Anadolu Ajansı’nın 2 Eylül 2018’de geçtiği “Irak meydanları yeniden İran karşıtı gösterilere tanıklık ediyor” başlıklı haberde şöyle deniliyordu:
“Irak’ta bir dönem Sünniler tarafından gerçekleştirilen hükümet karşıtı gösterilerde, Tahran aleyhine sloganlar atılırken, günümüzde Şiiler de aynı tavrı sergilemekten kaçınmıyor.
“Irak’ta, 2003 yılından beri hükümetin en önemli kurumları, başbakanlık ve diğer bakanlıkları elinde tutan Şii elit siyasiler, ‘ülke gelirlerinin boşa harcanması, yolsuzluk, terör örgütü DEAŞ’ın ortaya çıkması ve temel altyapı gibi sorunları çözmede başarısız oldukları’ gerekçesiyle Sünni ve Kürtlerin yanı sıra Şiilerin de büyük tepkisini çekiyor.
“Ülkedeki Şiiler, halihazırda Sünnilerin de iddia ettiği gibi İran’ın destek verdiği siyasi yöneticilerin yanlış politikaları sonucu ülkenin bu duruma geldiği kanaatini taşıyor.
“Şiilerin sergilediği bu tavır, Bağdat’taki Tahrir Meydanı’nda veya Basra’daki hükümet karşıtı gösterilerde, İran aleyhine atılan sloganlarda açıkça görülebiliyor. Bir dönem Sünniler tarafından İran bayrakları ateş verilirken, bugün Şii kentlerinde İran’ın dini lideri Ali Hamaney’in isminin yazıldığı levhalar sökülüp, resimleri yakılıyor.
“… Irak’ta 2003 yılından bu yana alınan yanlış siyasi kararlar sonucu, ülkenin girdiği bataklığın faturası bugün İran’a kesiliyor.”
***
Aradan dört sene geçti.
Irak’ta İran karşıtlığını tetikleyen ve besleyen sorunlar çözülmedi.
İran karşıtı Şii dalga büyüdü, bu dalga üzerinde yükselen Sadr Hareketi seçimlerden büyük bir zaferle çıkarak Sünni Arap partilerinden oluşan “Egemenlik Konseyi” ve Kürdistan Demokratik Partisi ile beraber “Ulusal Çoğunluk Hükümeti” kurmanın eşiğine geldi.
İran, Irak’taki piyonları vasıtasıyla bu süreci sabote etti.
