?Dinlerini parça parça edip guruplara ayrılanlar var ya, senin onlarla hiçbir ilişkin yoktur. Onların işi ancak Allah´a kalmıştır. Sonra Allah onlara yaptıklarını bildirecektir.? Enam/159
Din de Kur´an da Allah´ındır. Ve O´nun belirlediği ilkelerle vardır. Kimsenin ne şahsının ne de ulus devletinin ne mezhebinin ne de grup ve cemaatinin tekelinde olan bir unsur değildir.
Dini gruplara, cemaatlere, mezheplere ayırarak birbiriyle savaştırmak Allah´ın emrettiği bir ilke değildir.
Mezhep bir realite, toplumsal bir zorunluluktur belki. Ama asla bu realite aynı ve ayrı topraklarda yaşayan insanlarımızı birbirine düşman edecek bir nefrete gebe olmamalıdır. Nefrete gebe olanların düşmanlıktan başka bir şey doğurmaları mümkün değildir.
Ve asla ulusumuz, mezhebimiz, anlayışımız Hanif bir din olan, vahye dayanan İslam´ın ne ön adı ne de soyadı olabilir.
Birbirinin boynunu vuran ve Allah adına, din adına masum insanları öldüren bir anlayışı barışın evrensel temsilcisi olacak yegâne dinle bağdaştırmak en basitinden Allah´a iftiradır.
Çünkü Allah haksız yere bir cana kıymayı ebedi cehennem yolu göstermektedir. Ve bir cana kıymayı da tüm insanlığı hedef almak şeklinde değerlendirmektedir.
Allah öldürmeyeceksiniz, diyor.
Allah bir olacaksınız, diyor.
Allah fitne çıkarmayacaksınız, diyor.
Allah kenetlenmiş binalar gibi saf olacaksınız, diyor.
Allah inananlar birbirinin dostudur, diyor.
Allah, inananlar kafirlere karşı şiddetli kendi aralarında merhametlidir, diyor.
Allah diyor da bizler ne yapıyoruz. Öldürüyoruz, fitne çıkarıyoruz, en ufak nedenleri ayrışma ve düşmanlık nedeni görüyoruz. Kâfirlere karşı şirin, birbirimize karşı öfke küpüne dönüyoruz.
Peki bunları yaparken Kur´an´ı en güzel şekilde, en güzel nağmelerle haftada bir hatim indirecek şekilde okusak ne anlam ifade eder?
Kur´an´ın hafızı olsak ne yazar, Kur´an´ın canisi olduktan sonra!
O büyük insan, zamanında yaşanan nifak olaylarına neden olanların öldürülmesini isteyen dostlarına ne güzel söz söylemişti: ?Ben Muhammed arkadaşlarını öldürtüyor dedirtmem? sözüyle toplumda nifak olacak her türlü eylemin kapısını kapatmıştır.
İşte yaşayan Kur´an Hz Muhammed bize ne güzel örnek oluyor değil mi? Oluyor mu? Sanmıyorum. Çünkü onun ümmeti olarak şimdi biz birbirimizi öldürüyoruz. Sanki kendi kanımız kendimize daha şirin geliyor. Biz de birbirimizi öldürüyoruz, kâfirlerde bizi öldürüyor.
Şimdi dünyanın gücü Müslümanlara yetiyor. Çünkü Müslümanlar bir değiller, güçlü değiller. Çünkü Müslümanlar birbirini sevmiyor. Çünkü Müslümanlar birbirine karşı içten pazarlıklı düşmanlık üretiyor.
Elimizde kardeşlerimizin kanıyla Allah´ın huzuruna çıkınca ne diyeceğiz acaba? Şimdi ise Sünni, Şii, Alevi gibi isimlendirmelerle aynı kıbleye baş koyduğumuz insanlarımızı öldürmeyi doğal karşılamak ne büyük bir talihsizlik ve ne büyük bir faciadır. Bunlar küresel güçlerin isimlendirmesi olarak birbirimizi daha iyi öldürmek için ortaya koydukları düşmanlık nedenleridir.
