Sırp kralı Lazar ve Papa V. Urban, şarap kadehleri eşliğinde hararetli bir sohbete dalmışlardı. Yıl 1380´ler. ?Türkler Edirne´yi aldı, yılanın başını küçükken ezmek lazım, desteğinizle geldikleri yere gönderebilirim, dindaşların desteğini siz sağlayın? diyordu Lazar. Kendisini Bizans´ın varisi gören Sırp kralı Lazar, Konstantinopolis saraylarındaki tahtını hayal ediyordu, ?büyük Sırbistan´ın başkenti İstanbul?.
O gün, evet o gün, ?pis Türklerin? geldikleri yere geri gönderilmesinin kararı verilmişti, Papa V. Urban tarafından. Sırp nasyonalizmi artık onun emrindeydi, ?aptal Sırp diyordu, Ortodoksluğun merkezini avuçlarıma koyacak.?
Niyetler farklıydı, ama hedef aynıydı, Avrupa´daki Müslüman Türkler?
Batı´nın Sırp nasyonalizmine olan ?aşkı? bu tarihi buluşmayla başladı.
1389´taki 1. Kosova savaşından sonra Türklerle birleşip Müslüman olan Boşnaklar ?Slavlığa? ihanet etmişlerdi, Osmanlının arkaladığı Arnavutlar ise Sırp Metohiya´yı ve Sancak´ı ele geçirmişlerdi, soyları tüketilmeliydi.
Christendom-Haçlı birliği´nin yeni koruyucusu, Sırp Nasyonalizmi, artık Avrupa´nın emrindeydi.
Başka bir zaman ve başka bir mekanda; genç bir Avustralya´lı, Avrupa kültürünü tanımaya gelen sıradan bir turist, ?Avrupa´daki Müslüman işgali?nden dehşete düşmüştü. Siyahlardan oluşan Fransa-Türkçe konuşan Almanya; aman Allahım. Görüştüğü insanlar, bütün Avrupa´nın bu ?sosyal tehdit? nedeniyle işgal altında olduğunu ve demografik yapılarının ?The Great Replacement? alt-üst olduğunu anlatıyorlardı. Avrupa direnmeliydi kendi medeniyetine ait olmayan bu insanlara ve elbette Hristiyanlar ?birlik? olmalıydı. Christendom (Hristiyan Dünyası) korunmalıydı. Avrupa ülkelerinde gelişen ?nasyonalist politik başarılar? onu gururlandırmıştı.
Brenton Tarrant Belgrad´a geldiğinde henüz karar vermemişti. Prens Lazar (Osmanlıya karşı ilk haçlı seferini organize eden), Milos Obiliç (Sultan Murat´ı Kosova ovasında hançerleyen), Marko Miljanov Popoviç, Bajo Pivljanin (Hersek´te Osmanlı´ya ayaklanan) ve Novak Vujoseviç (Karadağ´da Osmanlı´ya ayaklanan), tarihi sorumluluğunu hatırlatıyordu Brenton´a. Slobodan Miloseviç, Radovan Karadziç, Ratko Miladic ve Vojislav Shesheli´nin ırkçı ruhları onu sarıp sarmalamıştı. Müslüman Boşnakların mahallesine yakın Belgrad´daki otelin penceresinden uzaklara bakarken ?The Great Replacement? dehşetini bir kez daha düşündü. Gençliği, Boşnak katilleri Sheshel´in yanında geçen Vucic´in ülkesi, ona güven veriyordu. 1990´lardaki Sırp nasyonalizminin; ?Hristiyanların Avrupa´sını işgal etmiş, topraklarına el koymuş, Avrupa´daki Müslümanlar, bu topraklardan sürülmelidir? faşist saplantıları, artık ona yakın geliyordu. Hele güzel Sırp kızları eşliğinde, Boşnak kanı içen Sırp milisi ?Çetniklere? ait bir ?büyük Sırbistan? marşını söylediklerinde, kendini Müslümanlara saldırmaya hazır hissediyordu.
