Ben öğretmenim çocuğum!
Tam 27 yıldır bu görevdeyim. Sanıyorum sen de hukuk fakültesini kazandın. Buna çok sevindiğimi bilesin. Çünkü bir öğretmenler bir de anne babalar kendilerinin geçilmesinden rahatsızlık duymaz. Hatta mutlu bile olur. Bilesin ki sen bizim gururumuzsun. Yetiştirdiğimiz bir insanın başarısını görmek anne, baba ve öğretmenin haklı övüncüdür. Gözlerinin önünde büyüyen bir fidanın meyve veren bir ağaca dönüşmesi ne büyük mutluluktur.
Ancak çocuğum unutma! Ne olursan ol ama ilk önce insan ol! Sakın seni yetiştirenlere burnunu kıvırıp makamının gücüne güvenerek haksızlık etme!
İnsanlığını kaybedenin makamı ona değer vermez unutma!
Galiba sen bize çok önemli bir şeyi hatırlattın; müfredatı yetiştirmeye çalışırken İNSAN yetiştirmeyi unuttuk.
Adalet hakkı sahibine teslim etmektir. Ve hukukta tam bu aşamada anlam ifade etmektedir.
Güç zehirlenmesi yaşama. Çünkü bütün zalimler güç zehirlenmesi sonucunda duygu travması geçirerek insanlıklarını kaydetmektedirler.
Makamını kendi şahsi imtiyazı için kullanan kim olursa olsun unutma adaleti ihlal etmiş gerçek bir ZALİMDİR.
Unutma, makam insana değer katmaz, insan makamı değeriyle taçlandırır.
Makamıyla degerlenenler o koltuktan kalktıktan sonra unutma değersizleşir ve gözden düşer ayak altı olurlar.
Sağduyulu hareket etmek en büyük erdemin olsun. Sözü dinle, haklı kim olursa olsun, saygıda kusur etme.
Sakın devlet imkanını şahsi imtiyazların için seferber etme. Bu gökleri de yeri de gücendirir unutma.
İNSAN olmayı unuttuğumuz gün bil ki bütün unvanlarımız alınmış alnımıza cahil ve zalim sıfatları yapıştırılmıştır. Ve bu sıfatlar biz anne baba ve öğretmenlerini çok üzer unutma!
