Cumhurbaşkanı Erdoğan´ın dediği gibi, Atatürk´ü bağnaz bir ideolojinin tekeline bırakmamak, ortak bir değer olarak sahip çıkmak başka.
Fakat Hüseyin Gülerce gibi, Atatürk´ü sahte Atatürkçülerin istismarından kurtarma iddiasıyla mangalda kül bırakmamak, daha başka bir şey.
Sorun, bu ikincisinin üste oturmaması, emanet durması, eğreti ve sakil kalması.
Dümeni sonradan Atatürkçülüğe kırabilirsin. Ama 40 yıllık değme Atatürkçülere taş çıkartmaya kalkıp da ?benim´ diyeni yaya bırakacak bir hızlı Atatürkçü kesilirsen, gülünç kaçar.
İstediğin kadar Atatürk´ün tabulaştırılmasına itiraz eder görün...
İstediğin kadar, geçmişte arandaki meselenin Atatürk´le değil Atatürkçülerle olduğunu söyle...
Atatürkçülüğü, Atatürkçü geçinerek sömürenlerin elinden alma söylemin, ?siz yeterince sömürdünüz, biraz da biz siyaseten sömürelim, biraz da Atatürk hayranlığından biz faydalanalım´ diye anlaşılır.
Nedeni, sonradan Atatürkçü olman değil.
Her devrin adamı olma ucuzluğundan ya da türediliğin, zıpçıktılığın dayanılmaz hafifliğinden filan değil.
Hayır, Atatürk sevgisine seni ortak etmek istemeyen, paylaşmaya yanaşmayan eski Atatürkçülerin kıskançlığı da değil nedeni.
Nedeni, neye el atsan, hangi akıma kapaklansan o cereyanın önde gideni olmaya yeltenmen. Birinciliği kimseye kaptırmaman. Dağdan gelip bağdakini kovmaya, tereciye tere satmaya kalkışman.
Yani ders ne olursa olsun, hep baş öğretmenliğe göz dikmen, Atatürk karşıtlığında olduğu gibi...