Acısını, müfredat hazretlerine anlatamayan çocuklara?
Çoğumuz kendi çocukluk dönemimizde Anadolu´nun bir türlü gelişmeyen (!) şehirlerinde, kasaba ve köylerde güzelliklerinin yanında var olan birtakım sorunlarla birlikte hemen her açıdan kendine özgü orta çağları yaşıyorduk! Bazı büyük şehirlerimizdeki durumlar da oralardan pek farklı değildi, işin açıkçası?
Büyüklerimizi saymazsak, kendi dönemlerimizin çocukları olarak okul sıralarında askeri bir disiplin içerisinde eğitim olgusunun salt ?öğretim´ olarak algılandığı, ele alındığı bir vasatta tornadan çıkarcasına devlet ve ?toplum adına´ öğütülüp duruyorduk!
Ondan dolayı var olan eğitim sistemine çok rahatlıkla ?Türk öğütüm sistemi? denebilirdi! Ayrıca buna bağlı olarak da o ?Türk, öğün, çalış, güven!´ esprisi de dâhil olunca sistem kendiliğinden tamamlanıyordu? Asker-toplum olduğumuz için de okul kışla, kalemler silah -pardon füze- sayılabilirdi!
İlk, ne öğrenilirdi o öğütüm çarkına dâhil olununca; ?Ali top oyna! Ali koş! Yüce önderin (!) cepheden cepheye koşuşu, yedi düvelle savaş, ?etrafımız düşmanlarla çevrili´ söylemi, ülkenin nesiller boyu bitmek bilmez yer altı, yer üstü kaynakları, şanlı tarihi, toplumum erdemleri ?masalı- vs, vs?
İşte bu çerçevede sözde bizi eğitirlerdi eğitimci amcalarımız, annelerimiz, ablalarımız, yabancımız olan hanımefendilerimiz! Eğitim işinin önemi ve devlet ciddiyetine uygunluk içerisinde elinde cetvel, okul kapısının önünde bekleyen müdürler, pedagoji hak getire, emekliliği yaklaşan elinde tebeşir tutan çatık kaşlı öğretmenlerimiz ve her işin üzerine yıkılıp kaldığı hademe dedeler? Odacı efendiler?
Her sabah andımız, her hafta sonu İstiklal Marşı, etraf bangır bangır?
Bir de çocuğunu kayıt yaptırırken okula ?lütfen´ uğrayan veliler ?anneler yoktu o tabloda henüz- ki, onlar karne dönemlerinde öğretmenlerin evdeki sopaları rolüne soyunurlardı.
?Ve bu durum bitmez, tükenmez bir hırsla sürüp giderdi, bir tiyatro salonunda gösterime girilen sahnelenen oyunlar misali? Her yer bir tiyatro sahnesiydi adeta ve herkeste tiyatrocu. Ayrıca herkese de bu piyeste roller verilmiş, roller biçilmişti! Her sabah andımız, her hafta sonu İstiklal Marşı?
Hafta içi, öğlen sonrası sınıflara girmek için öğrencileri avluda ?yavrum susar mısın, çocuklar kesin gürültüyü vs.? türü emredici edayla gidişata vaziyet edilme halleri? Bir de milli bayram günlerinde ortaya konulmaya çalışılan olağanüstü (!) gayretlerde işin cabası! Valiye, kaymakama tazim, komutana topuk selamı?
Kemalist sistem, yaşımız ilerleyip az buçuk kemale erdiğimizde mecburi tiyatro oyunculuğunun ?belki de bizleri tekrardan uyutmak için- gönüllülük esası diye bir masala ve dahi hikâyeye başlamıştı. Ama nasıl bir gönüllülük ?Türk´ün Türk´ten başka dostu yoktur!´ formatında bizleri kafalayıcı, zihnimizi tekrardan dumura uğratıcı ve aklımızı çelici, gönlümüzü okşayıcı (!) bir tarzda, zoraki gönüllülük?
Ama siz, bu tablodan kopmak istiyorsunuz, belki de yakalarından düşmek istiyorsunuz, hal diliyle bile olsa ?ben, bu işte yokum!´ diyorsunuz, ama nafile jakoben bir zorakilik işgüzarlıkla tekrardan gönüllülüğe tahvil ediliyordu?
Muhalifliği keşfedip ufaktan ufağa yol almaya çalışıyor, oyunun dışına çıkmak istiyorsunuz, ama onlar bastırıyorlar ?biz büyük bir aileyiz (!)´ nutuklarıyla? Size artık diş biliyorlar, ama size bir türlü lafta geçiremiyorlar, işin açıkçası?
