?Seçimle gelen Krallar? hiç de o kadar yeni bir kavram değil. 20. yüzyılın daha ilk yarısı dolmadan uygun kurumlar teşkil edilmedi ise, seçimlerin birer formalite haline geleceği çoktan keşfedilmiş idi.

Brezilya seçimleri vesilesi ile, Fehmi Koru´nun da hafta başındaki yazısına istinaden konuyu gündeme taşımak elzem oldu

Daha önce de hatırlatmıştım. Churchill; ?ortalama İngiliz seçmeni demokrasi için nefret etmeye yeter? demiş idi. İngiltere´de bile vasatlık mesele iken, dünyanın geri kalanı oturup derdine yanacak çaresiz.

Eflatun, Socrates gibi antik filozoflar dahi, ortak yönetimin hiç de dikensiz bir gül bahçesi olmadığını çağlar öncesinden görmüşler. Demokrasiyi demagoglara terk etmemenin yolunu aramışlar.

Ne diyor Marx: ?Filozoflar bugüne kadar dünyayı anlamaya çalıştı. Aslolan bunu değiştirmektir.? Filozoflar tek başına ne yapacak, mecburen siyasete başvuruyor.

Nietzche´nin Hitler´e esin vermesi tam da bu değil mi zaten?

Brezilya halkı devlet başkanı olarak yaptığı seçimle bütün bunları bize tekrar anlattı. Hepimiz Brezilya için dua edelim diyordu popüler hashtag.
Irkçı seksist homofobik bir ahir zaman Hitler profili çiziliyor.

Sonuçta Brezilya halkının seçimi. Brezilya halkının bedeni. Tabii ki %50 küsurunun. %40 küsür ?benim Başkanım değil? diyor.

Seçimleri terazi kefesi yapıp; ağır basana anahtarı tapuyu kapıyı verince böyle oluyor.

Misal ABD. Başkan olabilirsiniz ama bu sizi ne yargıdan ne basının eleştirisinden ne de ilk seçimde olmasa da, en geç ikincisinden sonra emeklilik anılarını yazmaya başlamaktan kurtarmaz.

ABD kurumları kolay kolay postu kimse ile paylaşmaz.

Seçimle gelen kral uygun zemin ister.

Brezilya için anlatılan şehir efsanesi değil bizatihi insan aklının en sefil projesi. İki sokak aşağıda kanla yoksullukla bezenen mahalleler, iki sokak yukarıda dünyanın nimetlerini eksiksiz yaşayanlar.

Bir toplumun en yıkıcı ekonomik datası gelir eşitsizliğidir. Geliri eşit dağıtan toplumlarda seçimle kral seçmek mümkün değildir. ABD ve Brezilya gelir eşitliğinde kendi kategorilerinde önemli rekorlara imza atan şampiyonlar arasında yer alır. Meksika, Venezuela, Tayland yine ilk 10´daki diğer yarışmacılar.

Gelirin eşit dağılması beklenirken bireyler arasında bu kabil bir eşitsizliğin varlığı yönetim katında da gerilime kavgaya ve marjinallige kapı açıyor.

Eşitsizliğin derinliği ve kurumların gücü yönetim krizini süre nitelik nicelik olarak tanımlıyor.

ABD için bir geçiş dönemi Filipinler için acı türevlerine dönüşüyor.

Batı demokrasileri kendilerini korumanın en iyi yolunun daha eşit bir ekonomi olduğunu çoktan anlamış görünüyor. Zaten bütün dünya göçün rotasını bu nedenle tam da batıya çeviriyor.

Peki Türkiye bütün bu resimde nereye tekabül ediyor? Fehmi Koru değinmese de görünen aşikar tablo gelir eşitsizligi yönünde olsun, iktidarı temerküz etme iştahı yönünde olsun, Türkiye´yi spektrumun batı demokrasilerine uzak bir tayfına yerleştiriyor.

Meksika olmadığımıza şüphe yok ama uyuşturucu kartellerinin özel mezarlık tahkim ettiği bu ülke ile, aramıza mesafe koymak için acil bir yön değişimine ihtiyaç duyduğumuz şüphe götürmez.

Geliri eşitlik tabanında yayacak, zenginliği geniş kitlelere üretim, hizmetler, ticaret ekseninde pay edecek bir akla gerek var.

Aklımızda kurduğumuz muhayyel bir altın ülkeye Eldorado´ya sahabe dönemine değil, çağı ile ve belki gezegen ile barışık bir kolektif zihinsel ortak paydaya yol almamız elzem.

Bizi seçimle gelen krallardan ve tek kaygısı tahtı korumak olacak, ?olası kralları? da bu yükten ancak bu şekilde kurtarabiliriz.