Reklam Görüntülerine Tıklayarak Kitap Siparişi Verebilirsiniz


Enes TARIM


DİNİN İNŞASINDA GELENEĞİN ROLÜ

İlk dönem Müslüman neslin elinde Allah´tan gelen bir vahiy, o vahyi açıklayan bir Nebi vardı...


?Ehli Kitaba dayandırılan bir inanışa göre dünya yer ve gök kalınlığında bir yakut taş üzerine konulmuştur. Bu taş kırk bin ayaklı bir öküzün boynuzları arasında yer alır. Öküzün boynuzları yerin etrafında arşa kadar yükselmiş ve bu suretle yerlerle gökler birbirleriyle perçin edilmiştir. Ve dünyayı taşıyan bu kocaman öküzün ayakları yedi kat yer ve yedi kat gök büyüklüğünde kumdan bir tepenin; tepe de o nispette büyük bir balığın arkasındaki kanadın üzerinde bulunur?? 

***

Bu ve benzer rivayetlerin asırlar süren bir zaman dilimi içerisinde kulaktan kulağa nesilden nesile anlatımlarla günümüze dek gelen, ancak gerçeği yansıtmayan hikâyeler olduğunu artık biliyoruz.

Ve bu tür hikâyeleri tevil ederek günümüze aktarmaya çalışan tahripkâr ama samimi dindarlar her dönem olacak şüphesiz. 

Bizdeki kaynaklarda da Nebiye atfen: ?Dünya öküz ve balığın üzerindedir?? gibi benzer rivayetler bolca bulunmakta.

Hadis alanında yapılan çalışmalar bunların Müslüman olmuş Yahudi âlimlerin kendi eski dini kıssalarını İslami bir formatta Nebinin sözleri gibi gösterip anlatmalarıyla başladığını göstermekte.

***

İlk dönem Müslüman neslin elinde Allah´tan gelen bir vahiy, o vahyi açıklayan bir Nebi vardı. Biz biliyoruz ki Allah resulü o gün Arap toplumunun İslam´a muhalif olmayan birtakım gelenek ve örflerini değiştirmeden uygulamaya devam etti. O hâlihazırdaki örf, İslam´a uygun ise çoğu zaman devamını emrediyordu. Ancak sonraki kuşaklarda neyin gelenek, neyin din olduğu karıştı ve geleneğin din gibi kesin çizgilerle sunulması sorunu ortaya çıktı. Bu noktadan sonra problem neyin ?din? neyin ?gelenek? olduğunun anlaşılamaz hale gelmesidir. Kıyafetten tuvalet adabına, yatış şeklinden gündelik hayatın her yönüne ait davranışların din kabulü ile mutlaklaştırılması; örfün ilahi olanla karışması sorununu gündeme getirdi. Arap toplumuna ait örflerin vahiy sanılma sorunu başladı?

***

Elçinin bireysel olarak devamlı yaptığı bazı davranış kalıpları geleneksel olsa da o güne ait çözüm önerileri idi.

Herhangi bir ihtilaf yoktu ve Hz. Peygamber o toplumun tartışılmaz lideri, mutlak otoritesi idi.

Öyle ki, onun sağlığında geniş ölçüde sünnetin kaydına ihtiyaç ta duyulmadı.

O Kur´an´ın yazımına son derece önem vermesine rağmen sünnet ve hadislerinin yazılmasını teşvik etmedi.

Kur´ an dışında yazdırdıkları sınırlı sayıda şeylerdi ve irtihalinden sonra ortaya yeni problemler, ihtilaflar çıktı.

Bu problemler sonucu din ve geleneği yorumlayış farklılıkları fırkaları, mezhepleri, kamplaşmaları ortaya çıkaracaktı.

İslam dünyası genişliyor, sahabe sayısı git gide azalıyor, dini önderlik zayıflıyordu ve ?hangi yol onun yolunun devamıdır? cümlesi artık tartışmaya açık idi.

***

Biz biliyoruz ki Hz. Peygamber 23 senelik nübüvvet sürecinde değişen ve gelişen bir yol izledi.

İçinde yaşadığı toplumun yararlı uygulamalarını muhafaza ederken değişimi ihmal etmedi. 

İrtihali sonrası İslam düşüncesi uzunca bir süre durağanlaşmış olsa da; Allah´ın kitabının sapasağlam duruyor oluşu, her asırda tevhid merkezli okumaların devamını/vukûfiyetini sağladı.

