Çocuk öğrencilere verilen bir eğitimde, cinsiyetin, eşitliğe aykırı ve kalkınmaya engel olduğu ve de ortadan kaldırılması gerektiği aşılandı. Ne yazık ki!
* ETCEP (Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinin Geliştirilmesi Teknik Destek Projesi) sitesinde gezinen araştırmacılar farklı okullarda uygulanmış cinsiyetsizleştirmeyi özendiren karelerle karşılaştı. Ne yazık ki!
* Erkek çocuklarla kız çocukların yer değiştirdiği karelerin yanı sıra iki cinsiyeti aynı anda içinde taşıyan çizimler de ?Toplumsal Cinsiyet Eşitliği´ne Duyarlı Okul Projesi? kapsamında öğrencilere ?eğitim? olarak sunuldu. Ne yazık ki!
* Milli Eğitim Bakanlığı´nın ?Toplumsal Cinsiyet Eşitliği´ne Duyarlı Okul Projesi? hakkında yapılan araştırmalar, ?projenin? British Council liderliğindeki konsorsiyum tarafından hazırlandığını ortaya çıkardı. Ne yazık ki!
* Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliği (ETCEP) resmi internet sitesinde ?projenin? British Council sorumluluğunda olduğu ifade edildi. Ne yazık ki!
* 2016 yılında başlatılan ?proje?nin farklı isim ve çalışmalarla yürütüldüğü gözlendi. Ne yazık ki!
BAKANLIK NE DEMEK İSTEDİ?
Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinin Geliştirilmesi Teknik Destek Projesi (ETCEP) hakkındaki eleştirel yazı ve haberler üzerine Milli Eğitim Bakanlığı bir açıklama yaptı. Ama ne açıklama! Bakalım mı;
?Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinin Geliştirilmesi Projesi hakkında medyada yer alan haberlere ilişkin aşağıdaki açıklamanın yapılmasına gerek duyulmuştur.
Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinin Geliştirilmesi Projesi, Orta Öğretim Genel Müdürlüğü tarafından 2014?2016 yılları arasında yürütülmüş ve tamamlanmıştır. Söz konusu projenin pilot uygulamaları da geçtiğimiz eğitim-öğretim yılı itibariyle tamamlanmıştır.
Basından gelen talepler üzerine, Sayın Bakanımız yapılan pilot uygulamaların çıktılarını değerlendirmiştir.
Bakanlığımızın gündeminde bu alanda devam etmekte olan bir proje yoktur.?
* Bakanlık şunu söylemiyor; ?Ey halkımız bu projeye dâhil olmak son derece yanlış ve hatalı idi. Yaptık bir hata! Kusura bakmayın! Bundan böyle bu türden uygulamaların içinde olmayacağız.?
* Peki, ne söylüyor Bakanlık; ?Proje, Orta Öğretim Genel Müdürlüğü tarafından 2014?2016 yılları arasında yürütülmüş ve tamamlanmıştır? diyor. Başka ne diyor? Bakanlık diyor ki, ?Söz konusu projenin pilot uygulamaları da geçtiğimiz eğitim-öğretim yılı itibariyle tamamlanmıştır.?
***
Ne yazık ki?
Tıpkı, Fulbriht Eğitim Komisyonu´nda olduğu gibi?
BRİTİSH COUNCİL DA NE OLA Kİ!
Bir ifsad çalışması olan Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinin Geliştirilmesi Teknik Destek Projesi´ndeki (ETCEP) sorumlu ve uygulayıcı kuruluşlarından biri de British Council. Peki, ama bu British Council denen kuruluş ne ola ki! Bakalım hep birlikte;
* 1934 yılında kurulan British Council, Birleşik Krallık´ın (İngiltere) kültürel ilişkiler ve eğitim fırsatlarından sorumlu uluslararası bir kuruluşu.
* 100´ü aşkın ülkeyle, kültür-sanat, İngilizce, eğitim ve sivil toplum alanlarında çalışıyor.
* Geçen yıl 65 milyondan fazla kişiyle yüz yüze, 731 milyonun üzerinde kişiye de internet üzerinden, radyo ve TV programlarımızla ve basılı yayınlarıyla iletişim kurdu.
* İmkânlar sunarak, bağlantılar kurarak ve güven inşa ederek(!) yaklaşıyor, ülkelere?
* British Council, İngiltere´nin bir kamu kuruluşu. Gelirinin yüzde 15´i Birleşik Krallık hükümeti tarafından karşılanmakta.
ANNESİ ÇALIŞAN ÇOCUK OKULA GİDERKEN NELER HİSSEDİYOR?
Duraktaydı. Bekliyordu. Neyi bekliyordu sahi? Otobüs müydü onun beklediği gerçekten? Neydi daha iyi yapması gereken henüz kendi düşüncelerine bile zaman ayıramıyorken? Zamanını nereye ayırıyordu? Kimdi? Nerden gelmişti? Nereye koşuyordu her sabah böyle? Koşarak nereye yetişiyordu? Cevap bulamadı. Boşluktaydı sanki. Tutunacak hiç bir şey bulamadan düşüyordu adeta. Sonsuz kere sonsuzluğa?
İçinde hep anne özlemine rastlıyordu boşluk bulup düşünebildiği zamanlarda. Babası ile aynı evde yaşamalarına rağmen bir anı canlandıramıyordu zihninde. Tek bildiği evden çıkarken onun da uyanmak üzere olduğu. Eve ne zaman geliyor babası? Görmüyordu onu. ?Geçim derdi??
Korna sesiyle sıyrıldı hayallerinden. Kalabalığı yararak ilerledi otobüsün koridorlarında. Hayatında en çok aşina olduğu sesti belki de bilet makinesinin mekanik sesi. Yüzler vardı etrafında, sadece nefes alabileceği kadar mesafede yüzler. Sarı, beyaz, siyah yüzler. Hepsi solgun görünüyordu. Gülen bir yüz yoktu. Bazen kahkahalar duyuyordu ama gözleri güldürmeyen soğuk kahkahalardı bunlar.
Çantasını açtı usulca. Annesinin hazırladığı yiyeceği çıkarttı. Başını önüne eğdi ve bir lokma aldı. Etrafındaki insanlar kadar olmasa da yiyeceği de soğuktu.
Kim bilir kaç zaman geçmişti sıcak çay eşliğinde, sıcacık aile muhabbetiyle bir sofraya oturmayalı.
Boğazı düğümlendi. Yutkunmak istedi. Sanki o küçücük lokma taş olmuş büyümüş büyümüş oturmuştu boğazına. O an boğazına takılan lokması mı yoksa hevesi miydi bilemedi.
Hızla aktı sokaklar gözlerinin önünden. Annesine sarılmayı özledi. Otobüsün penceresinden seyretti sokakları. Sanki akan sokaklar değil hayatıydı. Tekrar yutkundu.
Otobüs durdu. Zil çalmış, ders başlamıştı.
?Uygun adım, marş!? (FATMA YILMAZ / MAAİLE OCAK 2019 SAYISI)
