Reklam Görüntülerine Tıklayarak Kitap Siparişi Verebilirsiniz


Enes TARIM


Yezid´den Bugüne Ortodoks İslam

Ve İslam dünyası bu mezhebini din edinen inanç sistemlerinden kurtulmadıkça iflah olmayacak, kendi toplumsal devrimlerini yapamayacak, mezhep savaşları, işkence ve zulümden kurtulamayacaktır.


?Dinsel inançlara sığınmadıkça insan, kötülüğü büyük bir zevkle ve acımasızca asla yapamaz??  Pascal

Babası meşhur Muaviye, annesi ise Kelb kabilesinden Meysun idi. Şam´da 647´de doğdu. Efendimiz (sav)´ in vefatından 15 yıl sonra. Hamdolsun Sultanımız onun o uğursuz yüzünü görmedi. O zaman Hz. Osman halifeydi. Annesi Meysun, evlendikten bir süre sonra şehir hayatına alışamadığından ya da Muaviye onu istemediğinden çöl hayatına geri döndü. Kelb kabilesi Hristiyandı. Yakubi mezhebini benimsemişlerdi. Bu kabile sonradan Müslüman olsa da, hem çöl geleneklerini, hem de Hıristiyanlık izlerini taşımaya devam etti. Meysun da vaktinin çoğunu oğlu Yezid´le beraber kabilesi ile geçirirdi.

***
Yezid´in çölde geçen hayatı hakkında çok şey bilmiyoruz. 
Bu döneme bazı tarihçiler, Muaviye Yezid´i çöl eğitimi alsın diye gönderdi, diyerek anlam katmaya çalışırlar. Ömründe savaşmamış ve kılıç sallamamış biri olmasına rağmen. Yine onun çölde yaşadığı için şair ruhlu olduğunu, musiki ve güzel konuşma sanatlarını da öğrendiğini söylerler. Sanırsınız ki çöller bir sürü üniversitenin olduğu, her tarafın öğretim üyeleriyle kaynadığı denizlerle dolu, en fasih Arapça´nın konuşulduğu yer. Oysa Yezid´in öğrendiği şeyler belliydi. İçki içmek, avcılık ve çölde yaşayanların hep yaptığı gibi doğaçlama uydurma şiirler okumak! (1)

***
Muaviye´nin diğer eşinden olan oğlundan biri küçük yaşta ölmüştü ve öbürü de doğuştan zihinsel engelliydi. 
Bu yüzden Yezid´i çölden getirtti ve saray eğitimine aldı. Bu andan itibaren tarihçiler Yezid´i övmeye başlar ve onun Kur´an´ı küçük yaşta öğrendiğini, İslam terbiyesi ile yetiştirildiğini anlatır dururlar. Oysa Yezid´in etkilendiği insanlar bellidir. Bunlar göğsünde haç ile sarayda dolaşan saray danışmanları Hıristiyan, Sercun ve Ahtal´dır. (2)

***
Yezid´in seviyesiz yaşamı ve ahlaksızlığı herkesçe bilindiğinden; Muaviye yerine geçmesi için onu allayıp pullamaya çalışıyordu. Ve neticede Muaviye; kimi zaman tehdit, kimi zaman rüşvet ile Yezid´e biat almıştır. 
İlahiyatçıların ise ?İslam´da halifenin oğlunu yerine seçmesinde engel yoktur!? diyecek kadar yürekleri kirlidir. Oysa o dönem herkes bilmekte idi ki, Yezid´de aklınıza gelebilecek her türlü pislik mevcuttu. İçki, kadın, peygamber soyuna hakaret?  Kısaca aklınıza ne gelirse... (3)

***
Muaviye öldükten sonra Şam valisi Dahhak bin Kays cenaze namazını kıldırdı. Yezid halkı camide topladı ve bir konuşma yaptı: 
??Ben ondan (Muaviye) sonra idarenin başına geçtim. Maksadımı elde etmek uğrunda hiç bir sıkıntıdan dolayı üzülmem. Bilmediğim bir şeyi yaptığım zaman sizden özür dilemem. Zaten bilmediğim bir şeyi bundan sonra öğrenecek de değilim. Bana karşı dikkatli olun. Çünkü Allah´ın dilediği şey gerçekleşir?´ Bu dönem ona tabi olan, yalakalık yapanlar ganimetten ve yıllık atiyelerden meydana gelen muazzam servetler yapmışlardı. Din kimsenin umurunda değildi.  Daha çok mal için, lüks içinde yaşamak için insanlar köleleştiriliyor ve altın her şeyden önce geliyordu?

