Bizim Ocak ayının son günlerinde köşemizde yer verdiğimiz “FETÖ’nün siyasi ayakları” konusu Şubat ayının ortasında iyiden iyiye alevlendi!
Ana muhalefet partisi iktidar partisini, iktidar partisi de ana muhalefet partisini FETÖ’nün siyasi ayağı olarak ilan ediyor.
Her iki kesim de iddialarını kendilerince oldukça güçlü referans noktalarına dayandırıyorlar.
Ve insan kime kulak verse “haklılar galiba” demek ihtiyacını hissediyor!
Akıllara doğal olarak hemen “her iki taraf nasıl haklı olur” sorusu geliyor.
Bu sorunun cevabı oldukça basit!
FETÖ yapılanması muhtemelen her ihtimali göz önünde tutarak iktidar partisi içine de ana muhalefet partisi içine de yerleşmiş!
Bu nedenle her iki tarafın da birbirleri hakkında ileri sürdüğü gerekçeler haklı itirazlar olarak karşımıza çıkıyor.
FETÖ’nün bulaşamadığı tek siyasi yapılanmanın da Milli Görüş camiası olduğu bir kez daha görülüyor.
Bu gerçek herkes tarafından kabulleniliyor.
O zaman ortaya şöyle bir durum çıkıyor.
FETÖ hem iktidar partisine hem de ana muhalefet partisine sızmış olduğuna göre “siyasi ayak” merak edildiğinde birinin “sağ ayak” diğerinin de “sol ayak” olması ihtimali kuvvetleniyor.
Bizim Ocak ayı sonunda dile getirdiğimiz ve Şubat ortasında alevlenen tartışmada taraflar birbirlerini çamur atmakla suçluyorlar!
Sanırız çamur falan atılmıyor!
Tarafların birbirlerinin hakkında söyledikleri oldukça inandırıcı!
Şimdi yapılması gereken birbirlerini FETÖ’nün siyasi ayağı olmakla suçlamak yerine içlerindeki FETÖ artıklarını temizlemek olsa gerek.
Herkes birbirini suçlar ve içlerindeki FETÖ artıklarını temizlemezlerse bu tartışma sürer gider.
Ve olumlu bir sonuç almak mümkün olmaz.
Mesela iktidar ve ana muhalefet bu konuda Milli Görüş camiasını örnek alabilirler.
Onların bu yapılanma ile aralarına nasıl mesafe koyduklarını araştırabilir ve politikalarını yeni baştan düzenleyebilirler.
Böyle kapsamlı bir temizliğe başvurmadıkları sürece sadece birbirlerini suçlamış olmaktan başka bir şey yapmış olmazlar.
Biri “sağ ayak” olarak diğeri ise “sol ayak” olarak kalır.