Din anlayıştır, din barıştır, din kardeşliktir, din birliktir. Yani en geniş anlamıyla din birlemedir. Allah´ımız bir, kitabımız bir, kıblemiz bir, peygamberimiz bir öyleyse bu düşmanlıklar neden.
Tek Allah, tek kıble, tek kitap tek peygamber ümmet olmanın en önemli dört sac ayağı değil mi? Ayaklarımız mı kırıldı yoksa biz bunları birliğimizin teminatı mı görmüyoruz?
Allah, dinini dünya imar edilsin diye göndermiştir. Dina adına dünyanın ifsat edilmesi ve kardeş, kardeşin boynunu vursun diye değil.
Rahmete ermek kardeşliğin birlikteliğinde ve kardeşçe yaşamın desteklenmesindedir.
Kardeşliği ulusun menfaatine, mezhebin yüceltilmesine kurban edenlerin dinleri Allah´ın razı olduğu din olmayacaktır.
?Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah´tan korkun ki esirgenesiniz.? Hucurat/10
Esirgenmemiz, rahmete ermemiz kardeşliğimizi geliştirmekle mümkündür.
Ortadoğu kan gölü, Ortadoğu gözyaşı dolu ve her tarafta Allah nidaları ve öldürülenler de öldürenler de Allah diyenler.
Ne diyeceğiz o gün Allah´a?
Mezhebimiz, ulusumuz, yüce menfaatlerimiz Rabbim Sen´in dininden daha öncelikliydi. Biz ulusumuzun menfaati için savaştık. Biz mezhebimizin şerefi için cihat ettik. Biz cemaatimizin onuru için mücadele ettik. Bu sözler ne kadar ilahi rızaya uygun olacaktır?
Biz Müslümanlar, bırakın birbirimizi öldürmeyi, bize en büyük düşmanlık edenleri bile savunmasız ve masum iken öldürmeyecek kadar rikkat ehliydik.
Biz öyle bir Allah´ın kuluyduk ki, başka dinlerin tanrılarına, kutsallarına bile söz söylenmesini kötü görerek dilimizi O´nun rızasını önceleyerek kötü sözlerden alıkoyardık.
Ama bırakın başkalarını şimdi birbirimize öylesine sözler söylüyoruz ki neredeyse bakacak yüz bırakmıyoruz. Araplar Türklerin, Türkler Kürtlerin, Kürtler Türklerin, Şiiler Sünnilerin, Sünniler Şiilerin velhasıl Müslümanlar birbirinin düşmanı olmuş. Niye mi?
Kur´an´ı kardeşlik hukuku bilinciyle okumadığımız, bireysel, ulus, cemaat, grup, mezhep, tarikat menfaatlerimizi kardeşliğimizin, inancımızın önüne geçirdiğimiz ve nice putları yüreklerimizde yeşerttiğimiz içindir.
Allah barışı emretmişken, kardeşliği ve sulhu emretmişken, birbirimizi öldürmeyi normalleştiren her türlü çirkin hezeyanlardan, saldırılardan ve adına din denen unsurlardan Rabbim Sana sığınıyorum.
Rabbim, bizi mezhepçiliğin yakıcılığından, gruplaşmanın kindarlığından, cemaatleşmenin ötekileştirmesinden, ulus devlet olmanın zulme yol vermesinden muhafaza eyle.
Dini, dini/darlardan kurtarmak ve onun evrensel kardeşlik ilkesini inananların kalbine yerleştirerek tevhit dinini yeniden bir olmanın nurlu yolu olarak topluma sunmak gerekir.
Kur´an´ı kardeşlik bilinciyle okumak, tüm bu parçalayıcı unsurlara karşı ilahi bent oluşturarak tevhidi yeniden inşa etmenin en birinci adımı olacaktır.
Kardeşlik bilinciyle okunan Kur´an, inananları küresel güçlere karşı kardeş ilan ettiği için asla onların fitne ve ayartmasına kanmalarına neden olmayacaktır. Şeytan bize atlılarıyla, yayalarıyla, ordularıyla, ekonomileriyle, stratejik ortaklıklarıyla, güçleriyle, dolarlarıyla gelmektedir.
Ve biz kardeşlik bilincini kaybetmeye devam ettiğimizde Müslümanın onuru kalmayacaktır.