***
Yezid, kendisine biat etmeyen Hüseyin ve Abdullah bin Zubeyr için Medine valisi Velid bin Utbe bin Ebu Sufyan´a iki mektup yazdı. Biri açıktan diğeri sadece Velid´in okuyacağı iki mektup. 
İlkinde Muaviye´nin öldüğü haberi vardı. Diğerinde ise şöyle yazıyordu: ? Yazım sana gelince, Hüseyin bin Ali ve Abdullah bin Zübeyr´in bana biat etmelerini sağla. Şayet biat etmekten kaçınırlarsa, boyunlarını vur. Başlarını bana gönder. Halkında biatını al. Biattan kaçanlar hakkında ise hükmü yerine getir.? Velid, Yezid´in yazısını okuduktan sonra, Hüseyin´i Yezid´e biata davet etti. Hüseyin: ?? Halkı biata çağırdığınızda bizi de çağırırsınız? dedi.? Bu sözler üzerine Velid bin Utbe, onun gitmesine izin verdi. Ve kısa bir süre sonra İbn Zübeyr´le Hüseyin, bütün aile efradını toplayarak Medine´den ayrıldı. Hüseyin´in yakınlarından sadece kardeşi Muhammed bin Hanefiyye bu yolculuğa çıkmadı. Mekke´ye ulaşan Hüseyin, amcası Abbas´ın evine misafir oldu. İbn Zübeyr ise Kabe´ye vardı ve Hicr bölgesinde konakladı.´ (4)

***
Hüseyin Mekke´ye geldi gelmesine ama babasına ve abisine kurulan tuzağın aynısı ona da kurulmaya başlamıştı bile. 
Kufeliler onu çağırarak destekleyeceklerini söyleyeceklerdi. Bu alçakça planın arkasında Yezid´in ta kendisi vardı ve o da babasının yolundan gidiyor;  insanlık tarihine kara leke olarak düşecek olayların altına imzasını atıyordu. Kufeliler Yezid´in teşviki ile Hüseyin´e yazdıkları mektuplarda biat edeceklerini, mescide gitmediklerini, valinin arkasında namaz kılmadıklarını söylüyor;  Kufe´ ye geldiği takdirde valiyi şehirden uzaklaştıracaklarını ifade ediyorlardı. Hüseyin önce amcaoğlu Müslim bin Akil´i Kufe´ye gönderdi. Müslim, sözde Kufelilerin sözlerinde samimi olup olmadıklarını öğrenecekti. Basra´daki taraftarlarına da azadlısı Selman ile mektup gönderdi. Kufe´ye ulaşan Müslim, Muhtar bin Ebi Ubeyd´in evine misafir oldu. Hz Hüseyin´e yardımcı olmayı vaad edenler Müslim bin Akil´e onun adına biat ediyorlardı.

***
Yezid´in valisi Ubeydullah, başına siyah bir örtü örterek Kufe´ye girdi ve derhal halkın mescitte toplanmasını emretti. 
Sığındığı evde teslim olarak sarayın damına çıkartılan Müslim bin Akil´in başı kesildi ve kesik baş Yezid´e gönderildi. Ve hala Kufeliler Hüseyin´e yardım edeceklerin tekrar edip duruyorlardı. Katliamın sorumlularının soyu daha sonra yüzlerce yıl dövünüp, ağlayarak her yıl yas tutacaklardı. Aslında bu yas törenleri ve ağlayış, yüzyıllar önce Hz. Peygamberin torununu kandırarak Kufe´ye getirdikleri, o mübarek ehlibeyti Yezid´in itlerinin önüne parçalanmaya attıkları içindir. Hüseyin daha önceden katliam yeri olarak planlanan Kerbela´ya getirilmiştir. Sıra katliamdadır.

