Bazen sırtımı dayayacak kimsem yokmuş duygusuna kapılırsın. İşte o an şunu hatırlarsın. (Allah kuluna yetmez mi? Zümer:36.) Gariplerin, yetimlerin kimsesizlerin Rabbi, sen bütün alemlere yetersin.
Nefsini bilen rabbini bilir buyrulmuş. Nefsi bilmek onun sınırlarını tanımak dünyanın en zor eylemi. Tam artık tanıdım dediğin anda onun bir başka yansımasıyla karşılaşıyorsun. Bitmez tükenmez bir yolculuk. Son nefeste noktalanacak. Yol boyu güzergâhlarda herkesin kendince deneyimleri olur. Kimi deneyimlerini kendisine saklar. Kimi deneyimlerden ders çıkarır, hayatına yansıtır. Çok az kimse o deneyleri paylaşır. İlk gençlik yıllarından itibaren yaşadıklarımı kendimce dile getirmek istedim. Bazen içe dönük, bazen dışa. Başka yolculara ulaşmak istedim bir ses verdim. Duyan olur belki. İçimdeki dalgaları yansıttım, heyecanla paylaştım. Dünyaya bakışımı hayata bakışımı deneyimlerimi kelimelere dökmek istedim. Cahil cesaretiyle olsa gerek bilinsin istedim. Yanılgılarım, algılamalarım, duyumsamalarım. Sair zamanlar zamana ve akışa dair şiirler demeti.
