?Rüya görüyorsun? dedi, yaşlı adam.
Bense güneşi, sonra hilali olduğu gibi görüyordum. Yaşlı adama dokunuyordum. Yanı başımızda akan, tadına doyum olmayan sudan içiyordum. Ağaçların rüzgârla dansını izliyordum ve çalıların hışırtısını, gölgeleri?
Yaşlı adam; bir grup kadın ve erkek genç insanı, etrafına toplamış anlatıyordu.
Bana döndü ve ?sen de dinle, söyleyeceklerim önemli, uyanınca, uyandığın yerdeki insanlara anlatırsın? dedi.
?Peki?, dedim.
Usulca diz çöktüm.
Akıl ve yürek defterimi açtım.
Not almaya hazırdım.
?Uzun bir söz yürüyüşü olacak, yorulmaya hazır ol, uyandığın yerde, anlattıklarımı düşünerek dinlenirsin?.
Etrafındaki gençler bana döndüler, tebessümle selam verdim, selamımı aynı şekilde aldılar.
Yaşlı adam, not düştü, akıl ve yürek defterine: Tebessüm cennetten, öfke cehennemdendir!Cennet kelimeleri konsun akıl ve yürek defterinize!
Sağ elimi, kalbime götürdüm.
Başlayabiliriz artık dedi.
Gençler!
Gözlerinin içine baktım.
Sen de hayatın bir bölümünde böyleydin, yine böyle diriltileceksin, canını sıkma, yolculuğu yanlışların etkisine bırakma ve dinle!
Bizi yaratan, önce Âdem´i anlatır. İnsanı yaratmaktan bahsederken? Âdem ile birlikte İblis vardır sahnede ve her ikisini karşılaştırır. Onların karşılaşmasında, ?Âdemleşmeyi ve İblisleşmeyi´ anlatır. Siz bu sahneyi yorumlayan kişileri dinlersiniz. Âdem ilk insan mıdır, aynı zamanda peygamber midir, ondan önce yaratılan insanlar var mıdır? Hepsi önemli konulardır lakin bu karşılaşmanın konusu bunların hiçbiri değildir. Ben derim ki, Allah bu karşılaşmada, insana Âdem olmayı, bana dönerek; sizin oraların diliyle ?adam olmayı? öğretir. İblisleşmemeyi de öğütler.
Nasıl mı?
Bakın diyeyim size?
Yarattığı insana Âdem dedi. Ona karşı olana İblis!
Âdem toprakla gündeme geldi. Hayatta faydalı olan nimetlerin yer yatağıydı toprak. İnsanın ihtiyaç duyacağı her madeni bağrında taşıyordu. Toprak, suya da kucak açıyordu. Üstelik su hidrojen gibi yanıcı, oksijen gibi yakıcı iki atomdan oluşuyor ama bu iki zıt bir araya gelip rahmete dönüşüyordu. İnsan da zıtları bir araya getirip onlardan rahmeti yetiştirecek tabiattaydı. Su ve toprak insanın yapısında da bir araya geliyordu. İyi işlenir ve değerlendirilirse, hayatı cennete dönüştürecek rahmet iklimi gün yüzüne çıkardı.
İblis ise bütün olumsuz özelliklerin membaı idi. O kimsenin kendisine benzeyemeyeceğini, mükemmel olduğunu, hata yapmayacağını, ortada bir yanlış varsa, bu yanlışın kendisinden kaynaklanmayacağını, haliyle bir özür gerekiyorsa, özür dilemesi gereken kişi olmadığını söyleyendi. Kibir ondaydı, ötekini aşağılamaktaydı. Kimseye teşekkür etmezdi.
Âdem, mütevazıydı. Büyüklenmezdi. Hata yapabileceğini bilen, yaptığı hatadan dönen ve özür dileyendi. Teşekkür edendi.
Allah insana adam ol dedi. İblis olma!
Adam olursan rahmetim seninle!
İblis olursan rahmetimden dışlanırsın!
