Çoçukluğumuz, en güzel ve gelecekteki zorluklardan Bi haber geçirdiğimiz günler.
Saf masumane ve samimi.
Kandrılışları bile kalbimizi okşayan huzur veren, sonucu mutluluk olan hikayeler biriktirdiğimiz anılarımız.
Belki de hayatta bizi güçlü kılan şeyler.
En acıyan yanımız!
Buruk bir geçmiş özlemi!
Sizce de böyle değil mi? Hayatımızın en güzel yanı, yıllar geçse de geçmişten bize tebessüm edecek birikimler!
Saf ve masumane dostluklar, hilesiz arkadaşlıklar!
Çıkarsız fedakarlıklar!
Kopmayan sevgi bağları?
En güzel hikayelerimizin birikmesinde, bize ışık tutan kahramanlarımız da var elbette! Her türlü fedakarlığı yaparak hayatın en çileli zamanlarında bile bizler için en mükemmel fedakarlıklar yapan kahramanlar!
Bazen yokken var eden, bazen de bizim için aylarca bizden uzak kalan hasret çeken yiğitler!
Hayatta iken varlığından bihaber olduğumuz!
Şımardığımız, çaresiz bıraktığımız, üzdüğümüz, ömemsemediğimiz, bazen de küçük gördüğümüz kahramanlarımız!
Her zorlukta merhametli ve şefkatli duruşuyla bizlere yol gösterenimiz, bizi affedenimiz hiçbirşey yokmuş gibicesine!
Koruyup kollayanımız! Belki de en acıyan yanımız!
Yokluğunda varlığını özlediğimiz!
Yolumuza ışık tutan, öğütleriyle yol gösterenimiz!
Ve yine yokluğunda mum ile aradığımız kahramanlarımız!
Keşke olsa da bir fikrini alsam dediğimiz! İşte en acıyan yanımız da bu değil mi?
İşte hayat! BİR varız bir yokuz!
Yokluğunda varlığını arayacağımız kahramanlarımıza minnetle!
Başta BABAM olmak üzere tüm BABALARA!
SİZ BİZİM ACIYAN YANIMIZSINIZ...
