Ülkemizde haber kanalları seviliyor ve izleniyor kanaatindeyim. Çünkü millet olarak haberleri izlemeyi çok seviyoruz. Kahvehanelerde ‘ne olacak bu memleketin hali’ en çok konuşulan bir konu olduğu için, ülkede olan gelişmeleri de izlemeyi ve takip etmeyi seviyoruz.
Haberleri izlemek, eski tabirle ajansa kulak kesilmek, dünyayı ve olayları takip etmek adına çok güzel bir meziyet, ama kararında olursa.
Bütün zamanı haber izlemeye ayırmanın çok da sağlıklı olmadığı kanaatindeyim. Tabii aksi düşünenler de olacaktır.
Bugün haber kanalları gerçekten haber kanalı görevlerini ifa ediyorlar mı?
Görevleri diyorum çünkü görsel basından bahsediyoruz ve basının belli görevleri vardır. Nedir bunlar?
Haber verme görevi, denetim ve eleştiri görevi, kamuoyunun açıklamalarına ve eleştirilerine tercüman olma görevi gibi.
Bunlar basının görevleri ve aynı zamanda da görsel basının. Bu görevlerle sarmal şekilde bütünleşmiş olan başka bir konu da ‘basın özgürlüğü’dür.
Özgürlük, açıkçası biraz müphem bir kavram. Kimine göre özgür bir davranış, başka birine göre sınırları zorlamak ve aşmak olarak da algılanabiliyor.
Basın özgürlüğü 1789 İnsan Hakları Bildirisinde temel olarak ele alınmış: ‘Hiç kimse fikirlerinden dolayı tedirgin edilemez’. Kişi özgürlüğü aynı zamanda basın özgürlüğüne de temel olmuştur.
Yani basında özgürlük dendiğinde, her konunun açıkça dile getirilebildiği bir özgürlük ortamını anlıyoruz.
Burada da karşımıza bugün, şu güç odakları çıkıyor: Kanalların sahipleri, hükümetler ve devletler.
Bu güç odakları haberlere, yorumlara ve eleştirilere şerh koyabiliyorlar.
Bugün haber kanallarının eleştirildikleri noktalar neler?
Yandaşlık, popülizm, reyting ve kamuoyunu kasten yönlendirme….
Bunlar doğru mu? Evet.
O halde, toplum mühendisliği yapılıyor diye diye aslında toplum mühendisliği de yapılmış oluyor ve bunu yapanlar da kanal sahipleri, siyasiler, hükümetler ve devletler.
O halde haber kanallarındaki tartışma programlarına katılanlar neden saatlerce tartışıyorlar?
Onlar kendi tatminlerini yaşarken, kanallar da reytinglerini gözetiyorlar, mesele aslında bu kadar basit.
Ee peki nerede basının görevi derseniz?
Basın mı kaldı ki, görevi kalsın.
Asıl sorulması gereken soru bence şu: ‘Koca koca adamlar/kadınlar (rütbeleri, akademik unvanları kastediyorum) saatlerce tartışırken, çözüm çıkmayacağını bile bile bu tartışmaları nasıl kaldırabiliyorlar?
Neden mi asıl soru bu?
Çünkü bu yapmacık habercilik sisteminde kukla olarak bulunmayı sindirmek zor olsa gerek…
Sevgi ve Bilgiyle kalın
