Filistinlilerin şanlı Gazze direnişi tüm sentetik boyaları sildi, süpürdü. Bu toprağın hümanistleri, insancıl tiyatrocuları, batı medeniyeti âşıkları, Anadolu’muzdaki bin yıllık medeniyetimize bön bön bakanlar, biz sanatçıyız, biz evrenseliz edebiyatı yapan soytarılar hepinizin sahteliğini, ikiyüzlülüğünüzü, merhametsizliğinizi, insanlık onurundan yoksun olduğunuzu gördük. Kucağında ördekle ormanlarda meydan okuyanlar, çocuklar katledilirken neredesiniz? Duyarsızlığınız çocuklara mıdır, Gazzeli çocuklara mıdır? Yoksa Müslüman çocuklara mıdır? Ukrayna için attığınız tweetleri Gazzeli çocuklar için neden atamadınız? Tüm inandırıcılığınızı kaybettiniz, maskeleriniz düştü.
Şanlı Gazze direnişi bize çok şey gösterdi, çok şey öğretti. Aziz ve hamid olan Allah’tan başka kimsemizin olmadığını bir kez daha öğretti. İmanın ne kadar büyük bir nimet olduğunu, uğruna ölünecek yüce değerler olduğunu bir kez daha öğretti. Gazze bize çocukların birer melek olup cennete uçtuğunu gösterdi. Sizin namertliğinizi gösterdi. Yıllar yılı ideolojik saplantınız yüzünden İslami olan her değere düşman kesildiniz. Bizim gibi inanmadığınız halde yakamızı bırakmadınız, bize ve temsil ettiğimiz yüce değerlere düşman kesildiniz. Bulduğunuz her fırsatta ve bulunduğunuz her platformda bize ve değerlerimize hakaret ettiniz. Tüm milli bayramları Osmanlıya ve temsil ettiği değerlere hakaret mecrasına çevirdiniz. Atatürk’ün ölüm yıldönümündeki anmaları bile kin kusma vesilesi yaptınız. Bırakın Atatürk’ün nasıl öldüğünü/ öldürüldüğünü sorgulamayı, denize döktüğü Yunanlıların bu topraklardaki zulümlerini bile konuşmadınız, yazmadınız, dile getirmediniz. Yunan’a âşık oldunuz. Anıtkabir’den çok Yunanistan’ı ziyaret eden belediye başkanını bile konuşmadınız, konuşamadınız. İngiliz’i sevdiniz, Alman’ı sevdiniz, Yunan’ı sevdiniz, hatta Amerika’yı bile sevdiniz; ama bizim Osmanlımızı, bizim Selçuklumuzu bir türlü sevmediniz/ sevemediniz. Bizim Osmanlımız ki iki okyanusu sınır, dört denizi iç deniz yapmıştı. Batının İslam’a olan öfkesinin nedeni İslam’ın Türkler eliyle Avrupa’ya yayılmasıdır. Sizin düşmanlığınızın, öfkenizin nedeni nedir?
İslam’ın yerine ihdas edilmeye çalışılan ideolojinize iman ettiniz. Kendimizi bizi yaratan Rabbimizin verdiği isimle, Müslüman olarak nitelendirirken siz kendinizi iman ettiğiniz ideolojinizle tanımlıyorsunuz. İman ettiğiniz ideolojiniz zerrece umurumuzda değil, diyemiyoruz. İslam nimetinin sizi de kuşatmasını elbette istiyoruz. Ama bunu zorla yapacak değiliz. Rabbimizin cennet ve cehennem bahçesi geniştir. Herkes neyi diliyorsa oraya gidebilir. Bilmem ne kahvesi içilen yerde kendilerince ikaz görevini yapıp içtiğiniz kahveler Gazze’de çocuklara kurşun olmasın diyen hanım kardeşlerimize meydan okurken bile Laiklik dininin argümanını kullanmanız ne kadar da acınası bir durum. Ne oldu, nasıl oldu da insanlık katledilirken bu kadar duyarsızlaşabildiniz. Müptezelin biri sesleniyor: “Abla seni Gazze’de göremedik, oraya git. Burası Müslüman bir ülke değil, Laik bir ülke, biz de Müslüman değil, laikiz.” diyebiliyor. Müslüman olmayabilirsin, hangi inanç grubundan olursan ol, ama insan ol. Öyle anlaşılıyor ki bu ideoloji bunları insanlıklarından da etmiş. Lev Tolstoy demişti ya: “Acı duyabiliyorsan, canlısın. Başkasının acısını duyabiliyorsan, insansın.” Acaba Tolstoy, sapkın müptezelleri görseydi ne derdi?
Evet, Tolstoy bunları görseydi ne derdi, bilemiyoruz. Bildiğimiz bir ilahi hakikat vardır. Furkan suresi 44. Ayet: “Onlar, ancak hayvanlar gibidirler; hayır yol bakımından daha şaşkın (ve aşağı) dırlar. Yoksa (Ey Rasûlüm), onların çoğunu, hakkı işitiyorlar veya hakkı anlıyorlar mı zannediyorsun? Onlar, ancak hayvanlar gibidirler. Doğrusu gidişçe daha sapıktırlar.”
Biz onlar için duamızı tekrar edelim: “Allah insanlık versin.”
