Boğaziçi Üniversitesine atanan yeni rektör vesilesi ile üniversitelerin özerkliklerinin diğer toplumsal alanlardaki baskılamalara paralel olarak nasıl her geçen gün daha bir tırpanlandığı bir kez daha görülmüştür.
Şunu özellikle vurgulamak gerekir ki, bu durum yalnızca herhangi bir üniversiteye has değildir. Seçimsiz rektör atanması, KHK uygulamaları, belediyelere dönük kayyım politikalarının ve en son henüz geçen haftalarda TBMM’de kabul edilen derneklerle ilgili düzenlemelerin ve 2016 yılından bu yana üniversitelere rektör atamalarındaki keyfiliklerin son halkası olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu ve benzeri baskılamalar, kurumların özgün ve özerk yapılarının aşındırılması, dernek-vakıf-sendika gibi sosyal çevrelerin hareket kabiliyetlerinin kısıtlanması nefessiz bir toplumsallık vâr edecek, keyfî tasarrufları kalıcılaştıracak ve kurumsal dinamizmleri tümüyle iptal edecektir.
Elbette sadece Boğaziçi Üniversitesi için değil, bütün üniversite ve toplumsal örgütlenmeler için aslolan özgürlüklerdir, kendi inisiyatif ve iradelerinde mümkün olabildiğince bağımsızlaşabilmeleridir. Liyakat meselesinin ileri derecede tartışma mevzuu hâline geldiği bir vasatta üniversite rektörlerinin atanmasında esas alınan kriterlerin belirsiz oluşu ülke için büyük bir olumsuzluktur, asla kabul edilemez!
Kurumsal geleneklerini oluşturarak ilmî-fikrî-sanatsal çalışma ve hareketliliklerin, sosyal ilgi ve hassasiyetlerin merkezi olması gereken üniversitelerin özerk işleyiş ve ritimlerine dönük keyfî müdahalelerin pozitif anlamda herhangi bir toplumsal karşılığı olmayacaktır.
Siyasi iktidar, bahsettiğimiz diğer toplumsal alanlardaki baskılamalarla birlikte üniversitelere dönük operasyonel tutumlardan vazgeçmeli, liyakati ve seçimleri esas almalı, adaleti tehdit eden herhangi bir benzer uygulamaya yeltenmemelidir.
Kaynak: Eğitim İlke-Sen Yönetim Kurulu
