Suriye meselesinin ana gündem olduğu 3. günü idrak ettik.
Henüz BM Güvenlik Konseyi toplantısı ve sonuçları bu yazı kaleme alındığında belli değildi. Siz yazıyı okurken basına kapalı toplantıdan yansıtılacak bilgilere sahip olacaksınız.
Uluslararası kamuoyunun gözü önünde cereyan eden süreçten çeşitli boyutlar ve parametreler itibariyle satranç tadında bir tablo yansıyor.
Bu satrançta her hamle bir karşı hamleye tabi. Piyonlar, atlar, kaleler, filler, Vezir ve Şah.
Genelde açmazlarla yol almak tercih ediliyor. Yazık ki Satranç Tahtası yani Suriye tamamen istikrarsız. Saydığımızda biz dahil tam 5 ülke tahtada oyun kuruyor. ABD, Rusya, İran, İsrail sahanın farklı bölgelerinde aktif. Buna bir de yıkılmama konusunda gayet kararlı Esad’ı eklediğinizde 6 boyutlu bir Evrenden söz etmek durumundayız.
Dünkü yazımın sonuna eklediğim üzere komşusu tarafından kalınlaştırılan sınır çizgisi için duyması gereken utanç Beşar Esad için önemli bir sıkıntı olmalı.
Yine de Esad bir hacıyatmaz gibi kendi varlığını muhafaza etse de, egemen devletinin içinde olup bitenleri engelleyememenin ağır faturası ile bir süre daha yüzleşecek.
Bizi Esad da Suriye de aslında komşuluk hukuku bazında ilgilendirse de, Suriye’de olan bitenin sonuçları komşu ilişkisini çok aşmış durumda.
Örneğin; “mülteciler için kafamı bozarsanız, açar kapıları size yönlendiririm” tehdidi arka planı bu ülke halkı için ağır bir zararın içselleştiğini gösteriyor.
Sonuçta 4 milyon Suriyeli Avrupa için ne kadar can sıkıcı olasılık ise, bu ülke için de aynı oranda sıkıntı demek değil mi?
Bu hesabı zamanında yapmamak belki de şu anda oluşturulan koridoru bölgede zamanında ortaya çıkan ISIS’a karşı oluşturmamış olmak tartışmaya değer.
Ancak dış politika alanında ortak hareket etmek ve ülkenin kahir ekseriyetinin desteğini almış partilerin, bu konuda gösterdiği ortak tavra saygı duymak çok da tereddüt gerektirmez.
Bu açıdan bakıldığında ABD başkanı da kendi partisinden dahi eleştiri aldığı halde ülkenin meşru yöneticisi olarak çekilme ve Türkiye’ye operasyon izni vermeye hak sahibi idi.
Bununla beraber Türk kamuoyu için çok şey ifade etmese de Barış Pınarı haberleri ile atbaşı giden CNN International haberi Trump’un azil süreci.
İster inanın ister inanmayın eski Newyork Belediye Başkanı Guiliani’yi de fazlasyla sorgulayan bu süreç ABD Başkanını azle tabi tutabilir.
Ayrıca bu konuda bir diğer detay daha var ki henüz tam bize yansımadı. Guiliani’nin, Reza Zarrab ilişkisi. Tabii ki havuza hiç yansımayacak. Ama biz kenara not düşelim.
Bütün bunlar olurken Erdoğan’ın Millet İttifakı hakkındaki sözleri ise yazık ki Dış Politika ve İç politika arasındaki çizgiyi bulanıklaştırdı. ABD ile mukayese edilemeyecek bir durum bu.
Demokrasi size sadece yetkilerinizi kullanma imkanı verir ve o noktada kural dışına çıktı iseniz, isterseniz dünyanın bir ucundan askerlerinizi pamuklara sarıp getirin kimse için anlam ifade etmez.
Yazık ki Erdoğan sözleri ve dış politika gündemi ağır bir çelişki teşkil ediyor. Dış politikada ortaya konan ortak duruş, iktidar hanesine kaydedilmeyi bekleyen bir icraat muamelesi gibi aksediyor.
Türkiye demokrasi alanında siyasi partilerin ortak duruşunun hamasete ve iktidarın bekasına tabi edilmemesini hak ediyor.
Dış politika kararının da içtenliğini sorgulatan bu durumun, aslında yine Erdoğan sözleri ile bir taraftan yargılandığını görüyoruz.
Ancak uzun süreli AKP Erdoğan iktidarı bizleri ciddi biçimde eğitti ve biz beyazın siyaha dönmesine alıştık.
Bu da benzer bir iki tarafı da yazı ya da tura olan veya her tarafında 6 yazan zara geçmek anlamına gelecek diye endişe ediyoruz.
AKP ekonomide kaybettiklerini dış politikada arıyor izlenimi vermemelidir. Muhalefete düşen de buna tevessül edilmesine imkan ve izin tanımamaktır.
Dağın tepesinde herkes Evliya olur önemli olan ovanın sıcağında duruşu savunmaktır.
