"Yaşayabilmek için kendimize hikayeler anlatmak zorundayız." Büyük yazar Joan Didion´un muhteşem kitabı ´The White Album´ işte bu cümleyle başlar.
Gerçekten de insanlar da ülkeler de var olabilmek, yaşayabilmek için kendilerine bazı hikayeler anlatmak ve bunlara da inanmak zorundadırlar.
Bu benim, sizin için de Türkiye ve Amerika için de böyledir.
Örneğin ben kendim için çok okurum bilgiliyim hikayesini anlatırım.
Bu tür yaşamsal hikayelerin aslında doğru olmadığı bir gün ortaya çıkarsa insan o zaman da kendisine başka hikayeler uydurmak zorundadır.
Benim ´b planım´ aslında hazır.
AMERİKAN HİKAYESİNİN SONU
Dün bir başka hikayenin de sonu geldi; bu defa biten hayat hikayesi Amerika´nındı.
Amerika düne kadar hep kendisi için demokrasinin beşiği olduğu, insan haklarına hukuka saygılı olduğu hikayesini anlattı. Dış politikasının bile temelinde insan hakları ve demokrasinin olduğunu söylüyordu.
Dün anlaşıldı ki Kaşıkçı olayına rağmen Amerika´nın Suudi Arabistan ile yakın ilişkisi hiç değişmeden sürecek. Üstelik bu da temelde para yüzünden yapılacak.
Bu benim için sürpriz olmadı, bunu zaten iki gündür yazdım, anlattım ama bakalım bundan sonra Amerika kendisi için ne tür hikayeler uyduracak bunu merak ediyorum doğrusu.
Bu ülkenin geleneksel aydınlarının ve devlet yapısının bu yeni durma adapte olabilmeleri bu ayıpla yaşayabilmeleri çok zor olacak.
PARAYLA GERİ ALABİLİRDİK
Bu yaşananlardan sonra anladım ki eğer Türkiye, Suudi Arabistan kadar zengin olsaydı hemen bugün parayı bastırıp Gülen´in iadesini sağlayabilecekti.
Para söz konusu olduğunda hak hukuk palavraları atılmıyor zira. Son olayda bunu net olarak gördük.
Belki sloganı da ´America first´ yerine ´money first´ olarak atmak daha doğru olacak