***
Durumun vahametini anlayan Hüseyin yanındakilere dönerek, isteyenin ayrılabileceğini, çünkü Kufe´de şartların aleyhlerine geliştiğini söyledi. 
Bu sözleri üzerine yolda kafileye katılanlar ayrıldılar. Dolayısıyla Mekke´den Hz. Hüseyin´le birlikte yola çıkanların oluşturduğu az bir grup kaldı. Kerbela katliamı 680 yılı Muharrem ayının onunda oldu. Sonrasını tarih yazıcılarından dinleyelim: ?Ömer bin Sad´ın sancağıyla geçip, ilk oku atması üzerine savaş başladı. Hüseyin taraftarlarından 72 kişi teker teker öldürüldü. Hüseyin´in başı Sinan bin Enes tarafından kesildi. Çatışma insanlık adına utanılacak manzaralara sahne oldu...? Hüseyin ve taraftarları öldürüldükten sonra başları gövdelerinden ayrılarak, vücutları soyuldu ve bir takım hakaretlere maruz bırakıldılar. Yezid ordusu ganimet için çadırlara hücum etti. Ordu bir yandan çadırları yağmalıyor, bir yandan da esir aldıkları kadınları zincirliyordu. Ömer bin Sad kendi askerlerini gömdürdü ama Hüseyin taraftarı ölüleri bir araya toplatıp atlara çiğnetti. Esir Ehli Beyt mensupları sabaha kadar bekletildi. Yezid ordusu çekildikten sonra Beni Esed isimli kabile mensupları Ehli Beyt şehitlerini defnettiler. Ömer Hüseyin´in başını Ubeydullah´a getirdi. Zincirlenmiş esirler ya çıplak develere bindirildiler ya da zincirli bir şekilde yürütüldüler. Hüseyin´in başı dışındaki diğer Kerbela şehitlerinin başları mızraklara takılarak Kufe şehrine öyle girildi? Yezid, Hüseyin´in kesilmiş başı önüne getirildiğinde, bir yandan elindeki değnekle onun gözlerini, dişlerini kurcalıyor, bir yandan da şöyle diyordu: ?Hüseyin, kendisinin benden, babasının da benim babamdan üstün olduğunu iddia ediyordu. Allah, bizim onlardan üstün olduğumuzu gösterdi?? (5)

***
Abdullah bin Zubeyr, Hüseyin´in öldürüldüğünü duyunca herkesin önünde ayağa kalkıp bir konuşma yaptı. 
Medine ahalisi de sahabe ve tabiinle beraber Hüseynin katledilmesine kızarak Abdullah bin Zubeyrin yanında yer aldı. Akabinde Medine´nin Yezid ordusu tarafından çembere alınarak adına ?Harre Vakası? denilen katliamın başlangıcı idi bunlar. Ve Medineyi çembere alarak, kuşatarak ele geçiren Yezid´in  (güya) hilafet ordusu, Medine´de büyük bir katliama başladı. Tarihçilere göre öldürülen Medinelilerin sayısı 4.000 ile 10.000 arasındadır. Bedir ehlinden hiç kimse kalmadı ve peygamberin ashabından 80 kişi öldürüldü. Yezid´in emri mucibince Müslim, savaştan sonra askerlerine yağma izni verdi. Bu üç günlük süre içerisinde askerler, Medinelileri öldürdüler, mallarını aldılar ve hayatta kalanlara ezada bulundular. Bazı sahabeler dağlara kaçıp, mağaralara sığındı. Meskenleri yağmalanan Ebu Said el Hudri´nin evinde almaya değer bir şey yoktu. Bunun üzerine o nezih sahabinin sakallarını tek tek yoldular?(6)

