“Bugün bayram erken kalkın çocuklar" derdi rahmetli Barış Manço...
Bayram sabahı hemen hemen tüm aile aynı saatte uyanırdı, uykusu ağır olanlar hariç.
Erkekler namaza gider, evde kalanlar ise bayramın ilk gününde kahvaltı hazırlardı.
Ramazanın azizliği işte, kahvaltıyı özletti.
Bu vesile ile kahvaltı, kral kahvaltısı gibi her şeyin en özelinden hazırlanırdı.
Camiden çıkışta aceleci davranılırdı.
Her yerde kalabalık olurdu.
Trafik lambasında, otobüs duraklarında, tramvayda, metroda, kaldırımda...
Velhasıl namazdan dönüldüğünde bayram başlamış olurdu.
Babaların eli camide öpülmüş olduğundan, annenin eli öpülürdü.
Derken maaile herkes bayramlaşırdı. Ve kahvaltıya geçilirdi.
Bu bayram ailem üçe bölündü koronavirüsten dolayı. Kimimiz Mardin’de kaldı. Kiminiz İstanbul’da, ülkedeki hemen hemen her ailenin bu bayram böyle bir talihsizliği olmuştur muhtemelen.
“Geçen bayram gelmediniz” diyecek bir sürü insan birbirine gelecek Kurban bayramında...
Bu sene “varoş delikanlıları İstiklal’i istila etti, enteller açıkta kaldı.” diye hayıflanan olmadı... Zira cadde 65 yaş üstüne açıktı sadece. Onlar da çok ama çok azdı.
Her büyüğün; çocukluğunda kapı kapı dolaşıp şeker, çikolata, mendil, gofret v.b. topladığı, çocuksu eğlencelerinin olduğu anıları illa ki vardır. Bu yıl çocuklar bundan da mahrum kaldılar, yazık...
Bayram sevinçtir deriz ya hep... Garip bir bayram oldu bu sene. Bir nevi hüzün oldu aslında. Hele de uzakta kaldıysanız. Bayram havasını teneffüs etmemişsinizdir muhtemelen.
Çocukluğumda kıkır kıkır güldüğüm teravih namazı geldi aklıma ne hikmetse. Yanlış kıldığım vitr namazı. Nedense yanlış kıldığım halde namaza devam etmiştim, yanımda duran babam namaz kılmayı bilmediğimi düşünmesin diye...
Resimler geldi gözümün önüne hüzünlendim. Bu satırları yazarken rahmetli Barış abinin “Gamzedeyim deva bulmam” şarkısı çalıyor. Bayram bu sene pek hüzünlü. Bayram havası atmosferi yaşamadık ülkece, İslam coğrafyasının bütünü belki de böyleydi. Hayıflandık, bu bayram sevinç nakıstı. Hasret biriktirdik bu defa. Gelecek bayramlar da açığı kapatırız elbet...
Makale biterken, televizyonda Ali Kocatepe şarkıyı seslendiriyordu...
Bundan böyle düşünerek atın adımlarınızı,
Elbet bir gün mutluluktan yana alırız payımızı.
25.5.2020 Veysi Dündar