İsyan ettiğimizde, pardon ona yeltendiğinizde ?tamam, anlaşıldı, bakacağız´ deniliyor sizlere, lakin o dönemlerde var olan yasanın, anayasanın yanlışlarını ele alıp düzenleme, talep dinleme, kanun hükmünde kararnameler çıkarma ve şimdilerde Arap diktatörlüklerinde o çok dile getirilen, bazı ortamlarda havayı yumuşatma adına söylenen ?reformlar yapacağız!´ türünden sözlere yer verilmiyordu, maalesef?
Bunca Kemalist zorbalığa, baskıya, maddi-manevi imkânsızlığa rağmen Osmanlı bakiyesi hocalarımız, Darülfünun çıkışlı münevverlerimiz, dağda bayırda, mağaralarda kaçak, göçek öğrendiği Kur´an´ı ?kıt´ ilmihal bilgisiyle birlikte çocuklara, nice sıkıntılarla öğretmeye çalışan ?Avrat ?pardon- kadın- hocalarımız, bizleri az da olsa ferahlayalım diye masal anlatan ninelerimiz de olmasaydı, tümden hapı yutmuştuk, o cenderede?
Bir de şu internet çağı çocuklarının fiber imkânlarıyla bile asla boy ölçüşemeyecek oranda emek, gayret ve çalışkanlık fenomenlerini de ortaya koyduğumuzda hem imkânlardan yoksunduk hem çalışkandık ve hem de anlayabildiğimiz oran da muhaliftik bu öğütüm sistemine ?ilmihalci´ dedelerimizin torunları olarak?
Bazılarımızın, çeşitli gayretlerle açılan gediklerden, menfezlerden dar koridorların dikenine, havasızlığına, basıklığına rağmen geçme çabalarının yanında gömleğinin kolunu o acımasız çuvaldız misali dikenlere kaptıran, gömleğinin eteği, yakası, yırtılan ve kan revan içerisinde seküler bir öğütüm sistemine teslim olan nice nesiller, yitip gittiler?
?Ey ulu önder (!) Senin çizdiğin yolda, belirlediğin hedeflerde sonsuza dek ilerlemek ve ileri gitmektir (!) hayatımızın anlamı? Sendin bizi yaratan (!) Sendin bu ülkeyi kurtaran elin Fransız´ından, İngiliz´inden, yedi düvelden! İlkem, ileri gitmektir! Temel slogan; ?TÜRK, ÖĞÜN, ÇALIŞ ve GÜVEN!?
Dedik ya ilmihalci dedelerimizin, pek yeterli ve kuşatıcı olmasa da bizlere intikal eden mirasları, bilgi birikimleri bizler farkında olmadan muhalif bir kimliğe bürünmüştü. Yavaş yavaş itiraz halleri, çeşitli karşı çıkışlar bizlere onlarca yıldır ha bire giydirilmeye çalışılan deli gömleğini üstümüzde istemediğimizi, onu ne pahasına olursa olsun çıkarıp yırtmaya çalıştığımızı ortaya koyuyordu?
İlk kıpırdamalar, yetmişli yıllar derken, sisteme karşı duruşlar, öğrenci hareketleri ve topluma yansıyan izdüşümleri? Ortaokul yıllarında bir şeyleri sezinleme, faşizme, şovenizme diş bileme, haftanın son gününde okul bahçesinde içtima hallerinde bazı Kemalist ve solcu hocalarımıza rağmen ?kapı´ engelinden, sıraya girmekten vs. duvardan atlayarak kurtulma çabaları sürgit devam etmişti.
Derken 12 Eylül sonrası sahip olunan İslami kimliğe, başörtüsüne, üniversitelerde kökten engel çıkarma, engeli dayatmayı kurumsallaştırma gayretkeşlikleri ve başlayan başörtüsü mücadelesi? Masal, yine devam ediyordu hem de daha kuvvetlice ve hem daha zalimce?
