Soruları doğru soramadığımızdan, doğru cevapları da hep yanlış sorularda arıyoruz, onun için içimizdeki derin boşlukları dolduramıyoruz.
Sorularımız derinleşmesi gerekirken, cevaplarımız sığlaşıyor ve içimizdeki boşluklar, her geçen gün biraz daha derinleşiyor.
Hayata hiç başlayamadan, elimize tutuşturulmuş sonuç belgelerinden/ karnelerden mütevellit hayatlarımız, çığlık atıyor cümle başlangıçlarında.
Nice hayatlar, hiç başlamadan tükeniyor satır aralarında...
O satır aralarında, Kendini arayan ancak kederlerini bulur içinde.
Âlemi arayan âdemi bulur âlemler içinde.