Yanındayken cennette gibiydim, saatler dursun oarada kıyamete kadar kalalım istiyordum, huzur senin yanında olmak, seni dinlemek, sana gelmek ve sana anlatmaktı. Huzur senin yüzüne bakmaktı.
Huzur sana dua etmek, huzur seninle yürümekti. Varlığın cennetten payıma düşen bir parçaydı sanki. İçimdeki gurbeti ve yalnızlığı alıp götürüyordu uzak kuyulara. Seninle olmak kalbimin en geniş en ferah tarafa düşüşüydü. Bu düşüşe razıydı kalbim.
Bizim sohbetimizi namaz vakitleri bölerdi ve seninle aynı vakitlerde secde etmenin de huzuru bana dünyada verilmiş bir cennetti.
Bugün senden uzak oluşun sızısı var içimde. Bugün uzaksın diye her yer gurbet... Ve bugün bir kez daha anlıyorum ki, dünyadan payıma düşen en güzel nimettir dostluğun, yürüdüğüm yollarda karşıma çıkan menekşe kokusudur.