Dertleri büyük. Türkiye´yi kaybettiler. Güvendikleri dallar bir bir kırıldı. Sırtına bindikleri tek tek ellerinden alındı/alınıyor. Her açıklamalarında Türkiye´deki gelişmelerden endişe duyuyorlarmış, kaygıları oluyormuş. Doğru, herkes kendi eşeği için endişe duyar, sırtına bindiğinin kaygısını taşır. ABD ve AB´nin niçin kaygıları var belli. Yüklerini taşıyan eşekleri ellerinden alınıyor da onun için. Nasreddin Hoca´nın eşeği kara kaçtığı için adı "karakaçan" idi. Eyeri ABD ve AB´nin elinde olan eşeklerin adı ise artık "dağakaçan eşeği" olmalı.
Fetö/Pkk/Pyd/Tak/Daeş/Dhkpc...Artık örgüt kurmak için alfabede yer kalmadı. Adamlar eşek çiftliği kurmuş. Kimi isteseler onu anırtıyorlar. Halbuki yüz tane, bin tane eşeğin bir aslana karşı yapabileceği hiçbir şey yok. Yeter ki "bir" aslan olalım. Hepsini bir bir kaybediyorlar. En kötüsü 15 Temmuz´du onda da yere çakıldılar. Daeş ile Türkiye´nin Suriye bataklığında batmasını beklediler. Güya yardım etmeyeceklerdi ve böylece Türkiye perişan olacaktı. Hevesleri kursaklarında kaldı. El-Bab düştü. Şimdi de Pkk/Pyd ile son bir kez daha neler yapılabileceği üzerine kritikler yapıyorlar. İdlip´te oynadıkları oyun büyüktü. Lakin bu oyun da tutmadı/tutmayacak. Çünkü unuttukları ve anlamadıkları birşey var. O da, Allah´ın oyun bozucu üstünlüğünü ve bu halka yardım edişini anlamamaları. Bu halk mazlumlara ekmeğini ve yurdunu paylaştı. Mazlumların ahını alanlarla duasını alanların bir olduğunu mu zannediyorsunuz? Asla, zafer kesinlikle haktan yana duranların olacaktır.
Onlar bir kumar oynamak istediler. Böylece büyük oynayıp büyük kazanacaklardı. Ne zamanki onların oyunlarındaki hile ve desiselerini ortaya koyup, kral çıplak dedik, bütün düşmanlıkları bize döndü. Kumar ise kötü bir illet. Kumardan vazgeçmek için mutlaka kazanmak gerekir. Kaybeden ise yok olana kadar daha çok oynar. Bu işin raconu böyle. Eğer İngilizler ve Amerikalılar sizden yanaysa kesinkez batıl bir yoldasınız. Yazık, gittikleri yol zafer değil hezimettir. Amerikan bayrakları altında izzet ve şeref arayanlar şunu iyi bilsinler ki, tarihte de hak dünyada da izzetsiz ve şerefsiz olarak anılacaklar.
Şimdi ise Kuzey Irak´ta Acemlerin, Siyonistlerle yaptığı izdivaçtan doğacak oğlanın marifetlerini gözlüyoruz. Lakin bir sorunumuz var. Bir şeyler ters gidiyor gibime geliyor. Bana kalırsa burada önemli bir zaafımızın kurbanı olduk. O da, hamaset yüklü bir milliyetçilikle bazı şeyleri iyi göremediğimiz gerçeği. Bunun sebebi de 15 Temmuz´dan sonra bürokrasinin ulusalcı ve milliyetçi kadroların eline geçmesiyle, ister istemez devlet refleksinin de bu anlayışa göre atmasına sebep oluyor. Oysa Kur´an bize adalet merkezli bir akılla hareket etmemizi öğütlüyordu.
Can Dündar, Avrupa´nın kalbinde özgürlük ve demokrasi havarilerine! Türkiye´de özgürlük yok, diktatörlük var diyor. Hemen endişe ve kaygı açıklamaları art arda geliyor. Sahi bu Refah Partisi-Fazilet Partisi kapatıldığında neden bu zevatların kaygıları, endişeleri olmuyordu. 28 Şubat mı? Yok canım öyle bişey zaten yok, kuruntu. Ya Sisi darbe yapıp binlerce insanı katlederken o vicdan dolu kaygınız nerdeydi? Ben söyleyeyim. Dedim ya, bu başka birşey değil, "eşek meselesi"!.
Demekki Türkiye´nin işi gücü kalmamış, ABD ve AB´nin eşeklerini vururmuş. E tabi adamlar bu kadar hayvansever olunca, onca eşek kıyımına göz yumacak değiller. Bağırıp duruyorlar "Türkiye eşek katili" diye. Yakında hep beraber koroyla "Türkiye eşeğimden elini çek" diye BM kürsülerinde konser verirlerse demedi demeyin.
Artık zafere kadar kimse barışın lafını etmesin. Adalet yoksa barış da yok. Adaletin olmadığı yerde barış teslimiyettir. Bu ülkede ilk defa bir "Barış Kız" doğmuştu. Onu diri diri gömdüler. Halbuki, kendi elleriyle kız çocuklarını gömenlerin, Bedirde kendilerini gömecek erkekler doğurttuklarını bilmeliydiler. Artık "Barış" kızımız öldü. Bu sefer doğan erkek. Adı ise "Savaş"!
