Karlı bir Moskova sabahı, önümdeki fotoğrafa bakıyorum. 5 gün önce servis edilmiş. Şam´daki first lady Esma Esad´ın ameliyat sonrası çekilmiş ilk fotoğrafı.
Suriye rejimi, geçen Ağustos resmen duyurmuştu hastalığını. Göğüs kanserine yakalanmıştı.
Saray bülteniyle bu kez de ameliyatı dünyaya duyuruldu. Göğsündeki habis ur başarılı bir operasyonla alınmış.
Güya iyi geçtiğini, kötü huylu tümörün temizlendiğini gösteriyor resim.
Ama kanserle mücadele başarısının kanıtı gibi sunarken, aslında içsavaş başarısını da firt lady´nin sağlığıyla kanıtlama peşinde rejim.
Esma Esad üzerinden yıkılmadık ayaktayız mesajı veriyor, düpedüz bir savaş propagandası resmi. Burası, açık olduğu kadar trajik de.
Nasıl bir iktidar tutkusu ki...
Hem milyonlarca cana mal olma pahasına koltuğu bırakmıyorsun. Bu uğurda ülkeni baştan başa mezarlığa çevirmeyi göze alıyorsun, insanlarını ölüme ve yıkıma terk ediyorsun.
Yani hiç ölmeyecekmiş gibi kazık çakmaya kalkıyorsun ellerinle kazdığın kabristana. Kendi saltanatına odaklanıyorsun; vatanı feda etmekten, milleti ateşe atmaktan bile çekinmiyorsun.
Hem de sana gelince, canın çok tatlı...
Rahatının yerinde, maaile sağlık ve afiyette olduğundan halkını habersiz koymuyorsun.
Kabir goncası gibi, ölü toprağından kan emerek hayata tutunmak nasıl bir pişkinlikse...
Azrail´le göz göze geldiğinde, ölüm meleği kapına dayandığında, nefesini ensende hissettiğinde dahi iktidar savaşından vazgeçmiyorsun. Gözün dünya ihtirasında, kafan hala propaganda yapmakta, işin şov kısmında...
Esad ailesinin ruh hali, saraylarının psikolojisi, rejimlerinin doğası hakkında daha iyi bir fikir verilemezdi.
Ülkeleri yanarken iktidarları makyaj derdinde. Köy yanarken saçını tarayan gösteriş düşkününden yok bir farkları.
Hastalığı yendikleri gibi muhalefeti de yendiklerini, kanseri atlattıkları gibi içsavaşı da atlattıklarını, her ikisinden de sağ çıktıklarını ilan ediyorlar.
Bir fotoğrafla çifte zafer ilanı...
Nekahet dönemindeki first lady, bir çalışma masasında görülüyor. Önüne serilmiş evrakı inceliyor.
Metanet ve dayanıklılığı özellikle belirtilmiş resim altında. Ki rejim taraftarlarına moral dopingi olsun, küreklere asılmaya motive etsin.
Eski saçları yerinde değil. Ama milyonlarca Suriyelinin aksine gözünün feri, yüzünün ışıltısı hala yerinde sergileniyor. Ülkesinin geleceği için çalışma azmi ve umudu aşılamak üzere verdiriliyor bu poz.
´Daha yapacak çok işimiz var, birlikte üstesinden gelemeyeceğimiz sorun yok, mücadeleye devam´ dedirtilmiş oluyor.
Beden diliyle kalmıyor, söze de döktürülüyor anlatması gerekenler.
İktidar muhterisliğinin karanlık, çapraşık yanını teşhire daha çok yarıyor ama.
Güvenlik duvarlarının ardına da saklansan, dünyanın en korunaklı hayatını da yaşasan, elinden kurtulamıyorsun. Azrail´e sınır konamıyor, delemeyeceği zırh yok...
Emrindeki cellatlarla halkına her gün yaşattığın ölüm korkusu, senin de kapını çalıyor.
Fakat bu fanilik, bu gelip geçicilik gerçeğini kendi nefsinde bizzat tecrübe ederken bile güç ihtirasından kopamamak nasıl bir şeydir? İşte size değip değmediğinin resmi.