***
?Medine´nin altı üstüne getirildi. 
Yağmalanıyordu Peygamberin Medinesi. Müslümanların ulu´l-emri Yezid tarafından! Onun Müslüman askerleri sahabeleri öldürüyor, evlerini talan ediyor, hayatta kalanları dövüyordu. Devletin adı ´İslam Devleti´, reisinin sıfatı da müminlerin emiri idi. Ve bütün bunlar Yezid´in saltanatının devamı içindi. Kral başta kalsın, keyfini sürsün de, dini hükümler çiğnenmiş, peygamber kenti yağmalanmış önemli değil. ??İşte o günden bu güne, Müslümanların İslam´ı yanlış anlamalarına, Yezid ve onun haleflerine kul köle olmalarına, her türlü melaneti yapsa bile ulu´l-emr aleyhine konuşmayıp itaat etmelerine, saltanat uğruna şura anlayışını katletmelerine sebep, bu zihniyettir?? (7)

***
Müslim bin Ukbe Medine´de öldürülenlerden bir kısmının başlarını Yezid´e gönderdi. 
Bu başları gören ve Medine´de olup bitenleri öğrenen Yezid, İbni Zibarinin Uhud gününde inşa ettiği şu şiiri söyledi: ?Keşke görselerdi Bedir´deki dedelerim Hazreç´in keskin mızraklar ucunda salındıklarını. Sevinerek bağırmaya başlarlardı ve sonra da, sorma ey Yezid. Onların ileri gelenlerini öldürdük, Bedir ile tarttık, eşit geldi diyeceklerdi.? Bu şiiri duyan sahabelerden biri: ?Ey müminlerin emiri! İrtidat mı ettin?? diye sordu. Yezid ise: ?Evet, istiğfar ederiz.? dedi.? (8)

**
Sıra gelir Mekke rezilliğine, yani Kabe´nin yakılmasına. 
Abdullah bin Zubeyr Kabe´ye sığınmıştı. 64 yılının Muharrem ayının son günlerinde başlayan savaşta Kabe, Şamlıların atmış oldukları mancınıklar, ziftli paçavralar ve neft gibi yanıcı maddelerle yanıyordu. Kabe´nin yanmasına rağmen ara verilmeyen muhasara, Yezid´in ölüm haberinin Mekke´ye ulaşmasından sonra kaldırıldı. Muhasaranın 3. günü Kabe yandı, 14. günü de Yezid öldü. Dolayısıyla Yezid ordusu toplanarak Şam´a geri döndü. Yezid şarap içip, dans ederken düşerek kafasını sert zemine çarpmış ve beyni parçalanarak ölmüştü. Bazı tarihçiler: ?Yezid sarhoş bir haldeyken maymununu yaban eşeğine bindirip kendisi de bu yaban eşeğinin peşinden koşarken düşerek boynunu kırarak öldü.? der. (9)

***

Bilinmelidir ki, tüm bu zulüm dolu yaşanmışlıklar hep ´Emevi İslamcılığı´nın İslam tarihine armağanıdır. Zulümde babası Muaviye´yi fersahlarca geçen Yezid; iktidarı boyunca Müslümanların tüm kutsallarını yok ederek İslam hilafetini bitirip İslam krallığı yolunu açtı. Ondan sonra gelen İslam kralları tarih boyu -bazı istisnalarla beraber- onun yolunu ve terbiye metodunu benimseyerek İslam topraklarını krallıklarla, gayri İslami yönetmeye devam etti. Bugün Muaviye ve Yezid´i övmek için neredeyse tüm İslam dünyası söz birliği etmiş gibi. İslam tarihi kitapları baştan sona onları korumak, her Yezid aleyhine sözü: ?Bu sahabeye ve tabiuna saldırıdır,  kabul edemeyiz? demek, her Muaviye ve Yezid yanlısı uyduruk rivayeti tüm saçmalığına rağmen tasdik etmek için yarışıp durmakta. Belki Muaviye ve Yezid zalimine toz kondurmayan ilahiyatçılar da haklı. Neden derseniz, Peygamber (sav)´in vefatından sonra ilmik ilmik işlenerek dört halife döneminin sonunda kurulan yeni Krallık sistemin kurucu unsuru bu isimler!