Toplumu tüm grup ve çevreleriyle, depolitizasyon cenderesine sokup alternatif bilgilenme yollarını yok etme, bilgiye giden yolları kapama, bilgiyi yok sayma ve bizzat bilginin kökünü kurutma, onu, onun tutunduğu toprak parçasıyla birlikte asite koşut maddeleri ?ayranda, kimyasal bir sıvı olarak bu iş için birebirdi! - dökerek çorak ve kurak hale getirme çabaları faşizan karakterliliğiyle ön plana çıkıyordu! Öncelenen, özlenen tablo ise; cahil toplum, ?mutlu´ insanlar, karınları açlıktan iki büklüm bir vaziyette zil çalıyor olsa bile?
Kemalist İşgüzarlık artık çehre değiştiriyor ve kadro devşiriyordu! Yeni ortamda nöbet değişimi vardı! Yine aynı minval üzere bu kez depolitizasyon politikaları sol, Kemalist sol kadrolardan, seküler militan gruplardan sözde milliyetçi ama kanının ve terinin son damlasına kadar ulusalcı, sağcı, batı tarzı muhafazakâr kadrolar suyun başını tutmuşlardı. Gerçi bu durum, eski kadroları ekarte etmemiş, bilakis onlara da yeni görevler vermişti?
Bu dönemde eğitim, öğretim ve tabii ki öğütüm meselesi eskisine nazaran daha bir Kemalist müfredata boğuluyordu. Bu durum hem eski kadrolar için ve hem de müdahaneci yeni kadrolar için matah bir durumdu aslında?
İki cenahta, sığındıkları Kemalist imkânlardan (!) kendi adlarına yararlanmayı düşünüyorlardı. Ya da oligarşinin güreş alanında kim kimi alt eder, kim galip gelir? Gerçi her ikisinin de birbirleriyle bire bir örtüşmese bile, ontolojik temelleri yapısal malzemelerinin önemli bir kısmını Kemalizm´den ve haliyle de batıdan kotarmıştı. Burada batılı bir söylem ve sömürgeci mantığı müşahede edebiliyoruz?
Bu söylemin bir izdüşümü olarak, kamusal alandan, üniversitelerden peyderpey kaldırılan başörtüsü, ilköğretim sıralarında cezayla yüzü yüze gelebiliyordu! Hem süren başörtüsü yasağı ve hem ?Andımız´ dayatması kallavi bir iradeyle tümden yok edilecekken, yapılan itirazlara, protestolara ve mutat basın açıklamalarına rağmen merkezden ilgi görmüyordu.
Yeniden modernleşme politikaları ve bizzat muhafazakâr bir çerçevede modern Müslüman bir kimlik oluşturma aşamasında Kemalizm´e selam çakmak, eski bir müdahaneci alışkanlık emaresi olsun diye düşünülüyor olabilirdi? ?Andımız?a karşı çıkışta ne yazık ki, onlarca yıldır Kemalist seçkincilik tarafından hakikatten uzaklaştırılıp bozuk bir batı taklitçiliğine kurban edilen nesillerin devamcısı olan halkımız, yurdum insanı kahredici bir vasatta apolitikliğini, sessizliğini muhafaza etmekte?
AK Parti iktidarları döneminde, birçok alanda, bir kısmı görece de kalsa elde edilen başarı, maalesef milli eğitim alanında elde edilememişti. Her bakan değiştiğinde, hemen her şey sil baştan değişmiş, birçok farklılık oluşmuştu, ama mantık pek değişmediğinden dolayı eğitim üzerinden tahakküm olayı eskisi gibi kalmıştı?
Bunun en bilineni, birkaç gün öce Danıştay´ın ?andımız´ hakkında verilen bir başka mahkeme kararını bozma şeklinden Kemalist geleneğin sürdürülmesi konusunda ?milliyetçi´ Türk Eğitim-Sen´in itirazını onaylaması hadisesinden yeniden yaşamaya başladık ve anlaşılan Müslüman toplumun arzusu hilafına devam edecekti?
Bundan önceki hükümette MEB´de bakanlık yapan İsmet Yılmaz´ın, ortaöğretim müfredatından kaldırıldığını söylediği Kemalizm ve Mustafa Kemal ile ilgili bilgilerin, yeni bakan Ziya Selçuk döneminde tekrardan müfredata ?behemehâl- konulması işi, birçok alanda Cumhurbaşkanlığı iktidar döneminde, birçok konuda kendini, öyle görünüyor ki çoğu kez kabine ve meclise gerek kalmadan yürürlüğe konacak olan işlerinde habercisi sayılabilirdi.
Yeni dönem, galiba, muhafazakâr modernleşme saikiyle Kemalizm´e müdahane, yani, ona ?yeniden´ yaranma dönemi mi olacaktı?
