Mayıs ayında yapılan Avrupa Birliği parlamento seçimleri sonrasında Avrupa Birliği´nde (AB) yeni bir sayfa açıldı. Bu yeni dönemde Avrupa´da güçler dengesinin nasıl şekilleneceği, Brexit sonrası için Almanya-Fransa rekabetinde kimin öne çıkacağı, yükselen aşırı sağ karşısında AB yanlılarının nasıl hamleler izleyeceği merak ediliyordu. Bu soruların gelecek dönem için ne kadar önemli olduğunu sadece bir ay gibi kısa bir sürede yaşanan gelişmeler sonrasında bir kez daha gördük. AB yönetim kademelerine seçilecek isimlerin belirlenmesinde Fransa ve Almanya başta olmak üzere AB üyesi devletlerin hükümetleri, Avrupa Parlamentosu´na girmeyi başaran siyasi grupların inisiyatif almasına izin vermediler. Yaşanan mülteci krizleri sonrasında ise liberallerin elini, popülistlere karşı güçlendirecek yeni gelişmeler ortaya çıkarken, AB yönetim kademeleri için belirlenen adayların da liberal cenahta yer almaları dikkat çekti.
AB´nin zirvesinde iki kadın
Siyasi grupların Avrupa Birliği Komisyonu için önerdikleri liste başı adayları arasında, en fazla koltuğa sahip Avrupa Halk Partisi´nin (EPP) adayı Manfred Weber´in arkasında Alman hükümeti vardı. Buna karşılık Fransa Weber´e yeterli siyasi tecrübeye sahip olmadığı gerekçesiyle karşı çıkıyordu. Sosyal Demokratların (S&D) adayı Frans Timmermans ise daha önceki dönemde Polonya ve Macaristan gibi ülkelerdeki demokratik gerileme iddialarının üzerine giden öncü isimler arasında yer almıştı. Bu nedenle AB üyesi Doğu Avrupa ülkeleri Timmermans´a sıcak bakmadılar. Bu durumda ülke hükümetlerinin istemediği adaylar tek tek elenirken, devlet liderlerinin komisyon liderliği için üzerinde uzlaşmaya vardığı isim Alman, Ursula von der Leyen oldu. Dikkat çekici şekilde, diğer liderlerin aksine Angela Merkel bu seçimde çekimser kalırken, Merkel´in Almanya´daki iktidar ortakları von der Leyen ismine karşı tavır aldılar.
Ursula von der Leyen Almanya hükümetindeki muhafazakar Hristiyan Birliği koalisyonunun (CDU/CSU) üyesi olsa da daha ziyade reformist kişiliği ile biliniyor. 2005-2009 yılları arasında Almanya Aile Bakanı olarak görev yapan von der Leyen, en son Alman milli savunma bakanı olarak görev yapmaktaydı. Von der Leyen, 2016 senesinde NATO´nun Ege´deki mülteci akınını yavaşlatmak ve insan kaçakçılarını durdurmak amacıyla devriye görevi üstlenmesi için yürüttüğü diplomatik çalışmalarla Brüksel´in ilgisini çekti. Bütçesinin kısıtlı kalmasıyla ABD tarafından eleştirilen Alman Milli Savunma Bakanlığı´nın Soğuk Savaş döneminden bu yana en yüksek savunma harcamasını yaptığı dönem von der Leyen dönemi oldu. Buna karşın, Almanya´da nepotizm eleştirilerine maruz kalan von der Leyen´in ülkesinde, Brüksel´deki kadar sevilip sevilmediği tartışılır. Manfred Weber, liderlerin bu seçiminin kapalı kapılar ardında almasını ?AB demokrasisi adına kötü bir gün? olarak tanımlarken, Alman Komisyon Başkanı adayının başarısız olacağına inanan Almanların çok yüksek oranda olduğunu gösteren anket sonuçları da yayılmaya başladı. Ülkesinden seçilen parlamenterlerin bir kısmının oy vermeyeceği bilinen von der Leyen, tüm olumsuzluklara karşın parlamenterlerin yarısından fazlasının onayını almayı başarabilirse bu görevi üstlenen ilk kadın siyasetçi olmayı başaracak. Von der Leyen´in başkanlığının bu şartlar altında bir Alman zaferi olarak adlandırılması ise zor. Emmanuel Macron her ne kadar yönetici kadroların seçiminde Fransız-Alman ittifakına vurgu yapsa da ittifak içerisindeki rekabette Fransızların daha avantajlı bir seçim yaptıkları ortada.
Avrupa Merkez Bankası başkanlığı için önerilen Fransız Christine Lagarde da Macron´u memnun edecektir. Zira, Alman Bundesbank´ın başında bulunan Jens Weidmann´ın bu göreve önerilmesindense Lagarde´ın önerilmesi Macron adına bir kazanç olabilir. Fransa´nın başını çektiği ortak bütçe oluşturma fikrini destekler görünen Lagarde´ın, avro bölgesinin en büyük ekonomisi Almanya´yı zorlayacak bir ?zor zamanlar fonu? oluşturma isteği biliniyor. Bu yedek fon ile gelecekte oluşabilecek krizler karşında daha güçlü bir ekonomik yapı oluşturmayı düşleyen Lagarde´ın sadece para politikalarına bel bağlanmasına karşı olduğu ise IMF döneminde görülmüştü. IMF´nin başındaki ilk kadın yönetici olan Lagarde, görevi devralması halinde Avrupa Merkez Bankası başına geçecek ilk kadın olacak. IMF deneyimi nedeniyle bu görev için yetkinliğinden şüphe duyulmayan Lagarde ile birlikte yenilikçilerin ve Fransa´nın elinin güçleneceğini varsaymak, cesur bir varsayım olmayacaktır.