***
Bu yeni düzende, ilk dört halife yönetiminden bu yana piramidin en tepesinde adını ister kral, ister diktatör, ister şah koyun tek kanun koyucu oturur. 
Devlet onundur. Kanunları o yapar. İstediği kişiyi istediği göreve getirir ya da alır. O ne isterse olur. Piramidin bir alt halkasını ise kralın yalakaları oluşturur. Bunlar birinci sınıf nemalananlardır. Sürekli kralın gözüne girmeye ve mevki kapmaya çalışırlar. Kralı sürekli över, ne derse yapar ve ikinci sınıf olan halkın algı operasyonları ile krala kölelik yapmasını sağlarlar. Ve kral adına halkı idare ederler. Yani bir taraftan kral, diğer taraftan bunlar ülkeyi ha bire soyar dururlar. Ancak kralın izin verdikleri düşünülebilir, tartışılabilir ve konuşabilir. Devlet kutsaldır, din kutsaldır ve kralla beraber onun ailesi ve avanesi de kutsaldır. Din adamları, cemaat ya da tarikat liderleri, kabile reisleri ve kanaat önderleri vasıtası ile krala itaat Allah´a itaat gibi gösterilerek bu sunum Kur´an´dan sünnetten ya da geçmiş seleften örneklerle İLAHİ bir görev olarak gösterilir. Kralı eleştirmek dinen suç ve büyük günahtır. Algı operasyonları ile insanların zihinleri, akılları iğdiş edilerek birer köle,  robot haline getirilir. Hatta Kral ve avanesi için ölümü göze alabilecek birer militan haline getirilir.  Bu militan kitleler, gerçekleri gören, bu sisteme itiraz edenleri yok etmek, işkence etmek, hapsetmek, yıllarca kodeslerde süründürmekte kullanılır. Böylece babadan oğla biteviye Krallık sistemin devamı sağlanır.

Bu sistemde hangi sınıftan olursa olsun köleler, kölelikte bir üst rütbeye ulaşmaya çalışır. Bunun için daha satıcı, daha yalaka olmaları gerekir. İşte bu mücadelede köleler birbirini yerken, tepedeki kral gülerek onları izler. Ve sürekli sürekli şunu söyler: ? Bana karşı çıkarsanız devlet yıkılır. Benim sayemde hayatınız düzen içinde.  Din benim sayemde elden gitmiyor. Karşı çıkarsanız anarşi çıkar ve din düşmanları iktidarı ele geçirir. Bana karşı olanlar İslam düşmanlarıdır??

***
İşte yukarıda tanımladığımız durumun mimarı Muaviye ile oğlu Yezid ve onların kurdukları ?Ortodoks İslamı? dır. 
Adına kimi yerde Sünnilik, kimi yerde de Şiilik denen muhafazakâr, seküler bir İslam Krallığı sistemi? Ve İslam dünyası bu mezhebini din edinen inanç sistemlerinden kurtulmadıkça iflah olmayacak, kendi toplumsal devrimlerini yapamayacak, mezhep savaşları, işkence ve zulümden kurtulamayacaktır. Yüzyıllar boyu birer seküler ucube olan sömürü düzenlerinde, İslam Krallıkları çöplüklerinde yaşarken; kendilerini İslam devletinde yaşıyor zannederek daha yüzlerce yıl uyuyup duracaktır?

Selam ve dua ile?


Kaynaklar:

(1)(İbn Abdirabbih, 2,480; İslam Tarihi, 2,396)

(2) ( Taberi, IV, 258)

(3)(Yakubi, 2,128; Mesudi, Muruc, 3,77)

(4)(Taberi, 4,252-253; İbnü´l Esir, Kamil, 4,17)

(5)( Taberi, 4,348; İbnü´l Esir, Kamil, 4,79)

(6)(Taberi, 4,377; İbn Sad, 5,68; İbnül Esir, Kamil, 4,117)

(7)(İhsan Süreyya Sırma, Hilafetten Saltanata Emeviler dönemi)

(8)(İbn Hişam, 2,137;  İbn Sad, 5,68)

(9)(Belazuri, Ensab, 300)

Uyarı! Yapmış olduğunuz yorumlar incelendikten sonra onaylanacaktır onaylandıktan sonra gözükecektir


bilgi silgi
12.01.2019 00:08:55
Allah razı olsun. geçmişi ve günümüzü çok güzel özetlemişsiniz.

Resimlere Tıklayarak Kitap Satın Alabilirsiniz

YAZARLAR