmayı zikir, vitir edindik.
Onlar derviş divane olup Allah ile hemhalken biz kafayı üşüttük kendi kendine konuşur olduk
Onların kalpleri lehim gibi eriyip cezbeye tutulurken bizler teflerin, trampetlerin zoruyla paslanmış kalplerimizi ancak aşka şevke getirdik
Onlar gönül gözüyle görürken biz can gözünde gar kolduk
Onlar hu hu , diye siga çekerken bizler enaniyetin benliğin kurbanı olduk
Bre bırak men menem sen sensen inadını
Deki Sen Halıksen men mahluk
Sen yaradansın ben ise yaradılan
Sen o kadar uzaksın samanyolu yol oldu
Sana yol almak için
Sen o kadar yakınsın şahdamarımda gezen sen
Anladım ki bağ, bağban sana şakıyor
Şarur- u bülbül sana
Gül sana yanıyor gün sana ateş sana
Devran sana dönüyor derviş sana şems sana
Kevn sensin kemal sensin cemal sen
Neşv-u nema sen iken
Tohum da sen filiz de sen sümbül sen
Baharında gark olsam gam yemem tasa yemem
Ölüp ölüp doğmaktır
Ebed mülkünde iken ben
Kaç dirildik kaç öldük
Yoktur hiçbir adedi
Her yoklukta varlıkta
Ferd olan Sen Hay olan Sen Kayyum Sen..
Kaynak: Frklı Bakış
