Vay be” dedi, gözlüklü şişman adam.
-İnsanlık nasıl da ilerliyor. Elin gavuru robot askerler yapmış. Çok akıllı..
Bildiğini farkettirmek isteyenen, tıknaz sakallı olan…
-He dede valla, ben de gördüm tv’de, robot hizmet ediyordu lokantada.
Genç ve muzır olduğu her halinden belli olan söze karıştı.
-Ben de geçen gün okudum internette, kadına çok benzer robot nataşalar yapmışlar…
Hah hah hah…
Vay be diyoruz..
Ağzımızın suyu akıyor. Geri kalmışlığımızın! Acısı dile düşerken..
Sonra birden oğlanın çok iyi bir üniversite mezunu mühendis olduğu…
“Ama işsiz” diye başlayan muhabbet sarıyor çaylar dem alırken…
Ey dost!
Sanayi toplumunda işciye ihtiyaç vardı.
Alınteri ne kadar ucuz, o kadar çok kazançtı.
Dağından, toprağından, dahası bütün sevdiklerinden çalınan hayatlar…
Bacaları duman tüten ana kent hapishanelere dolduruldu.
Bilirsiniz; yaşıyoruz birlikte.
Sonra yetmedi, ucuz ve taze kana ihtiyaç vardı.
Kadınlar evlerinden, dahası bebeklerinden çalındı.
Ve efendilerin hizmetine yollandı.
Çok üret, çok tüket diye...
Egemenler öyle istemiş, öyle dilemişti.
Elimize tutuşturulan halka şekerlemeyle avundurulduk.
Bir de almayı hayal ettirilen “Kullan at”lar işte…
Sonra biliyor musun?
Ölmek için askerler lazımdı.
Kapitalistlerin petrol kuyularına bekçilik edecek.
Ölümüne savaşacak köyün çocukları işte!
Bugünlerde en kahranman Kürt gençleri!
Petrol bekçiliği için "Büyük şeytanın" bayraklarına sarılmış ölüyorlar.
Görmez misin?
Ulus devletler var ediyorlar.
Sonra düşman kardeşlere en öldürücü silahlar verip savaştırıyorlar.
Kana ekmek doğramak böyle bir şey işte!
Yakındır bitecek.
Ne oldu ki?
Sevindin birden!
Ah ki ah!
Yakın zamanlarda, ‘insan ötesi, robotik, yapay zeka’ çağına adım atacak kapitalist dünya.
Sanayi sonrası toplumdan kalan kalabalıklar…
Yani insanlık.
Kullanılmış ve atılacak çöptür gözlerinde.
Bir an önce yok edilmesi gereken yığınlar işte!
İnsana ihtiyaç yok.
Yani sana bana.
Yığıntı. Baş belası. Tüketici.
Yani…
Yok et, kurtul olmak üzeriyiz.
Ey yolcu!
Unutmanı isterler.
Evet Unutmanı…
Bütün insanlık adına, kadim biriktirdiklerimiz ne varsa unut diyorlar…
Unut ki direnme.
Unut Tanrıyı.
Unut kutsal din ve kitapları.
Unut kadın ve erkeği.
Unut aileyi.
un..
u
H
Hay
Hayır unutma..
Unutursak kalbimiz kuruyacak…
Ebediyet varsa, umut var!
Kaynak: Her Taraf