Ancak bu noktada toplum geneli belli bir gelenek anlayışında uzlaşamadı; mezhep, tarikat, fırka, parti, okul, cemaat benzerlerinin farklı okuyuş anlayış ve uygulamaları bir kaos iklimi doğurdu.

Şu an İslam dünyasında pratik olarak yaşanan bir ölçüde budur.

Bugün artık mezhepler ve ekoller kendi içlerinde bile uzlaşmaz ayrılıklar içerisinde kısır tartışmalarla didişip durmaktalar.

Batılı oryantalistlerin İslam tarihine ve özellikle de hadis tarihine ilişkin şüpheci açıklamaları tenkitçiliği yaygınlaştırdı. Akıl, adalet, bilim, insan hakları, özgürlük, eşitlik gibi temel referans kavramları, bırakın halkı, Müslüman entelektüeller arasında bile uzlaşı yerine ihtilaf kaynağına dönüştü.

Coğrafyalar arası hayat şartları ve yaşamsal farklılıklar beraberinde bilim ve teknoloji alanındaki gelişmeler, geçmişle aramızda ciddi yaşamsal değişiklerin ortaya çıkışını ve Hz. Peygamberin geleneksel hayat tarzının çoğu şekli pratiklerini sürdürmeyi neredeyse imkânsız hale getirdi.

Bu da sonuçta teorik olarak yapılması gerektiğini düşünmekle beraber Nebevi sünneti hayata aktaramama gibi bir ikileme neden oldu.

O halde din ile geleneği birbirinden ayırmak, din zannı ile 15 asır önceki Arap geleneğini din sanmamak için Hz. Peygamber´in davranışlarını Kuran´a takdim etmemiz elzemdir.

Müslümanlar geleneklerini kayıtsız şartsız otorite kabul edemezler.

Kuran, Arap müşriklerini bununla suçluyordu zaten.

Hz. Peygamber´in uygulamalarını, hangi sıfatla (yani bir nebi olarak mı yoksa bir idareci olarak mı) yaptığını anlarsak ne kadar bağlayıcı olduğunu da anlayabiliriz.

Onun din alanı dışında kalan söz ve uygulamaları şartların ve zamanın farklılaşması ile değişime uğrayan, mutlak olmayan, uygulamalardır.

Defi hacetten sonra temizlik yapılmasını emreden Hz. Peygamber, içme suyunun bile zor bulunabildiği bir coğrafyada, insanları sıkıntıya sokmamak için temizliğin taşlarla yapılmasını önermekte idi.

Burada esas olarak istenilen şey defi hacet sonrası temizlik idi; yoksa temizlikte taş kullanılması değildi.

Artık günümüzde kapı önünde durup selamla izin isteme, kapı ziline; taşla taharetlenme tuvalet kâğıdı ve suya, eşek, at veya deve üzerinde yapılan seyahat, araba veya uçağa; ok atıcılığı yerini silah ve füze kullanımına; binicilik araba kullanımına, cihat için hazırlanan "besili atlar" da yerini askeri araç ve gereçlere bırakmıştı.

O halde şekilden çok uygulamaların bugünkü şartlarda ifade ettiği anlamı dikkate almalı değil miyiz?

Bu noktada söz konusu benzer uygulamaları Hz. Peygamber devlet başkanı veya toplumu ıslah eden bir idareci sıfatı ile yapmıştır.

Dolayısıyla ?tüm zamanlar için bağlayıcı değildir? şeklindeki bir yaklaşımı tercih ederek geleneği dinden ayrıştırmanın ilk adımını atmalıyız.

Toplumların kendi yerel gelenek ve örflerinin (dinin temel ilkeleriyle çelişmediği sürece) azami ölçüde hassasiyet göstererek kabulü de bu alanda atılması gereken ikinci önemli adım olmalı.

Ve bu anlamda geleneği yeniden okumak, din ile geleneği ayrıştırmak, toplumlara geleneği din olarak dayatmamak dini gerçekçi bir bakış açısıyla okuma sürecimizde ilk atacağımız adım olmalı...

Selam ve dua ile?

 

Uyarı! Yapmış olduğunuz yorumlar incelendikten sonra onaylanacaktır onaylandıktan sonra gözükecektir


Hüseyin şaşmaz*uzun
19.04.2019 12:33:14
Dolayısıyla ?tüm zamanlar için bağlayıcı değildir? şeklindeki bir yaklaşımı tercih ederek geleneği dinden ayrıştırmanın ilk adımını atmalıyız. https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=645084565942948&id=100013242319421

Resimlere Tıklayarak Kitap Satın Alabilirsiniz

YAZARLAR