Beni nispeten düzenli izleyen okurlar bilecektir: Önemli bulduğum konularda kendi fikirlerimin takibini yapmaya, konuya dair her yeni olgusal gelişmede durumu yeniden özetleyip, o andan itibaren sürecin nasıl gelişebileceğini öngörmeye çalışıyorum...
Bu cümleden olmak üzere: Türkiye´de düzgün, kendine güvenen ve topluma alternatif olma güveni verebilen bir muhalefet yaratamamanın, dolayısıyla sürekli olarak yenilmenin laik sosyolojide yol açtığı koyu umutsuz, nihilist ruh hali, benim 2007´deki Cumhuriyet mitinglerinden bu yana izlediğim ve işlediğim bir tema...
Bu yıllar boyunca muhalefeti esir alan depresif ruh hali bazı gelişmelerle zaman zaman seyrelmiş bir görüntü verse de, esasen hiçbir zaman kaybolmadı. Hatta bir gün gelip kaybolacağına dair güçlü bir beklenti bile oluşamadı. (Muhalefetteki nihilist ruh halinin koyulaşma-seyrelme duraklarını, bu yazının pazartesi günü yayımlanacak ikinci bölümünde özetleyeceğim.)
24 Haziran 2018: Koyu bile değil, kopkoyu...
Arşivime baktığımda, laik nihilizmin takibine ilişkin son yazımı 24 Haziran 2018´deki Cumhurbaşkanlığı ve milletvekilliği genel seçimlerinin sonrasında kaleme aldığımı görüyorum. O yazıda koyu bile değil kopkoyu bir ruh hali tasvir etmişim:
?Bu defaki nihilizm öncekilerden daha ?sağlam´, daha koyu bir görüntü veriyor. Bunun bir nedeni, her yeni yenilginin umutsuzluk birikimine marjinal katkısının bir öncekinden daha fazla olması.
?Bu ne demek? Hepimiz kendi kişisel hayatlarımızdan biliriz: Umutsuz, karamsar bir ruh hali içindeyken ortaya çıkan beklenmedik olumlu gelişmeler bizi yeniden canlandırır. Fakat onu yeni olumsuz gelişmeler izlediğinde umutsuzluğumuz, karamsarlığımız daha da yoğunlaşmış olarak geri döner bize...
?Laik sosyolojideki nihilist ruh halinin öncekilerden çok daha koyu olmasının ikinci nedeni olarak da bu defaki yenilginin daha ?sağlam´ olmasını ve beraberinde rejim değişikliğini de getirmesini sayabiliriz.?
(?24 Haziran sonrası kitlesel depresyon?, Serbestiyet, 28 Temmuz 2018).
31 Mart seçimleri: Umutsuzluğun ilk kez dağılmaya yüz tutması
24 Haziran seçimlerini takip eden aylarda içine girilen kopkoyu umutsuzluk hali, önceki dönemlerle kıyaslanamayacak bir ?sandığa gitmeme? eğilimine yol açtı, bunu hep birlikte izledik. Sadece bu ölçü bile 24 Haziran sonrası muhalefeti çevreleyen atmosferin, benzerlerinden daha karamsar bir ruh hali yarattığını anlamak için yeterliydi.
İşte bu koşullar altında idrak edilen 31 Mart 2019 seçimleri, muhalefetin nihilizm tarihinde ilk kez, en azından şimdilik geriye dönüşsüzmüş gibi görünen bir çözülmeye yol açtı,
